From The Day That I Met Them

11. En nu?

Pov Raoul:
Ik voel dat ik begin te blozen dus ik kijk snel weg. Net als ik wil opstaan word ik weer terug geduwd op me stoel. Ik kijk verbaasd naast me en zie Lieke naar me kijken met een glimlach, automatisch glimlach ik terug. Ik zie haar hoofd steeds dichterbij komen en voel een klein kusje op me wang. Ik bloos weer. "Doeg, ik spreek je later wel" zegt ze lief en staat op. "Doeii" zeg ik terug. Ik loop naar de rest toe en samen met hun loop ik de bus uit. We lopen naar de plek waar alle koffers staan en zoek de mijne. Ik hoor Milo een beetje zeuren. "Wat is er Milo?" Vraag ik aan hem als hij bozer kijkt. "Ik zie me koffer niet" zegt hij chagrijnig. Ik kijk naar alle koffer. "Daar!" Zeg ik en wijs de koffer aan. "Jeetje dat ik hem niet zag, dankje Roelie wat moest ik zonder jou" zegt hij een geeft mee schouderklopje. Ik glimlach en kijk hoe hij ze koffer pakt.

Pov Milo:
We zijn ondertussen al weer thuis. Het is weekend dus ff twee daagjes rust. "Miel?" Hoor ik ineens iemand vragen en draai me rustig om. "Oh hey Koen wat is er?" Vraag ik als ik zie dat het Koen achter me staat. "Kan je helpen me koffer uitpakken? Je bent toch al klaar" zegt hij zacht. "Tuurlijk maatje!" Zeg ik blij en help alles uit te pakken. Na een kwartiertje zijn we klaar. "Dankje Milo" zegt hij een geeft me een knuffel. Gelijk vliegen er honderden vlinders in me buik. Nee Milo zet het uit je hoofd. "Waarvoor?" Vraag ik terug. "Voor het helpen en gewoon dat je de beste vriend van de wereld bent voor me" hoor ik hem terug zeggen. Ik weet niet waarom maar er vielen tranen. Hij laat me los en kijkt me aan. "Oh miel wat is er?" Vraag hij bezorgd. "Nog nooit heeft iemand dat tegen me gezegd.." zeg ik zacht en voel dat er meer tranen komen. Ik voel dat ik weer in zijn armen getrokken word. Ik snik even en na een tijdje laat ik langzaam los. "Dankje koentje, dit had ik even nodig" zeg ik lief. "Geen probleem miel, ik doe het met liefde. Dus als er nog iets is laat maar weten" zegt hij en loopt de kamer uit. Hij is echt te lief. Ik moet gewoon accepteren dat ik hem leuk vind. Ik loop naar de trap en loop rustig naar beneden. "Wat is er nou Koen?" Hoor ik Raoul zeggen. Ik hoor gewoon dat hij bezorgd is en het niet probeerd te schreeuwen en ik blijf zachtjes bij de deur staan. "Er is niks oke!" Nu schreeuwt Koen wel. "Koen, ik zie gewoon aan je dat er iets is. Je doet zo raar sinds het kamp" zegt Raoul rustig. "Milo" is wat ik hem hoor zeggen en loop terug naar mijn kamer. Niet veel later hoor ik geklop op de deur. "Binnen" zeg ik zacht maar hard genoeg zodat je het kon horen. Langzaam gaat de deur open en zie Koen zijn hoofd verschijnen. "Hey Miel, uhm.. ik.. uhhh" zegt hij, het lijkt alsof hij niet weet wat hij moet zeggen. "Wat is er koentje?" Zeg ik en sta op. "Niks laat maar, we gaan zo eten kom je?" Vraagt hij aan me. Ik kijk hem vragend aan maar knik toch. Samen lopen we naar beneden. Ik ga aan tafel zitten en Koen loopt naar Raoul. "En?" Hoor ik Raoul vragen. "ik durfde het niet" zegt Koen zachtjes terug. "Ach koentje toch het komt nog wel" zegt Raoul terug en komen aan tafel zitten. "waar zijn Rob en Matt?" Vraag ik om de stilte te verbreken. "Volgensmij nog boven" zegt Koen. "Ik ga ze wel halen" zeg ik en loop naar boven. Ik klop op de deur. "Ja?" Hoor ik Robbie en Matthy tegelijk zeggen. "Komen jullie zo eten?" Vraag ik. Gelijk gaat de deur open. "Voor eten altijd!" Zegt Robbie enthousiast. "Rob?" Vraag ik zacht. "Ja?" Vraagt hij zacht terug. "Kan ik ff met je praten?" Vraag ik. Matthy loopt ondertussen al naar beneden dus we kunnen weer normaal praten en niet fluisterend. "Tuurlijk kom maar" zegt hij en loopt zijn kamer in en ik volg hem.

Pov Robbie:
"Tuurlijk kom maar" zeg ik en loop mij kamer in. Niet veel later die ik Milo verschijnen en gaat voorzichtig op me bed zitten. "Dussss wat is er?" Vraag ik nieuwsgierig maar ik hou me rustig. "I-ik d-denk uhh-" verder komt er niet veel uit. Ik ga naast hem zitten en wrijf langzaam over zijn rug en ik voel hem langzaam meer ontspannen. "Ik denk dat ik op jongens val" zegt hij bang. "Maar Milo, dat is toch prima! Het komt echt goed hoor, heb je al een oogje op iemand?" Vooral dat laatste zei ik nog wel rustig want ja zometeen word die misschien geïrriteerd en loopt hij weg. "Uhh ja" zegt hij langzaam. "Wie?" Vraag ik nieuwsgierig "als je het niet wilt zeggen is het ook goed hoor" zeg ik er snel achteraan. "Koen" zegt hij zacht. Ik spring nog net niet op van blijdschap maar toch heeft hij het door. "Waarom zou blij?" Vraag hij. "Oh niks hoor moet je zelf uitzoeken" zeg ik en geef hem een knipoog. "Maarr zullen we gaan eten? Straks is het nog koud" zeg ik lachend. Milo knikt en samen lopen we naar beneden.

Sorry voor een tijdje geen deel maar school is weer begonnen. Dus minder delen sorryyyy. Dus ja dat eigenlijk. Weet iemand trouwens hoe je zn bericht kan sturen ofzo. Zn melding voor iedereen zeg maar, hopelijk begrijpt iemand dit en kan iemand me helpen haha :) dus tot het volgende deellll xx