From The Day That I Met Them

13. Het komt goed

Pov Milo:

Ik hoor Raoul snel naar boven komen. Niet veel later staan we allemaal om hem heen, daar ligt hij dat. "Milo bel jij de ambu?" vraagt Rob die naast me staat en me zachtjes aantikt. Ik knik kort en pak snel me telefoon. "Hallo 112 hier wat kan ik voor u doen?" hoor ik snel aan de andere kant. "Ja hallo, mijn vriend heeft geprobeerd zijn leven te beroven" zeg ik een beetje gestrest. "Oke meneer, blijf rustig wij komen er zo snel mogelijk aan" zegt de mevrouw rustig.

Een paar minuten later hoor ik de ambulance, ik ren naar beneden en doe de deur open. "Waar is het slachtoffer?" Vragen de mensen van de ambulance. "Boven de deur rechts" zeg ik nog steeds in paniek. Ik zie ze snel naar boven rennen, ik ren er snel achteraan. Ik zie dat ze verband om Koen zijn polsen hebben gedaan en ze op de brancard leggen. Langzaam stromen er nog meer tranen over mij wangen. "Wie gaat er mee?" Vraagt een broeder. Ik kijk naar beneden, waarschijnlijk ga ik toch niet mee. "Milo, ga jij?" Hoor ik Raoul zachtjes vragen. Ik knik langzaam en loop achter de ze aan. Ik stap in de ambulance en ga op het stoeltje naast Koen zitten. Ik begin zachtjes te praten tegen Koen. "Hey koentje, waarom doe je dit jezelf aan? Je had het gewoon tegen me kunnen zeggen, ik wil je niet kwijt. Alsjeblieft word wakker" en ik begin zachtjes weer te snikken.

Pov Koen:
Het is helemaal donker. Opeens zie ik een witte flits, ik probeer ernaartoe te gaan. Langzaam hoor ik vage stemmen om me heen. Ik hoor opeens een harde piep en alles is weer donker.

Na een tijdje is het witte licht er weer en probeer ernaartoe te gaan. Dit keer lukt het en hoor de vage stemmen weer. "Koen alsjeblieft, word wakker! Ik wil je niet kwijt, ik hou van je! Alsjeblieft" het is Milo... Zei hij dat hij van me houdt? Nee dat heb ik vast verkeerd verstaan. Hij pakt me hand vast en probeer er zacht in te knijpen, met succes want ik hoor Milo roepen. Ik probeer mijn ogen open te doen en doe ze gelijk weer dicht door het felle licht. "Omg Koen!" Hoor ik iemand schreeuwen en niet veel later hoor ik voetstappen. "Hey Koen, kan je misschien je ogen problemen open te doen? Voor mij?" Hoor ik Milo heel zachtjes zeggen zodat ik het alleen hoor. Ik doe voorzichtig me ogen weer open en zie gelijk 2 mooi blauw/grijze ogen voor me gezicht. Ik glimlach en zie ook eentje op zijn gezicht vormen.

Niet veel later komt er een dokter binnen. "Oh Koen van Heest, fijn dat u wakken bent. We gaan zo even wat testjes doen en als ze goed zijn mag u morgen weer naar huis. U moet dus een nachtje blijven slapen" ik knik en kijk Milo aan, hij knikt goedkeurend. Ik glimlach weer. De dokter komt dichterbij staan en doet wat testjes. "Oke, ik kom over een uurtje terug met de resultaten" zegt ze als ze klaar is en loopt de kamer uit. We kletsen een beetje met elkaar en Roel, Matt en Rob lopen de kamer uit. "Milo?" Hoor ik matt zachtjes zeggen. "Mhm" hoor ik Milo zeggen. "Let je alsjeblieft goed op hem?" Hoor ik hem bezorgt zeggen. "Ja tuurlijk, hij gaat vandaag niet ze bedje uit, hé baby koentje?" Ik grinnik even en zeg dan "Jaja stroopoompje" hij lacht ook even. Nadat ze weg zijn komt de dokter binnen, alle testen waren goed en mag dus morgen weer naar huis.

Pov Milo:
Ik ben best moe ookal is het pas 21:00. Ik probeer wakker te blijven door rechtop mijn stoel te gaan zitten, maar het is al te laat want Koen heeft me door. "Ach miel ben je moe?" Vraag hij, ik knik langzaam. Hij klopt op zijn bed als teken dat ik ernaast mag liggen. Ik sta langzaam op en ga naast hem liggen. Ik doe mijn ogen dicht en val niet veel later in een diepe slaap.

- tijdskip volgende ochtend -

Ik heb eerlijk gezegd best prima geslapen. Komt vooral omdat Koen naast me lag maar ja. Ik zie dat Koen nog slaapt dus pak me telefoon voorzichtig. 10:00 best prima dus. Ik draai me weer om naar Koen en ga rustig door ze haren heen. Ik hoor hem zuchten en doet dan ze ogen ogen. "Hi" zegt hij zachtjes. "Good morning" zeg ik terug. We praten even en dan komt de zuster binnen met een ontbijtje voor ons samen. Ik pak het aan en zet het neer. Er ligt een broodje en een croissantje met jam naast. Ik pak het croissantje en geef het aan hem. "Ik heb geen honger" zegt hij voorzichtig. "Al eet je een halve of een stukje brood, je gaat wel iets eten" zeg ik terug. Ik hoor hem kreunen en pakt het broodje dan maar. Ik grinnik even en eet het croissantje maar op. Ik hoor getril en pak me telefoon. Ik zie in grote letters 'Roelie' in beeld staan en ik neem op. "Heeyy maatje!" Zegt hij vrolijk. "Heyy" zeg ik terug. "Wat is er?" Vraag ik erachteraan. "Vinden jullie het goed als we zo even langskomen? En mag hij bijna naar huis?" Vraagt hij bezorgd. "Ik zal het even vragen aan hem, ja hij mag vanmiddag al naar huis" zeg ik en zet me telefoon om mute. "Koentje?" Vraag ik voorzichtig. Ik hoor hem "hmh?" Terug vragen. "Vind je het oke als Matt, Rob en Roel straks ff langskomen?" Vraag ik. Hij kijkt me aan en glimlacht. Hij knikt en zegt "ja tuurlijk! Dat hoef je toch niet te vragen" zegt hij blij en ik grinnik.

Het is een uurtje later en ik zie ze naar binnen lopen. De dokter is net geweest en zei dat we straks weg mochten als Koen zich goed voelden. "Yoo" hoor ik rob enthousiast zeggen, gevolgd door Matt. Ik kijk ze blij aan. Opeens voel ik een hand op mijn hand. Ik kijk opzij maar Koen blijft blij kijken naar de andere. Ik pak zijn hand vast en nu krijg ik wel zijn aandacht. Hij glimlacht en gaat tegen me aanliggen. Ik druk voorzichtig en onopvallend een klein kusje op zijn wang en zie hem blozen. "I love you" zeg ik zacht tegen hem.

Pov Matthy:
Eindelijk mogen we naar Koen. Ik was best bezorgd over hem maar gelukkig bleef Milo bij hem. We lopen door de gangen ik het ziekenhuis. 108.. 109.. 110.. 111.. 112.. we komen aan bij zijn kamer, 113. Ik doe de deurklink naar beneden en doe de deur open. Rob rent snel langs me en begroet ze enthousiast. Ik lach even en ga dan ook naar binnen, gevolgd door Raoul. Ik ga naast Rob zitten en we beginnen te praten. Opeens zie ik Koen zijn hand op die van Milo leggen en zie hem blozen. Niet veel later ligt Koen tegen Milo aan. Ik zie Milo iets fluisteren en Koen bloost, ook geeft Milo Koen een kusje. Zouden hun iets hebben? Niet dat ik het erg zou vinden, ik zou heel blij zijn voor hun! Raoul en Rob hadden blijkbaar niks door want hij zijn diep in gesprek met z'n alle.

Na een paar uurtjes gepraat te hebben, hebben we besloten naar huis te gaan. Ik en Rob waren samen met de auto gegaan dus wij rijden gelijk naar huis. Raoul neemt Koen en Milo mee en brengt hun weg. We zeggen gedag en niet veel later zitten we weer in de auto naar huis. "Matt?" Hoor ik rob zacht zeggen. "Ja Rob?" Vraag ik terug. "Z-zag jij van M-milo en-en Koen?" Vraagt hij stotterend. "Ja hoezo?" Vraag ik verbaasd. Hij had het blijkbaar wel door. "Denk je dat die twee iets hebben?" Vraagt hij nu lachend. "Denk het wel. Kijk wat ze deden toen wij erbij waren. Maar ze moeten het zelf maar zeggen" zeg ik met een glimlach op me gezicht. "Mhm" hoor ik rob nog zeggen. Ik pak me telefoon en ik zie een appje van Milo. 'hey Matt! Ik en Koen wouden het eigenlijk al zeggen in het ziekenhuis maar jullie waren te druk in gesprek. Maar ik en Koen hebben iets. Wees alsjeblieft niet boos. Groetjes Koen en mij :)' ik glimlach terwijl ik het lees. Ik stuur gelijk een appje terug. 'Heyy miel! Tuurlijk vinden er het niet erg, hardstikke leuk toch?! Veel plezier met elkaar en we zien elkaar snel weer :)' ik laat het appje aan Rob zien en hij glimlacht ook. "Ik wist het" mompelt hij nog.

Jaja het laatste hoofdstuk. Toch nog een goede afsluiting. Hierna nog een korte epiloog en dan is het klaar. Me eerste boek! En ofc ga ik een nieuwe schrijven!

Wel een vraagje daarvoor:
Word het een Mibbie (Milo+Rob) boek of een Mitthy (Milo+Matt) boek?

Groetjes mij xx <3