22.08.2023
Benim yok sayılışımın bir tarihi bugün. Başka birileri yüzünde evde bırakılmamın, ilk gözden çıkarılmamın tarihi. Eminim olayı anlatsam sen abartıyorsun fazla alıngansın yorumları yaparsınız. Ama o beni anlayan tek insan ne olursa olsun beni bırakmayacak...
Belki şuan da çok saf çok salak olduğunu söyleyebilirsiniz. Ama öyle değilim ben onu çok iyi tanıyorum. Bugün normale göre az bir konuşmada yapsak. Hemen benim yanımda olmuştu. Sanki görünmez bir dayanak gibi yada her daim şevkatini hissettiğim bir baba yada her daim koruyup kollayan bir abi gibiydi. Bazen ise küçücük bebeğim gibiydi. Hep bana abla demen gerek ben senden daha olgun davranıyorum diye sinir ederdim seni hatırlıyor musun? Sende oyunuma eşlik edip abla abla diye beni sinir ederdin. Ah o günler burnumda tütüyor şimdi. Konuşmayı bitirdiğimiz de salak salak telefona bakıp sırıtıyordum. İşte senin tam olarak böyle bir etkin var insan üzerinde. Telefonu kapattığım an kurduğum ilk cümle seviyorum ben bu çocuğu ve şartlar, durumlar ne olursa olsun kaybetmeyeceğim oldu. Sözüm olsun seni kaybetmemek için bütün herkesle savaşırım.
Kırk altıncı gün de bitti. Gel artık...
