15.09.2023
Eylül ayının on beşi. Havalar yüzünü yavaş yavaş soğuğa dönmeye başladı. Tabi benim de kalbim iyice üşümeye başladı. Kış günü üstüne örttüğü yorganı alınmış çocuk gibi hissediyorum. Yağmurlarda ıslanan korumasız bir çocuk...
Kalbim üşüyor, sen yoksun ben nasıl yaşayacağım böyle? Şuna bak gittiğinde yazın ortasındaydık. Güneşin sıcaklığıyla kavruluyorduk. Ama şuan üşüyoruz. Mesvim atlatacak kadar ayrı kalmışım seninle farkında değil misin? Konuşmuyorsu haber vermiyorsun. Benim aramalarıma da mesajlarıma da cevap vermiyorsun neden? Neden göz göre göre biraz daha kopup kayboluyoruz?
Herkes elbet döner iyi olduğuna mutlu olsana. En azından uzakta da olsa nefes alıyor diyor. Ama onu bile bilmiyorum. İyi olup olmadığını bilecek kadar bile izin vermiyorsun bana. Sıkıldım gerçekten böyle yaşamaktan çok sıkıldım. Bazen diyorum herşey iyi, güzel gidiyor ama bazende tamamen tepe taklak oluyoruz. Lütfen bana gri olma ya beyaz yada siyah ol bana karşı.
Yine günler bir bir geçti. Tam yetmiş gün oldu. Belki unutmamı bekliyorsundur ama böyle birşey asla olmayacak. İster sev yada sevme kalbimde her zaman en güzel yeri senin için ayıracağım...
