*დაჩი*
ამას რატომ ვაკეთებ?! ჯერ სკოლასთან მერე ჰარკისთან რა ხდება ჩემ თავს? რატომ ვარ დიდი კითხვის ნიშნის ქვეშ? ნუ თუ მომეწონა არა შეუძლებელია რომც ასე იყოვს მას არ შევუყვარდები აუ ჩემიი ამაზე რატომ ვფიქრობ
დაჩი: მიყვარს? არა! არ მიყვარს! არ მიყვარხააარ!
ანი: ვინ არ გიყვარს ძამიკო?
დაჩი: რა? აქ რა გინდა?
ანი: ისე შემოვიხედე როდიდან ელაპარაკები შენს თავს?
დაჩი: არ ვიცი
რაც ეს შეშლილი და ლამაზმანი გავიცანი მას შემდეგ ჩემს თავს რატომ ველაპარაკები? რომ მახსენდება მისი ტუჩები მხოლოდ შეხება მინდება ისე რომ მხოლოდ მე მეკუთვნოდეს მისი თვალებიიი! არა დაჩი! ის არ გიყვარს! შეწყვი....
ანი: დაჩიი!
დაჩი: რა?
ანი: შეყვარებული ხაააარ!
დაჩი: ნუ ბოდავ რაღაცეებს
ანი: მოხარშულს გიცნობ ტყუპისცალოო ჩემი ძმა შეყვარებულიააა
მთლიან საწოლზე ხტუნვა დაიწყო
დაჩი: რას აკეთებ? ან რას როშავ არ არის ეგრე!
ანი: აბა როგორ არის?
დაჩი: არ ვარ დარწმუნებული გრძნობებში
ანი: მალე დარწმუნდი გთხოვ ვეღარ ვუძლებ შენს მექალთანეობას
და ტირილი დაიწყო მაშინვე ჩავიხუტე და თავზე ვაკოცე
დაჩი: მალე დავრწმუნდები დამშვიდი
ანი: ვინ არის ის ბედნიერი?
დაჩი: არ გეტყვი
ანი: დაჩიიი
დაჩი: არა
ანი: კარგი ხო მე ქვევით ვიქნები მალე ნინი მოვა
მის გაგობებაზე უკან გადავიწიე და შემთხვევით საწოლიდნა გადავყირავდი
დაჩი: ვიიინ?
ანი: მოიცა მოიცააა
მაშინვე ჩამომხედა
