*დილა*
ჯანდაბააა! თავი მტკივა რა რამხელაზე ყვირის ეს ტელეფონი ან სად ეტევა მაშინვე ავდექი და გავემზადე არავისთვის არ შემიხედია ის გავარდი გარეთ კარები რომ მოვიხურე უცნაური ხმა მომესმა
დაჩი: დილამშვიდობისა პრინცესავ
ნინი: აქ რა ჯანდაბას აკეთებ გული გამისკდა.
დაჩი: მაპატიე პატარავ
ნინი: უკვე მილიონჯერ გითხარი რომ ეგრე ნუ მომმართავთქო!
დაჩი: უკვე ვილიონჯერ გითხარი რომ ეგრე უნდა მოგმართოთქო!
ნინი: ვერ გიტან!
დაჩი: მე კი გიტან ლამაზო, კარგი მოდი დასკუპდი და წავედით
ნინი: კარგი
დაჩი: მოიცა მოიცა ეგრე უბრალოდ კარგი?
ნინი: და რას ერჩი?
დაჩი: რავიი.. პატარავ ბოლო წვეთამდე მეგონა რომ რაღაცა ბლაგვს გამომიქანებდი
ნინი: ჰა ჰა ჰაა უბრალოდ მეზარება ფეხით სიარული
დაჩი: მადლობას ვუხდო შენს ზარმაცობას
ნინი: მოკეტე რა!
მოტოციკლზე დავჯექით როგორც კი დსჯდა მაშინვე ხელები მოვხვიე და მივეხუტე, ის რომ გეგონება და ეშინია გაშვების მაგრამ... ამას რატომ ვაკეთებ ეს ხომ არასწორია
დაჩი: დარწმუნებული ხარ რომ კარგად ხარ?
ნინი: კი
მალევე სკოლას მივუახლოვდით და უბრალოდ ვთხოვე ახლოს გეჩერებინა ნამდვილად არ მსურდა ვინმეს ვენახეთ
ნინი: დაჩიი!
დაჩი: გისმენ პატარავ
ნინი: აუ გთხოვ აქ გააჩერე არ მინდა ვინმემ დაგვინახოს
დაჩი: დაგვინახონ მერე რა?
ნინი: არ მინდა რომ... ვინმეს შენი მორიგი სათამაშო ვეგონო.
უკვე ცოტა მაკლდა ატირებისთვის
დაჩი: ერთი ვინმემ ეგ გაიფიქროს მაშინვე მივახრჩობ! გპირდები!
