*დაჩი*
დაჩი: ანი ნინის არაფერი მოუწერია? არ მპასუხობს სადაცაა მობილური დავაფშვნიო
ანი: ხო მომწერა თავს ცუდად ვგრძნობო და თქვენ წადითო
დაჩი: კარგი თქვენ შედით მე ნინისთან ვივდივარ
ანი: მოიცადე, ახლა მას უბრალოდ მარტო ყოფნა უნდა
დაჩი: არ მაინტერესებს
ჰარლის მოვაჯექი და მაქსიმალური სიჩქარე ავიღე, ვნანობ იოანეს რომ დავუჯერე და მე არ წამოვიყვანე დარწმუნებული ვარ გზაში რაღაც მოხდა მის სახლთან გავაჩერე და დაუფიქრებლად დავაკაკუნე არ ვიცოდი რა მოყვებოდა ამ ყველაფერს მაგრამ ნერვიულობა უკვე პიკთან მქონდა კარები ნინის მაგივრად ვიღაც ქალბატონმა გამიღო
???: გამარჯობა ვინმე გნებავთ?
დაჩი: გამარჯობათ ნინის ვეძებ სახლში არ არის?
???: არა სახლში არ არის ვინ ბრძანდებით მისთვის?
დაჩი: მე... მე მისი...
???: შეყვარებული ხარ! შენ ის დაჩი ხარ არა? ჩემი გოგონა ვისზეც მიყვებოდა
დაჩი: დიახ თქვენ..
???: დიახ დედამისი მაკო
დაჩი: სასიამოვნოა სად შეიძლება იყოს? ვერ ვუკავშირდები და ძალიან ვნერვიულობ
მაკო: საყვარელო უბრალოდ დავრწმუნდი ვინ იყავი გეტყვი სადაც არის მთაწმინდაზეა
დაჩი: კარგოთ დიდი მადლობა ნახვამდის
მაშინვე ბაიკს მოვაჯექი და მთაწმინდისკენ ავიღე გეზი მალევე მივედი და შევამჩნიე იქვე ქვაზე მჯდომი ნინი ოდნავ მივუახლოვდი და მისი ხმა გავიგე
ნინი: არ მჯერა რომ მთელი ორი წელი მიყენებდა... ასეთი.... ასეთი სულელი როგორ ვიყავი
რა ხდება? რა ორი წელი? ვინ ვის იყენებდა ოდნავ მივუახლოვდი
დაჩი: პატარავ...
უცბათ შემოტრიალდა აცრემლიანებული თვალებით
ნინი: და...დაჩიი!
