lost in the lights (KOETTHY)

13

Vandaag is het een maand geleden dat ik bij Matt ben ingetrokken. De laatste drie dagen voel ik me zo verschrikkelijk schuldig. Matthy had mijn hand vast in publiek omdat hij dacht dat ik er mee ok was. Maar ik trok ruw terug en stapte zelfs een beetje van hem weg. Ik ben gewoon bang van de mensen hun reactie, ook al hebben we niks. Die avond kwam hij dronken thuis. Ik negeerde hem omdat hij heel raar deed. Ik sliep zelfs in de zetel.
Ik hem hem die nacht alleen maar horen huilen en schreeuwen. Over hoe dom hij was dat hij dacht dat ik hem leuk zou vinden.
Het ergste van al vind ik dat ik hem zelfs toen negeerde. Hij had een hele mentale inzinking en ik liet hem alleen.

De dag nadien liet hij me met rust. Ik probeerde met hem te praten, maar hij liep elke keer weg.

Maar gisteren was het ergste van al. Hij was weer dronken. Maar deze keer had hij iemand mee. Hij was blijkbaar naar de club geweest. Het meisje dat hij mee had wist maar al te goed dat hij dronken was en geen idee had van wat hij deed. Ik had haar buiten gestuurd, wat leidde tot een ruzie tussen mij en Matthy. Toen hij eindelijk opgaf was hij naar boven gelopen en had ik besloten hem alleen te laten. Opnieuw.

Ik vond hem die nacht op de vloer van de badkamer. Hij had net geen overdosis. Maar hij had wel genoeg slaappillen op om niet ok te zijn.

~

Nu zit matthy voor mij aan de ontbijttafel. Hij eet niks.
"Matthy?" Matt kijkt op en heeft een hele droevige glans in zijn ogen.
"Wil je alsjeblieft iets eten?" Hij kijkt weer naar beneden. Zachtjes zucht ik en ik sta op van mijn stoel om naast hem te komen zitten. Ik schep een klein beetje cornflakes op. Met mijn andere hand laat ik hem naar mij kijken. Als hij de lepel met cornflakes ziet knikt hij zachtjes. Hij pakt de lepel over en eet de cornflakes op. ,"Denk je dat je de helft van de kom kunt op eten?"
Twijfelend knikt hij. Ik schuif de kom naar hem toe en blijf naast hem zitten.

Hij heeft ter helft op en staat op het punt te huilen.
"Oh,Matt...kom hier." Ik trek hem in mijn armen en hij laat hem helemaal gaan.
"Het spijt me zo koen, ik weet niet wat me de laatste tijd bezield" hoezo verontschuldigd hij zich voor iets dat hij niet eens heeft gedaan. "Matt, hij hoeft je niet te verontschuldigen, ik was er klootzak hier en ik liet je over aan je lot." "Ik moet sorry zeggen."
"Gaat het trouwens met je hoofd?"
"Het doet maar een beetje pijn." Ik knik en laat hem los. "Zou...zou je er me instemmen dat je je slaappillen inlevert bij mij en dat ik ze verstop, zodat als je ze echt nodig hebt het Ans mij kan vragen en dat dingen gelijk gisteren niet meer gebeuren." Matthy kijkt me bang aan. "Ik doe het alleen om je te helpen." Langzaam knikt hij.

~

Vandaag vertrekken we dus op vakantie met de bankzitters. Ik heb gisteren matthy zijn koffer gemaakt omdat hij nog snel een video moest opnemen en editen.

"Matt!!"
"Matthy we moetten nu echt wel vertrekken!"
Matthy komt de trap afgelopen en trekt snel zijn jas en schoenen aan.
Snel plant ik een kusje op zijn hoofd. Hij kijkt me lief aan maar durft niks te doen. Ik zie hem staren naar mijn lippen en stiekem kijk ik naar de zijne. Zachtjes plant ik een klein kusje op zijn lippen waardoor hij giechelt. "Kom we moetten vertrekken."

~

"Hey koen. Hey Matt" hoor ik Milo roepen. Als we eindelijk bij de rest staan kunne we vertrekken.
Eerlijk gezegt heb ik echt geen zin in deze vlucht. Namelijk omdat ik vliegangst heb.

~

Het vliegtuig stijgt op. Naast mij zit Robbie. Hij is de enigste die van mijn vliegangst weet. Stevig houd ik zijn hand vast.

Wanneer het vliegtuig is opgestegen. Laat ik Robbie's hand los. De rest van de vlucht heb ik geslapen. Buiten die keren dat ze eten kwamen brengen.

Ook wanneer we landen houd ik Robbie's hand stevig vast.

~

"Eindelijk" hoor ik matt naast me zeggen. Ik grinnik en pak zijn hand vast. "Nu juist nog een busrit van 3 uur" zeg ik hem.
"Aaaaa nee,was ik helemaal vergeten." Snel lopen we met een vijven naar de bus en vertrekken we naar ons huisje. Nu zit Matthy naast mij, omdat hij snel wagenziek word en ik de enige ben die hem kan kalmeren. Na ongeveer een uurtje voel ik Matt z'n hoofd op mijn schouder. Aan zijn ademhaling te horen is hij in slaap gevallen. Na zo'n twee uurtjes stipt de bus voor een pauze. Zachtjes maak ik Matt wakker door met mijn vingers door zijn haar te gaan. Langzaam stapt hij de auto uit.
"Wil je wat eten of drinken kopen hier?" Vraag ik hem.
"Ja, ik wil wel water."
"En om te eten?"
"Doe maar een musliereep." Zegt hij zachtjes.
Samen wandelen we naar het winkeltje en daar haal ik voor Matt zijn water en zijn musliereep. Ik neem een kaaskroket en een colaatje. Met zen vijven zitten we aan het bankje buiten de winkel. Wanneer ik merk dat matthy het moeilijk heeft met het opeten van zijn reep leg ik mijn hand op zijn rug om hem te kalmeren. "Koen, ik krijg het echt niet op." Fluistert hij. "komaan Matt, nog twee hapjes en dan ben je klaar." Na twee moeizame happen is hij klaar.
"Ik ben trots op je Matt." Fluister ik snel voordat we de bus weer in moetten.

Ik ben heel trots.

Comfortbankz™