PERİYODİK AŞK

1. BÖLÜM

1 Eylül 2023

Her yıl olduğu gibi yine buradayım. Onu bekliyorum. Sadece onu... bir tek onu bekliyorum.

Deniz dalgalarının sesinde onu duyabiliyorum, rüzgarın esintisinde onu hissedebiliyorum. Denize öylece bakıp gelmesini istiyorum.

Bana yine aşkla bakan bir çift göz istiyorum. Ama bugün de gelmeyeceğini biliyorum. Çünkü 5 yıl oldu onu bekleyeli. Her senenin 1 Eylül'ünde buraya geliyorum. Onun beni en son bıraktığı yerde onu bekliyorum.

1 Eylül 2018

"Nereye gidiyoruz?" diyerek sessizliği bozdum ama onun suskunluğu devam ediyordu.

"Bir şey söylemeyecek misin?" desem de ondan yanıt alamadım.

"Anladım." diyerek onun gibi sessizliğe gömüldüm.

Bir süre daha arabanın içinde sessizce ilerledik. Ona bakmakta güçlük çekiyordum çünkü bunun bir veda olduğunu, beni sonsuza dek bırakacağını anlamıştım.

Bunu istiyor muydum?

Bilmiyorum ama onsuz da yapabileceğimi çok sanmıyordum.

Neden susuyordu? Niye bir şey söylemiyordu?

Kafamdaki düşünceleri bir kenara bırakıp başımı ona çevirdim. Gözlerindeki ifadesizlik daha da bozguna uğrattı beni.

Güçlükle "Senden bir şey isteyeceğim o zaman."diyebildim. Ondan ne isteyeceğimi anlamış vaziyette olan bakışlarını üzerimde hissettim ama ben ona bakmadan elbisemin üzerindeki çiçeklerde ellerimi gezidiriyordum.

"Seni çok sevdim, seviyorum ve hep de seveceğimi bil olur mu?" dedim ama konuşmanın devamını getiremedim çünkü bunu söylemek beni mahvedecekti belki de en çok onu yakacaktı.

"Ama beni nereye götürdüğünü biliyorum."dedim üzgün bir şekilde.

Bu cümleler sadece bir kabullenişti benim için ama asla bir vazgeçiş değildi.

Araba yavaşladığında ellerimi elbisemden çekip dudaklarımdan derin bir nefes verdim. Şuan hiçbir şey umrumda değildi ama olacakları da engelleyecek gücüm yoktu. Belki sonradan pişman olup vicdan azabı çekecektim.

Yine de bakışlarımı dışarıya çevirdim. Bir süre sonra ona döndü bakışlarım. Bu sefer bana dönüktü gözleri. Gözlerine baktığımda bir sürü duygu gördüm ama istediğim o duygu yoktu gözlerinde.

Onu öyle görünce dudaklarım aralandı fakat konuşamadım. Derin bir nefes verip cesaretimi topladım. Kafamdan tek bir cümle geçti. Ardından gözlerinin içine bakarak o cümle dudaklarımdan çıktı.

"Deniz kenarına bir daha gelirsek ikimiz için de son olsun mu?" diyebildim güçlükle.

Neden bir cevap vermiyordu. O kadar mı bitmişti içindeki bana olan sevgisi?

Bir süre inceledim yüzünü ama hiç mimik yoktu yüzünde. Gözlerinde kendimi aradım. Hemde defalarca ama onun gözünde kendimi bir türlü bulamadım.

Buz gibi bakıyordu bana. O anda içime bir ürperti geldi. Hava sıcaktı ama onun bakışları beni üşüttü. Üstüme kar yağıyordu sanki.