BÜYÜK OYUN

24

@nice okuyup beğenmeyenler...

"Tekrar söylüyorum kızlar en ufacık bir şeyde bizi arayın. Bizim işimiz ne kadar sürer bilmiyoruz. Ama siz arayın uzayda olalım geliriz."

Ateş ve Yunus çıkacaklardı. Arda ve tim ile görüşeceklerdi. Ama onların akılları hâlâ kızlardaydı. Tüm güvenlik önlemleri artmıştı.
Çift koruma sistemi uygulanmıştı.
Bir yıl ve daha az süreli korumalar kapı tarafındaydılar.
Daha çok güvendikleri adamları ise bahçeye dizilmişlerdi.

Evde hiç bir hizmetli yoktu. Her şey düşünülmüştü. Acıkırlarsa diye yemekler yapılmıştı. Susarlarsa diye içecekler dizilmiştir. Atıştırmalıklar zaten tüm mutfağı kaplıyordu. Elektirik gidebilir diye yedeklemeler yapılmıştı.
Ama her şeyin bir şeyi unutulmuştu...

"Kaç kere dediniz Ateş abi anladık."

"Aaa hiç abiye isyan edilir mi Alaca'm?"

"Ateş abi bir şey demiyor ki sen neden ablama karışıyorsun Yunus abi!?"

"Evet Yunus sen neden karışıyorsun Şifa'ma! "

"Hepiniz mi bana karşınızsınız?! OMG!!"

Kızlar gülmüştü. Yunus ise hâlâ somurtuyordu. Cidden herkes karşıydı ona.

"Zaten kimse karışamaz ki bana! Ben Alaca Şifa Erek'im!"

Yunus'un gözleri gurur ile parladı. Kardeşi haklıydı. Ona kimse karışamazdı. İsterse tüm dünyaya bile diz çöktürürdü ama kimse karışamazdı kardeşine.
Yunus değişimin farkındaydı.
O çekingen kendini katil sana kız yoktu karşısında. Ela Biçem yok olmuştu. Karşısında gördüğü kız farklıydı. Özeldi. O, Alaca Şifa Erek olmuştu.
Tek bir lafı ile herkesi dize getirebilecek kız olmuştu.

Kızlar ile görüşürüz faslından sonra çıktılar. Tekrardan bahçede ki herkes tembihlendi. İçeri acil bir durum sezilmediği sürece adım atılmayacaktı.  Kimse pencerelere dahil yaklaşmayacaktık. Ön tatafta bulunanlar çatışma çıkmadığı sürece yerlerin de kalacaklardı.

Ateş ve Yunus arabada yerlerini aldılar. Zor geçecekti bu konuşma. En çok da Arda için. Ama sona gelmişlerdi artık.  Az kalmıştı her şeyin bitmesine.

Aslında yoktu bu planda. Gerçekleri küçük kıza ikisi anlayacaktı. Ama olmamıştı işte. Bugünden sonra yavaş yavaş düzene girecekti her şey. Küçük kız Ateş ile kalacaktı. Onun nüfusunda olacaktı.

Arda ile kalması başlı başına bir tehlike olurdu. Ayperi zaten teröristler ile iç içe bir şekilde yaşamıştı. Üsteğmenin kardeşi daha bir dikkat çekerdi. Üstelik bir de Korkut faktörü vardı. Baba olmayı asla hak etmeyen.

Ateş asla üzülmüyordu babasının Arda'ya babalık yapmasına. Çünkü zaten Arda'nın babası Ateş'in babası yüzünden ölmüştü. Üstelik Arda onun için kardeşti. Kardeşi mutluysa sorun da yoktu.

Arda ve tim buluşma yerine gitmişlerdi. Arda gergindi. Arda şaşkındı. Babası beklediği adamın amcası çıkması dışında ailesinin katili olduğunu öğrenmişti. Aynı zamanda da yengesinin...
Kendi oğlunu yok saydığını öğrenmişti. Nasıl bir vicdandı bu? Nasıl bir insanlıktı bu?