အကယ်၍သာ...

Part 9

Zawgyi code

Unphobia စံအိမ္၌..

မင္းထက္- Locus ရာ မင္းေသခ်ာလို႔လား

ဇိုင္း ထပ္ကာထပ္ကာ ေခါင္းညိမ့္လိုက္သည္

ဇိုင္း- သူဘဲကြ လံုးဝေသခ်ာတယ္ ငါခံစား​ေနရတယ္

စစ္ပိုင္- ဒါကမင္းအခ်စ္ဦးဆိုရင္ ခန္႔ေဇယ်ာကေရာ

ဇိုင္း- ငါလည္းသိပ္မသိဘူး ခန္႔ေဇယ်ာနဲ႔ေနရင္ ေအးခ်မ္းမႈကိုခံစားရတယ္ သူ႔မ်က္ႏွာေလးၾကည့္ၿပီးတစ္ေနကုန္ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနႏိုင္တယ္ တြယ္တာငယ္က်မတူဘူး သူ႔ကိုၾကည့္ရတာအျမဲပူေလာင္တယ္ သူကအျမဲတစ္ခုခုကိုစဥ္းစားေနသလိုမ်ိဳး ေတာက္ပတဲ့မ်က္လံုးေတြရယ္ အဲ့တာကိုကသူ႔အားသာခ်က္ဘဲကြ
ဒါေပမယ့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာတူတာတစ္ခု႐ွိတယ္ ႀကီးႀကီးမားမားကိုတူေနတာ ဘယ္မွန္းေတာ့ငါစဥ္းစားမရဘူး

မိႈင္းည- ကဲပါ နားေတာ့ မင္းလည္းမနက္ေက်ာင္း႐ွိေသးတာကို သြားေတာ့ က်န္းမာေရးကအေရးႀကီးတယ္ကြ

အားလံုးကုိယ္စီအခန္းထဲဝင္သြားၾကသည္။

K ဘက္တြင္

K- သူဘဲ သူကဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး Locus လဲ ။ ငါသူ႔ကိုထပ္မေတြ႔ရေတာ့ဘူးထင္ခဲ့တာ ေတြ႔တိုင္းလည္း ရင္ဘတ္ကတအားေအာင့္တယ္ မင္းျမတ္တြယ္တာ မင္းကိုယ္မင္းထိန္းစမ္း မင္းသူ႔ကိုေမ့ပစ္ရမွာကြ

ႏွစ္ေယာက္သားအေတြးကိုယ္စီျဖင့္ အတိတ္ဆီသို႔ျပန္လည္ခရီးႏွင္ၾကရာတြင္.....

လြန္ခဲ့ေသာ ကိုးႏွစ္ခန္႔

Locus တစ္ေယာက္ သူ႔ေဖေဖနဲ႔ျခံထဲမွာေဘာလံုးကန္ေနတုန္းေပါ့
(ဇိုင္းေဝဆာမင္းဆိုတာကိုလ်ိႈ့ဝွက္ထားေသးသည္)

မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စံအိမ္ကို လူသစ္ေတြေရာက္လာၾကသည္

locus- ဒယ္ဒီ ဒါေတြကဘယ္သူေတြလဲဟင္

ဦးဇိုင္းမာန္- လူသစ္ေတြေပါ့ သားရ မင္းကလည္း ဒီအိမ္သစ္ကိုေျပာင္းလာၾကတာေပါ့

locus- သား အရြယ္ ကေလးေလးေတြမပါဘူးလားမသိဘူးေနာ္ ဒယ္ဒီ

ဦးဇိုင္းမာန္- ေျသာ္ ငါ့သားရယ္ သူတို႔ကအခုမွေရာက္လာၾကတာေလ ဒယ္ဒီလည္းဘယ္သိမလဲကြ ခဏေန မင္းမာမီမုန္႔လုပ္ၿပီးအဲ့အိမ္ကိုေပးခိုင္းလိမ့္မယ္ သိတယ္မလား အဲ့က်သားလိုက္သြားေပါ့