လီ​ေဝ့ရန္ (ဒုတိယတြဲ) Zawgyi

140.2.ေကာင္းကင္နဲ​ေျမႀကီးအစိတ္စိတ္ကြဲအက္

လီမင္တိက သူမကို စိုက္ၾကည့္ေနေပမယ့္ သူ႔မ်က္ဝန္းထဲမွာေတာ့ စိတ္ပူပန္မႈတစ္ခု ရွိေနတယ္။

"မင္း ဘယ္သူ႔ကိုမွ ျမင္းစီးၿပီး ေလးပစ္ဖို႔ အေစာပိုင္းတည္းက ကတိမေပးခဲ့သင့္ဘူး!"

လီ​ေဝ့ရန္က သူမဘာသာသူမရယ္ေမာေနေသာ္လည္း

"တို႔ေတြ ၿမိဳ႕ေတာ္ထဲမွာ ေနခဲ့ရင္ ငလ်င္လႈပ္မွာ မဟုတ္မွာက်လို႔ကြယ္? ဒါက တျခားသူအေပၚ မင္းရဲ႕ ေဒါသကို ပုံခ်​​ေနတာပဲ အိုက္ယား!"

သူမက ႐ုတ္တရက္ ေအာ္လိုက္မိတယ္။ ထို႔​ေနာက္ သူမက မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ “အသာလုပ္” ဟုဆိုလိုက္သည္။

လီမင္တိက အျမန္လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ 

"မင္းေျခေထာက္ကို ေစာေစာစီးစီးဒဏ္ရာရတုန္းက ဘာမွမေျပာနဲ႔လို႔ ဘယ္သူကေျပာထားလဲ" 

သူ႔မ်က္ဝန္းေတြက အနည္းငယ္နီရဲေနၿပီး ဆံပင္ေတြ ရႈပ္ပြေနကာ သူ႔မ်က္ႏွာမွာ အနက္ေရာင္႐ႊံ႕ေတြ ရွိေနတယ္။ သူၾကည့္ရတာ အရမ္းစိတ္ညစ္ေနပုံရတယ္။

လီေဝ့ရန္က မသိလိုက္ဘာသာ ၿပဳံးလိုက္တယ္။ သူမသည္ လီမင္တိ၏မ်က္ႏွာကို ထိကိုင္ကာ သူ႔အတြက္ သုတ္ေပးလိုက္သည္။

"မင္းရဲ႕ သနားစရာေကာင္းတဲ့ အေျခအေနကို ၾကည့္ပါဦး! ဒါကို မင္းကို သေဘာက်​ေနတဲ့ ေကာင္မေလးေတြကို တို႔ ျမင္ေစခ်င္စမ္းပါသဘိ.. သူမ​ေလးတို႔ေတြ တကယ္ကို ေသေလာက္ေအာင္ရယ္ေနၾကလိမ့္မယ္"

သူက မ်က္​ေမွာင္ၾကဳတ္ထားလ်က္ပင္ သူမရဲ႕အၾကည့္ေတြကို ေရွာင္လိုက္ၿပီး

“အစ္မႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမာက္မာမႈမ်ိဳးကို မင္းကအၿမဲျပသေနတယ္။ ကြၽန္​ေတာ္က မင္းထက္ငယ္တာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ မင္းေကာင္းေကာင္းသိရဲ႕နဲ႔။ ဒီလိုအ​ေျခအ​ေနမွာေတာင္ မင္းက ကြၽန္​ေတာ့္ကို ရယ္စရာလုပ္ေနႏိုင္ေသးတယ္။ မဟုတ္ရင္ မင္း စိတ္မခ်မ္းသာဘူး ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား?"

လီ​ေဝ့ရန္သည္ သူမ၏အေတြးမ်ားကို အလြယ္တကူ ထိုးထြင္းျမင္ခံလိုက္ရသည္ဟု ခံစားလိုက္ရၿပီး သူမသည္ ခဏတာ စကားမေျပာႏိုင္ေတာ့ေပ။ တကယ္ပဲ သူနဲ႔ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ၂ကိုယ္တည္း အတူရွိေနရတာဆို​ေတာ့ သူမလည္း ဘာေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့တာမို႔ စိတ္​ေအးလက္​ေအးမ်က္ႏွာထားျဖစ္ေစဖို႔ သူ႔ကို က်ီစယ္ေနတာပင္။