Kendisine verilen en ufak ilgiyi takıntı haline getiren bir kız ve ona bu ilginin fazlasını veren bir adam...
Adam ateşin kendisi, kız ise kanatlarını göremeyen bir kelebek. Bu ateş kızın kanatlarını tutuşturduktan sonra onun yeniden uçmasını bekl...
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
Yeni bölüm geldi!!! Oy vermeyi satır aralarına düşüncelerinizi bırakmayı unutmayınız <3
İyi okumalar <3
Gidene mi daha zordu yoksa kalana mı diye sorarlar ya bunun cevabını hep kalan diye verirdim ben. Benim için seven insan gitmezdi, gitmemeliydi. Eğer seviyorsa geride bırakmamalıydı sevdiğini. Bu düşünce uzun bir süre benimleydi. Fakat şu an anladım ki gidene de oldukça zormuş gitmek.
İnsan seviyorsa bazen de gitmeye mecbur bırakılabiliyormuş. Hatta gitmeyeceğini söylese bile gidiyormuş...
Kalan ve giden arasındaki fark bence kalanın kalbindeki acıyı dindirmesi ve gideni unutmak için çabalaması, gidenin ise gitmek zorunda olmasına yanmasıydı onlar için zor olan.
Ne Akın giderken ben onun aklındaydım, ne de geride kaldığımda o benim aklımdaydı.
Onun tek düşündüğü gitmek zorunda oluşuydu, benim düşündüğüm ise onu asla unutamayacak olmamdı.
Yoksa birbirimizi o kadar da sevmiyor muyduk biz? Onunla birlikteyken onu daha çok düşünüyordum. Bana kendisini düşündürüyordu. Şimdi daha iyi anlıyorum ki uzaktan onu özlemek yanındayken ondan uzak durmaktan daha kolaydı.
Ondan uzak kalmak demişken kendimi gitmeye zorlamakla zorlamamak arasındaydım son bir kaç saattir. Dün geceden beri onun da babamla hapse gireceğini düşünmek beni uyutmamıştı.
O da annem gibi giderse bu sefer tamamen yalnız kalacaktım. Onu umursamıyorum ama gitsin de istemiyordum. Onu özlüyorum da ama yeniden beraber olmak istemiyordum.
Birbirimizi artık seviyor muyduk ondan emin değildim işte. Sanki alışkanlık gibiydi bizimki. İyi bir alışkanlık değil ama bu, sigara gibi, alkol gibi insana zarar veren kötü bir alışkanlıktı.
Biz birbirimize zarar veriyorduk...
Ben onu yalnız kalmamak için istiyordum, o da muhtemelen yaptıklarından dolayı vicdan azabını susturmadığı için benim yanımda olmak istiyordu.
Biz gerçekten böyle bitmek için mi başlamıştık?
"Söyle hadi..."
Sesiyle kendime gelip şaşkınca "Neyi?" Diye sordum, o kucağında beni yukarı taşırken farkında olmadan boynuna sardığım kollarımı boynundan ayırdım.
"Dün geceden beri durgunsun. Uyandığından beri de bir şey söyleyecekmiş gibisin. Dökül dilinin ucunda ne varsa."
"Söyleyecek bir şeyim yok ama"
Vardı... Hem de çok vardı.
"Bunu şimdi içinde tutarsan daha sonra acısı benden çıkacakmış gibi hissediyorum"
