"Bu yasak ateşi sen yaktın, Defne," Kaya'nın parmaklarının tersi kolumu okşamaya devam ederken sıcak nefesini omzuma üflemişti. "Ve benden söndürmemi bekleme. Eğer ki bir gün söndüren kişi sen olursan da, inan bana, bu sefer yangını çıkartan kişi be...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
—
Hayatımdaki en kötü çayı yudumladıktan sonra insan içinde insancıl olmayan bir ses çıkarmamak için büyük bir savaş verdim.
En azından küçük kafenin dekorasyonu beni eğlendiriyordu. Hava biraz daha kapalı olduğundan içerideki rengarenk ışıklar etrafımda dans ediyordu. Tam karşımda kocaman bir yılbaşı ağacı vardı ve her an ufak hediye paketleri şeklinde olan süslemeleri çalabilirdim.
Fakat o an daha önemli bir işim vardı.
Elif Deniz davasını çözmeye çalışıyordum.
Soruşturmanın yeniden açılmasının üzerinden sadece iki gün geçmişti ve ben hala, savcının tam olarak hangi nedenden davaya devam ettiğini bilmiyordum.
En başından beri istediğim şey bu değil miydi zaten? Neredeyse bir aydır bunun için dil dökmüyor muydum?
Peki neden şimdi geri çekilme isteğiyle yanıp tutuşuyordum?
Elif bulunana kadar Kaya'nın başı o kadar da büyük bir derde girmeyecekti. Şu an açılan dava Elif'in canlı ya da ölü bir şekilde bulunması içindi.
Eğer Elif, zamanında ortaya atılan iddialar gibi sadece kaçtıysa, bulunduğunda dava problemsiz bir şekilde çözülecekti ve bütün bu kargaşaya rağmen, istediğim tek şey bu ihtimalin gerçek olmasıydı. İstediğim tek şey, yeniden açılan bu soruşturmada Elif Deniz'in bu sefer sağ salim bir şekilde bulunmasıydı.
Fakat eğer ona dair herhangi bir kalıntı dahi bulunursa işler sarpa saracaktı. Kaya bu sefer kayboluşuyla değil, cinayetiyle yargılanacaktı.
Ve içimde beni yiyip bitiren bir şey vardı. O şey bana Elif'i bulmam için yalvarıyordu.
Bu benim işim değildi. Ben bir savunma avukatıydım ve olası bir durumda yapabileceğim tek şey Elif'i katiline karşı savunmak ve katilinin alabileceği en ağır cezayı aldığından emin olmaktı.
Önümdeki evrakları karıştırırken beş seneden önce kalma bütün bu dosyaları, kelimesi kelimesine ezberlemiş gibi hissediyordum.
Elif Deniz, beş sene önce, 28 Temmuz tarihinde doğum gününü kutlamak için arkadaşlarıyla dışarı çıkmış ve normal bir mekânda yemek yedikten sonra geceyi, pahalı ve özel bir kulüpte bitirmişlerdi. Ya da en azından bitirmek istemişlerdi.
