Mon Amour ❤️💍

Deel 79

Pp Yasmine

We zijn net terug thuis van strand. Anouar heeft ons opgehaald. Binnen een anderhalf uurtje ongeveer komt Younes. Eindelijkkk ik heb m zo gemist. We gaan met z'n tweetjes weg, zei hij, dus ik ga me snel douchen en me dan klaarmaken. Ik doe mn make-up en krul mn haren. Dan kleed ik me om (zie omslag). Meyssa heeft dr ook klaargemaakt, zij gaan straks samen met m'n tantes, nichten, mn moeder enzo gaan eten. Ik roep Meyssa om te vragen of ik er goed uitzie. "Ik ben verliefd op jou" antwoordt ze. Ik glimlach en we maken nog wat foto's. Ik krijg een berichtje van Younes.

Y: Ik ben er over 10min x
Ik: Okeey x

Ik ga naar beneden en praat wat met m'n moeder. "Kom ik breng jullie nu, want ik heb binnen 20min afspraak met vriend van me" zegt mn vader tegen mn moeder en Meyssa. Ze staan op en vertrekken Anouar en Walid zijn al weg. Nu nog wachten op Younes en dan is het huis helemaal leeg. Ik hoor de bel en loop naar de deur. Het is Younesss! Ik doe de deur open en vlieg in zijn armen. Hij knuffelt me strak terug en lacht. Hij zet z'n lippen op de mijne en ik trek me na een tijdje weer terug. "Wejow ik heb die zoete lippen van je gemist man" zegt hij. Ik lach en moet blozen. "Kom" zegt hij en hij neemt mn hand vast. We gaan naar de auto. Hij start het op en legt z'n hand op m'n been. Ondertussen praten we over alles en nog wat.

Bij een restaurant aangekomen zijn alle blikken naar ons gericht. In Marokko kun je namelijk dus niet met een jongen hand in hand stappen of ze beschouwen het als een zonde. Wij trekken er ons natuurlijk niks van aan. Zolang onze ouders ons accepteren, houdt niemand ons tegen! We nemen een tafel van 2 en Younes gaat voor me zitten. We krijgen onze menu's en bestellen dan ons eten.

We lopen het restaurant uit en wandelen nog op de boulevard. In de verte zie ik iemand die me bekend voor komt. Wacht... Ilyas????? Wejow als Younes hem ziet is Ilyas officieel dood. Ik zeg hem beter niks, want ik heb echt geen zin in een verprutste avond. "Ey is dat niet Ilyas" zegt Younes opeens. Shit shit shit. "Nee joh iemand die op hem lijkt denk ik" lieg ik. "Wollahteh het is hij, tfoe wollah die jongen gaat zien ik vermoord m met m'n blote handen" zegt hij boos. Shittttt wollah als Younes naar hem gaat, vermoord hij hem en gaat Younes het gevangenis in omdat hier overal politieagenten staan en in de gevangenis van Marokko, overleef je het nooit. "Kom" zegt hij. Hij pakt mn hand vast en stapt snel. Ik moet bijna lopen zelfs. Ik stop en hou hem tegen. "Wat ga je doen?" Vraag ik. "Yasmine wtf laat me los je weet toch dat ie jou heeft achtervolgd en dat ie mij in mn been heeft geschoten?" Zegt hij boos. "Verpruts deze vakantie aub niet en pak hem een andere keertje aan, weet je niet hoe gevaarlijk het hier is in Marokko? Ben je helemaal gestoord ofso?" Antwoord ik ook boos. "Ik ben degene die deze vakantie verprutst yek? Ga je me nu zeggen dat je aan zijn kant staat? Of weet je wat, trouw gewoon met hem ja?" Ik negeer hem. Ik heb hier gewoon echt geen zin in, en al zeker niet op een plaats waar honderden mensen zitten te wandelen. "Tfoe hij is gaan lopen, zie je nou wel wat ervan komt? Wollah tfoe man" zegt hij boos. Ik stap, zonder wat te zeggen, weg. Younes houdt me strak vast aan mn arm. "Wtf laat me eens los?!" Zeg ik boos. "Waar denk jij naartoe te gaan?" Vraagt hij. "Naar huis" "Oh en helemaal alleen?" "Nee ik vraag Ilyas wel" antwoord ik. Oké dit had ik beter niet moeten zeggen. "Je daagt me uit he?" Zegt hij. Ik negeer het. "Je gaat nu met mij mee of ik vertel Anouar dat je hier alleen loopt en wollahmeh hij gaat hiermee kunnen lachen" Ik zucht en stap uiteindelijk toch met hem mee naar z'n auto. Superleuk hoor, 1e dag en meteen al ruzie. Ik heb oprecht het gevoel dat iemand boze oog gooit naar ons tijdens vakanties, vorig jaar was het precies hetzelfde verhaal. Altijd gebeuren die ruzies in de vakanties ik word er echt gek van wollah. Het is 23u. Mn moeder verwacht me normaal pas binnen een uur ofso. Pfff wat zou mn excuus nu weer zijn? "Waar moet ik je afzetten" vraagt Younes. "Gwn thuis" antwoord ik. Ik ben echt boos op hem. Waarom kan hij zo'n dingen niet voor andere keren laten? Waarom precies nu? Gewoon z'n koppigheid is groot. In mn straat aangekomen parkeert hij op de oprit. Ik doe mn deur open, maar Younes houdt me tegen. "Wat?" Vraag ik. "Moet je geen sorry zeggen?" Vraagt hij dan. Ik kijk hem scheef aan. "Wacht wacht, zijn de woorden 'Moet jij geen sorry zeggen' zonet uit JOUW mond gekomen?" Vraag ik boos. "Ja jij hoort sorry te zeggen of niet soms? Wie hield er me tegen terwijl die man gwn de doodstraf verdiend? Hmm?" "Ik hield jou tegen, niet omdat ik niet wil dat jij Ilyas aanpakt, maar omdat ik niet wil dat je naar die fucking gevangenis hier gaat? Denk na Younes, denk na!" Zeg ik. "IK WEET WAT IK DOE OKÉ? IK BELAND NIET IN DE CEL" roept hij opeens. Ik schrik en stap uit. Ik loop snel naar binnen en sluit de deur achter me. Gelukkig is nog niemand thuis. Ik laat me zakken op de grond en barst in tranen uit. Pfff waarom moet dit zo eindigen? Altijd is het mijn fout he? Tfoe die vieze klootzak.
Ik doe mn pyjama aan en mn make-up uit. Ik loop naar de badkamer en was mn gezicht.

Stemmm❤️