Mon Amour ❤️💍

Deel 89

Pp Yasmine

Na mn vergadering loop ik naar mn baas, aangezien hij me wou spreken. Ik klop op de deur en hij laat me binnen. Ik ga op het stoeltje voor hem zitten. "Yasmine, waarover ik je wou spreken. Er komt namelijk een nieuwe man hier werken. Hij doet de boekhouding etc. Ik wil dat jij hem begeleidt, om te zien of je daar goed in bent, zodat we weten wat voor stagiaires jij later in de toekomst aan kan. Die begeleiding is ook een grote kans voor jou. Het is een heel belangrijke zaak in je opleiding. Ik wou die unieke kans aan jou overlaten omdat ik veel talent in je zie. Ik heb graag dat je nu zegt of je er akkoord mee gaat of niet. Je moet er wel goed over nadenken, want je kan niet tijdens je begeleiding zeggen dat je ermee stopt, of je wordt sowieso ontslagen! Zulke zaken nemen we ernstig aan. Als je het niet wilt doen moet je het nu zeggen, dan kan ik iemand anders zoeken. Maar, dan is die kans er niet meer voor jou maar voor die andere persoon dus" zegt hij. "Wow uh ja tuurlijk zou ik dat willen. Klinkt ook echt superleuk, dus ik stem zonder twijfel toe" antwoord ik. "Super, perfect. Bedankt" "Jij bedankt" zeg ik.
Die nieuwe man komt morgen al. Ik moet hem ongeveer 2 weken begeleiden.

Ik ga naar mn auto en passeer langs de hoge school waar Meyssa in zit. Ik haal dr op en we rijden samen naar huis. Ondertussen vertel ik dr over mn unieke kans die ik krijg op m'n werk. Ze is echt trots op me, cute toch.

De volgende dag moet ik er al vroeg zijn op m'n werk, aangezien ik die nieuwe man moet begeleiden. Zijn naam is trouwens Safwan. Een buitenlander dus. Ik hoop gewoon dat ie wat respect heeft enzo. Ik heb Younes ook niet verteld dat ik een man moet begeleiden. Zelfs dat mn baas een man is vindt ie erg. Achja, jongens eh! Op m'n werk aangekomen wacht ik aan het onthaal op die nieuwe man. Na 20min ongeveer komt mn baas met een man naast hem, dat zal waarschijnlijk die Safwan zijn. "Yasmine, dit is Safwan. Safwan, dit is Yasmine. Zij gaat je voor 2 weken lang begeleiden" zegt mn baas en hij gaat weer weg. Ik kijk naar het gezicht van Safwan en ik schrik. Nee nee nee, dit kan niet. Dit mag niet. Het is Safwan. De enige echte die me heeft verkracht. Ik zie dat hij ook schrikt. Wtfff moet ik nu doen?! Ik wil niet ontslagen worden!! Pfff ik krijg echt een mindfuck. Oké, ik doe alsof ik hem niet ken en toon m gewoon de basic dingen, zonder dat ik m aankijk. "Kom maar mee" zeg ik en ik toon hem de basic kamers, zoals de eetruimte, de kantoor van de baas, de vergaderzalen... Als laatst toon ik hem mijn kantoor. "Als er iets is kun je naar hier komen" zeg ik. Stiekem haat ik m zo hard dat ik hem hier en nu wil uitschelden, maar hij heeft mn eer al afgepakt dus mag hij nu mn job ook niet afpakken! "Uhm ja eigenlijk is er wel iets" zegt hij. "Ik weet dat je me nog kent. Sorry voor toen" zegt hij. "Verdwijn aub uit mn zicht" zeg ik zacht. "Kunnen we praten?" Vraagt hij. "Wat valt er zojuist te praten? Ga nu aub weg" zeg ik. Hij verlaat de kamer. Ik ga zitten op m'n stoel om wat te kalmeren. Pfff ik moet dit dus nog 2 weken volhouden. Het liefst wil ik zeggen tegen mn baas dat ik ermee wil stoppen, maar dan word ik ontslagen. Ik doe deze job zo graag en hier zijn zo leuke mensen.

Einde van mn werkdag. Ik ga naar mn auto. Younes stuurt me of ik effe bij ons huis wou langskomen. Ach waarom niet, heb toch niks te doen. Ik rijd naar ons huis en parkeer mn auto op de oprit. Dan bel ik op de deur en Younes doet open. Hij laat me binnen en geeft me een kus. "Sow hoe was je werkdag?" Vraagt hij. Ik knik. "Ging goed" lieg ik. Het ging kapotslecht, ik zit de hele tijd met de gedachte dat mn verkrachter gwn mn collega is. Het klopt echt niet in mn hoofd. Ik ga zitten op de bank en Younes komt naast me zitten. "Wat ben je stil. Is er iets?" Ik schud mn hoofd. "Waarom lieg je? Je weet toch dat je me alles mag vertellen?" Vraagt hij. "Younes laat het, oké. Mn hoofd is er gewoon niet bij" antwoord ik. "Waar zit je hoofd dan wel bij?" Ik haal mn schouders op. "Waarom wil je het niet vertellen?" "Younes laat het! Waarom tf moet je altijd alles van me weten?" Floept er zomaar uit mn mond. "Omdat ik je fucking man ben?!" Roept hij terug. "ER IS NIKS" zeg ik en ik loop naar de hal en doe mn schoenen aan. "Wollahmeh je gaat hier weg voor ik weet wat er is" zegt hij. Ik doe de deur open, maar hij doet het weer dicht en houd mn arm vast. "Wtf je doet me pijn?" Zeg ik. "Zeg wat er is" is z'n antwoord. Ik zucht. "Ik moet op m'n werk een man begeleiden. Klaar dit is het, oké?" "Dat is niet alles. Vertel wat er echt met je is" "Die man is degene wie me heeft verkracht. Nu goed?!" Zeg ik boos. "Wat? En jij laat dit toe?" Vraagt hij boos. "Door dit te doen krijg ik een prachtige carrière. Het is een mooie kans" "Wollahmeh je gaat hem begeleiden. Ben je op je hoofd gevallen ofso?" Zegt hij boos. "Ik ga mn carrière niet op t spel zetten door hem. Als ik nu zeg dat ik m niet meer wil begeleiden word ik ontslagen" "Ewa dan wordt je maar ontslagen!" "Nee wtf ik ben niet gek?" Zeg ik boos. "Oké, je krijgt de keuze. Mij of die stomme kans van je?" Vraagt hij. Ik schrik van z'n vraag. "Wat?" Vraag ik. "Je hebt me gehoord. Yasmine wollahteh ik meen het. Mij of je carrière?" Ik kijk hem vies aan. "Als zelfs mn man zegt dat ik heel mn carrière op spel moet zetten voor hem, dan weet ik al wat voor soort je bent. Jij wilt van me af zijn toch? Nou je zult ook van me af zijn" zeg ik en ik loop boos naar mn auto. Ik start de auto op en rijd naar huis. Thuis aangekomen ga ik t huis binnen. Anouar maakt weer domme grapjes. "Nu niet oké?" Zeg ik boos en ik loop meteen naar boven, naar de badkamer. Nu beginnen de tranen te komen. Waarom doet hij altijd zo moeilijk? Ik denk oprecht dat het gewoon niet lukt tussen ons. Hoevaak hebben we al ruzie gehad over de meest domste dingen. Hoevaak hebben we het wel niet uitgemaakt? Hoevaak is hij wel niet jaloers? Het gaat gewoon niet meer. Die jongen geeft me echt koppijn, en dat meen ik oprecht.

Stemmm❤️