Winter Ballad | Jakehoon

Ballad-4

ဆောင်းဦးပွဲတော် ပြီးဆုံးပြီးနောက် သစ်ရွက်ကြွေတွေဝေသော ဆောင်းဦးရာသီဟာ တဖန်ရောက်ရှိခဲ့၏။လေထုထဲ၌ အအေးဓာတ်များက ကိန်းအောင်းနေကာ ကမ္ဘာမြေသည် သူမ၏ အစိမ်းရောင်ဝတ်ရုံလွှာကို လုံးလုံးလျားလျားချွတ်လိုက်ပြီဖြစ်သည်။

မြောက်ဘက်မှလေအေးများက တိုက်ခတ်လာရပြီး လူတွေဟာ ပိုမိုထူထဲသောအဝတ်အစားများကိုဝတ်ဆင်လာကြသည်။အေးခဲစပြုလာသော ရာသီဥတုမို့ ဟန်နိုင်ငံအတွင်းရှိ လက်လုပ်လက်စားအခြေခံလူတန်းစားတွေအတွက် ပိုမိုနေထိုင်ရခက်ခဲလာချေပြီ ။

ဟန်နိုင်ငံ၏ မြို့တော်အပြင်ဘက် ဆီးပန်းပင်တွေပေါက်ရောက်သည့် တောထဲ၌ ဆယ်ပေပတ်လည် သစ်သားအိမ်သေးသေးကလေး တစ်လုံးရှိနေ၏။
ထိုသစ်သားအိမ်ထဲ၌ ဆင်းရဲနုံချာသော သားအမိနှစ်ယောက်နေထိုင်သည်။

မိခင်ဖြစ်သူမှာ ပိုက်ဆံရှာရန်အတွက် မြို့တော်ထဲမှ ပိုးချည်အထည်အလိပ်ဆိုင်သို့ မနက်ကတည်းက ထွက်သွားပြီမို့ အိမ်သေးသေးလေးထဲ ကလေးလေးတစ်ယောက်သာကျန်နေခဲ့သည်။ဆောင်းဦးမိုးက တစ်စိမ့်စိမ့်ရွာသွန်းနေသည်မို့ ပတ်ဝန်းကျင်ဟာ အေးမြလှစွာ။သို့ပေမယ့် ကလေးလေးဟာ ပေါက်ပြဲနေသည့် ခပ်စုတ်စုတ်အင်္ကျီလေးမှလွဲ နွေးထွေးစေဖို့ အခြားဝတ်ဆင်စရာမရှိပေ။

အဖာရာ ချုပ်ရာ အထပ်ထပ်နှင့် ညှီဟောင်နေသော အင်္ကျီပေတိပေစုတ်ကလေးကိုသာ ဝတ်ဆင်ရင်း ကလေးငယ်သည် တဲအိမ်ကလေး၏ အပေါက်ဝ၌ ကျုံ့ကျုံ့ကလေး ထိုင်နေခဲ့ပါသည်။

ယခုလိုရာသီသည် အလွန်ခေါင်ကာ ဟန်နိုင်ငံက ဆွန်းနိုင်ငံနှင့်လဲ စစ်ဖြစ်နေသည်မို့ အစားအစာ၊အဝတ်အထည်၊ဆေးဝါးကအစ ဈေးတက်နေသည့်ကာလဖြစ်သည်။လွန်စွာဆင်းရဲသည်မို့ ကလေးလေးအတွက် သူ့မေမေဟာ အင်္ကျီအသစ်တစ်ထည်အား မတတ်နိုင်ခြင်းမရှိ။

ဆောင်းဦးမိုးဟာ အဆက်မပြတ် သည်းသည်းမဲမဲရွာသွန်းနေကာ ကလေးလေးသည် ချမ်းကာခိုက်တုန်နေခဲ့သည်။မနက်က မြို့တော်မှသူဌေးတစ်ဦးဟာ ဆင်းရဲသားတွေအတွက်ဟုဆိုကာ ထမင်းဆုပ်တွေဝေပေးခဲ့၏။များစွာသော ဆင်းရဲသားတွေဟာ တိုးဝှေ့ကာအလုအယက်ယူသွားကြသည်မို့ ကလေးလေးနှင့်သူ့မေမေမှာ ထမင်းဆုပ်တစ်လုံးသာရရှိခဲ့ကြသည်။