Kaderim

1.

Bölümü dün atacaktım, unutmuşum

İyi okumalar 🧚🏻‍♀️

≻───── ⋆✩⋆ ─────≺

Attığı tokat ile yere düşmüştüm.

"Sana ne dedim lan ben!!, bu odadan dışarı çıkmayacaksın demedim mi?!" Deyip yere düşen bedenime tekme attı.

"Yalvarırım dur" diye konuştum göz yaşlarımın ardından. Telefonu çaldığında son bir tekme atıp durdu.

"Bekle sen, göstereceğim gününü" deyip telefonu açarak odadan çıktı.

Bu sefer yapmalıydım, cesaretimi toplamam lazımdı, zorla da olsa ayağa kalktım, etrafa bakındım ve komidin üstündeki vazoyu fark ettim, gidip elime aldım.

Odadan sessizce çıkıp merdivenlere yöneldim, aşağı baktığımda salonda telefon ile konuşuyordu, Allah belasını versin.

Yavaşça aşağı indim ve arkasına geçip vazoyu kafasında kırdım, böyle bir hamleyi beklemiyor olacak ki yere yığılmıştı.

Hızlıca dış kapıya ilerledim kapıyı açıp dışarı baktım, şansıma koruma yoktu, hızlıca evden çıktım ve koşmaya başladım, biraz uzaklaştıktan sonra çok arkamdan iki korumanın koştuğunu gördüm biri Oğuz'un sağ koluydu.

Ne kadar hızlanabilirsem hızlandım, ara sokak gördüğümde oraya doğru koştum, arkama baktığımda görünürde yoktular kurtulmuştum, biraz yavaşladım ama koşmayı bırakmadım.

Biraz daha yavaşladım çünkü cidden koşmaya gücüm kalmamıştı.

"Kiraz hanım!" Diye arkamdan ses geldiğinde hızlandım, ama eskisi gibi hızlı koşamıyordum, yorulmuştum.

İkerdeki evlerden birine girip kapıyı yumruklamaya başladım, kapı açıldığında direkt konuşmaya başladım.

"Nolur beni içeri alın" kadın kaşlarını çatmış bana bakıyordu.

"Kim gelmiş Neriman?" İçerden başka bir kadın sesi geldiğinde o tarafa döndüm. "Bilmiyorum Seliha hanım"

Galiba ev sahibiydi "nolur beni acil içeri alın" dedim, "buyur gel kızım" hızlıca eve girdim kapıyı da Neriman denilen kadın kapatmıtşı.

"Gel kızım şöyle" dedi az önce öğrendiğim kadarıyıa ismi Seliha olan kadın, onu takip ettim ve salona geldik. "Otur şöyle" dediği yere oturdum ve ona döndüm.

"Çok, çok teşekkür ederim, ne kadar teşekkür etsem az" dediğimde tebesüm etti.

"Önemli değil kızımda sana noldu?, kimden kaçıyordun?"

"Sahte kocamdan.."

"Nasıl anlamadım?, dedi kaşlarını çatarak çokta detaya girmeden anlatmaya başladım.

"Babam birkaç ay önce gelip bana evleneceğimi söyledi, tabi karşı çıktım ama pek işe yaramadı, şiddet uyguladı ve odaya kilitledi. Ondan birkaç gün sonra da ne isteme olmadan, ne nikah olmadan başka bir adamın evine gönderdi, tabi beni para karşılığı satmıştı. Aslında rahatlamıştım çünkü o aileden kurtuluyordum ama birkaç gün sonra o da şiddet uygulamaya başladı, bugünde ondan kaçmayı başardım ama arkamdan iki adamı geliyordu baya bir koşup buraya geldim."

Hatırladıkça gözüm doluyordu.

"Ay kızım... çok üzüldüm..." dedi ve ardından kalkıp bana sarıldı, ilk defa anne sıcaklığı hissetmiştim ve bu hissi annem değilde daha 5 dakika önce tam tanımadığım kişi hissettirmişti.

Dayanamadım ve hıçkırarak ağlamaya başladım.

Hayat neden bu kadar zordu ki? Neden ailem beni sevmiyordu?

Biraz daha sarıldıktan sonra benden ayrıldı ve elini yanağıma yaslayıp göz yaşlarımı sildi.

"Ağlama güzel kızım... ne kadar da güzelsin sen böyle, ismin ne?"

"Kiraz" çok tatlı kadındı, bana olan tavrından belliydi, daha yeni tanımasına rağmen bana samimi davranıyordu, içi gibi dışıda çok güzeldi.

"Kiraz, gidecek bir yerin var mı?" Başımı iki yana hayır anlamında salladım.

"O zaman senin burada kalmanı istiyorum, eğer sende istersen?" Dediğinde şaşkınlıkla ona baktım.

"Yok. Size de rahatsızlık vermiyim ben, yük olmak istemem" dediğimde hafifçe tebesüm etti.

"Ne yükü kızım, aksine burada kalırsan ben çok mutlu olurum" dediğinde kararsızca ona baktım.

Sonra düşündümde burada kalmasam nereye gidecektim?

Arkadaşım yoktu gidebileceğim bir akrabam var mı onu da bilmiyordum.

"Tamam öyleyse..." sevinçle ayağa kalktı.
"Ayyy çok mutlu oldum kızım. Bu arada ben Seliha, Seliha abla desen yeterli"

"Tamam Seliha abla" gülümseyerek " o zaman ben eşime haber vereyim" dedi ve bahçeye çıktı.

Konuşmaları az çok duyabiliyordum.

"Sana olayları sonra anlatırım hayatım, bundan sonra burda kalmasını istiyorum"

"....."

"Tamam hayatım, dikkatli ol" dedi ve içeri tekrar girdi.

"Gel sana kalacağın odayı göstereyim" dedi ve üst kata doğru ilerledi, bende peşinden gidiyordum.

Bir odanın önünde durduktan sonra bana döndü "burası artık senin odan Kiraz'cım, beğenmediğin bişey varsa değiştirebiliriz ve bişeye ihtiyacın olursa bana yada Nerimana seslenebilirsin" dedi gülümseyerek.

Bu kadın gerçekten çok iyi kalpliydi...

"Cidden size olan borcumu nasıl ödeyeceğimi bilmiyorum" dedim.

"Ne borcu kızım, sen rahat ol lütfen" ona tebessüm ettim o da bana aynı karşılığı verdikten sonra aşağı indi, bende odaya girdim.

Gerçekten güzel bir odaydı, fazla büyük değildi ama güzeldi, en sevdiğim kısımda pencere koltuğuydu. Çokta incelemeden kendimi yatağa attım. Ve çok fazla düşünmeden uykuya daldım...

≻───── ⋆✩⋆ ─────≺
Bölüm sonu

Bölüm nasıldı?