Kaderim

5.

𝚒𝚢𝚒 𝚘𝚔𝚞𝚖𝚊𝚕𝚊𝚛
⊶⊷⊶⊷⊶⊷⋆⊶⊷⊶⊷⊶

ʙᴀᴛᴜʜᴀɴ'ᴅᴀɴ

Kapı sesini duydum, gitmişti. Bir yanım ne kadarda doğru yaptığımı söylesede diğer yanım tam tersi yanlış yaptığımı söylüyordu.

Umursamadan aşağı indim, o sırada da annem mutfaktan çıkıyordu. Salona geçip koltuğa oturdum.

Merdivenlerden ayak sesleri geliyordu çok geçmeden Elif'in sesi duyuldu.

"Anne Kiraz nerede?" O kızı neden bu kadar sevmişlerdi ki?. Gerçekleri bilselerdi bu kadar sevebilirlerdi mi? Hiç sanmıyorum.

"Senin yanındaydı ya kızım"

"Sonra odama geçeceğim deyip çıkmıştı ama odasına baktım yok, seslendimde"

"Gitti" dedim. İkisininde bakışları bana dönmüştü.

"Ne demek gitti abi?"

"Basbayağı gitti işte." Dedim.

"Ne?, neden?" Annemin sorusuyla anneme baktım.

"Gerçekleri öğrendim, kovdum. Kocası varmış" dedim. Yüzlerine baktığımda hiç şaşırmış gibi durmuyolardı.

"Ne yaptın oğlum sen..." diyen anneme baktım.

"Anne ya bulurlarsa?" Bu seferde Elif'e baktım, neden bahsediyorlardı bunlar?

"Neden bahsediyorsunuz?" Diye sordum aklımdaki soruyu.

"Sen Kiraza sorsaydın söylerdi, ama ben söyleyeceğim. Zaten Kiraz kocasından kaçıyordu, bütün yara izlerini gördüm abi, yaşadıklarınıda anlattı, onun anlattıklarına üzülmüşken daha beter şeyler yaşadığını biliyorum, ben üzülmeyeyim diye anlatmadı ama anladım. Abi o çok zor şeyler yaşamış. Ben ve annem onun anlattıkları ile acı çekiyorken o hepsini yaşadı. Babasından ayrı, annesinden ayrı, para karşılığı satılmış sahte kocasından ayrı çekti. Abi o yirmi bir yıldır istanbulun sadece penceresinden görünen yerleri biliyor, Ya şimdi o pislikler Kirazı bulurla-" daha fazla dinlemeden hızla ayağı kalktım.

Arabanın anahtarını alıp hızlıca çıktım evden. Görünürde yoktu, nereye gitmişti ki?

Elifin dedikleri geldi aklıma "abi o yirmi bir yıldır  istanbulun sadece penceresinden görünen yerleri biliyor"

Hızlıca arabaya binip onu aramaya başladım.

Tam bir aptaldım, dinlememiştim onu. Ya başına bi iş gelmişse?

Eğer öyle bişey olursa kendimi asla affetmezdim.

1 saat sonra.

Her yerde aramıştım onu, ama bulamamıştım.

Nolur bişey olmamış olsun.

Etrafı inceleyerek arabayı sürüyordum. Kızıl olduğu için çabuk fark edilirdi ama şimdiye kadar sadece bir kızıl görmüştüm, o da erkekti.

Çocuk parkına geldiğimde arabayı biraz daha yavaşlattım.

Çocukları seviyordu, buraya gelmiş olabilirdi.

Umarım buraya gelmiştir.

Etrafa dikkatlice baktığımda onu gördüm. Bulmuştum.

Bir çocukla bankta oturup konuşuyordu, gülümsediğinde bakışlarım gülümsemesine takıldı, çok güzel gülüyordu.

Şuan onu ağlattığım için o kadar pişmandım ki.

Bi süre onları izlemiştim. Kiraz yüzündeki gülümsemeyle başını kaldırdığında gülümsemesi solmuştu, hatta yüzünün rengi bile kaçmıştı.

Kaşlarım çatıldı isemsizce, onun baktığı yere baktığımda iki takım elbiseli adamlar etrafa bakarak bu tarafa geliyordu.

"Ya şimdi o pislikler Kirazı bulurlarsa?"

Hızlıca arabadan indim ve Kiraz'ın olduğu tarafa ilerledim, oraya ulaştığımda Kiraz'ı kolundan tutup parkın yanındaki bir binanın duvarına yasladım. Saçlarının rengi çokta belli olmasın diye elimle saçlarını geriye ittim, ama elimi çekmedim. Saçları çok yumuşaktı.

Kiraz'a baktığımda gözleri kocaman olmuş bir şekilde bana bakıyordu. Çok tatlı görünüyordu.

Kocaman olmuş gözleri, pembe yanakları, ve hafif aralık olan dudaklari ile gerçekten çok tatlıydı.

Bakışlarım dudaklarına insede hemen tekrar gözlerine çıkardım, rahatsız olabilirdi. Yaşadıklarından dolayı bir erkeğe güvenmesi kolay olmayacaktı.

Yüzüne biraz daha yaklaştım, böylece dışardan bakan biri Kiraz'ı görmezdi.

"Senin burada ne işin var?" Diye sordu narif sesi ile.

"Özür dilerim, seni dinlemeliydim." Dedim.

"Burada kızıl saçlı, 1.58, 1.60 boylarında bir kız gördünüz mü?"

Arkamızdan gelen erkek sesiyle Kiraz'ın bedeni kasılmıştı.

Bölüm sonu
༺♡༻

Öncelikle bölüm geciktiği için kusura bakmayın.
Daha fazla gecikmemesi için kısa bir bölüm oldu.
Okuduğunuz ve oy verdiğiniz için teşekkürler ♡

•bölüm nasıldı?
•Batuhan hakkında düşünceleriniz?

İnsta: _wattiypattiy_