Kararan Hayat

1.BÖLÜM

Yazardan (Geçmiş) Devam

Aile: dört harf, iki hece çoğu insana;yaşam ,mutluluk, huzur veriyor ... Başka kelimeleri de beraberinde getirir ,aile kelimesi
Çoğu insana da; pek bir şey ifade etmez,mesala bana bir şey ifade etmiyor aile kelimesi.

Etrafı demir parmaklıklarla çevrili; tek katlı beyaz bir bina benim çöp gibi önüne atıldım yetimhane .

"Keşke dogmasaydim kelimesi artık alışkanlık olarak çıkıyor ağzımdan."
Yurt'taki bakım aslında iyi ama bana karşı değil,başka çocuklara karşı yurt müdürü;  herkese anne gibi bana karşı Azrail 'di.

Bu yüzden aile şevkatini çok merak ediyorum ;nasıl severler, evlatlarını nasıl bakarlar ,öpünce iyileşen yaralar  nasıl  çabuk iyileşirdi?annelerin dudaklarında merhem mi vardı?

Şifa öpücüğü yurt müdürünün bende açtığı yara'ya da şifa olur muydu ?onlarda geçer miydi?

En fazla merak ettiğimde "kahramanım" diyerek korktuğum olaylarda ağlamak istediğim güçlü kollara sığnarak, dünyada'ki kötülükten kaçarak korunamaktı.,  babaların; sahip olduğu koruma halkası olan sarılama bana uğramayacaktı.

Şuan yurttan çıkmak için hazırlanıyorum; iki saatlik bir çarşı izninmiz vardı, telefonumu ve cüzdanı alıp eşofma'nın cebine koyup ,siyah botları giydim ve yurttan dışarı çıkıp temiz havayı içime çekip yavaş adımlarla yola koyuldum.

Ara sokaklardan girip mecidiye de bulunan a101 market' in ilerisinden Deniz yemek restoran 'unun orada durup kapıda yazan"Eleman aranıyor"yazısıyla içeri girecekken dışarıdan gelen .

"İmdat, yardım edin!" çığlıkları ile adımlarımı restoranın arkasına götürdüm .

Koyu kahverengi gözleri, orta boylu beyaz tenli bir kızdı,  11-12 yaşlarında çok tatlı bir kızdı .

Duvara 20 -25 yaşlarında bir adam küçük kızı duvara yaslamış ayağıyla duvara yaslayıp koluyla kızın kolunu oldukça sert bir biçimde sıkıyordu .

"Bırak kızın kolunu "dedim.

"Defol! şuradan karışma bana"dedi.

"Karıştım bile!"diye bağırmaya devam ettim ,yanına hızlı adımlarla yaklaşıp karnına dizimi geçirip, kafa atacaken polis arabasının siren sesi duyuldu.

Yerde, oturup kendine gelmeye çalışan kıza ,temkinli adımlarla yaklaşıp yere dizimin üstüne çömelip kafasını kaldırıp yüzüne baktım.

"Ben arya korkmaz." Diyerek elimi uzattım.

Bana ,bakıp hafif tebessümle;

"Ay sönmez"dedi .yüzündeki tebessüm teşekkür barındırıyordu yetişdiğim için teşekkür ediyordu bana .

Deniz restoranın, oradan çıkıp düz bir şekilde ilerleyip ,polis evinin oraya geldik . Çamların arasından geçip karakolun önünde durduk.

Yavaş adımlarla , nezarhatane'nin kapısını açıp içeri girmemi bekleyip kapıyı kapatılar.

"Sizin için çocuk şubeye haber vereceğiz "dedi komiser.
Ay'la birlikte çocuk şubeye yol aldı.

Arkamdan bulunan banklardan birine oturup şarkı söylemeye başladım.

"Düştüm mapus damlarına öğüt veren bol olur
Düştüm mapus damlarına öğüt veren bol olur
Toplasam o öğütleri burdan köye yol olur
Toplasam o öğütleri burdan köye yol olur ."diyerek söylemeye devam ederken .

"Of ya."diyerek sesli bir nefes verdim.

İçeri gelen polis memuru  ;kapıyı açın diye kafasıyla işaret verdi  ,görevli memur kapıyı açınca buyurun" komiserim seni bekliyor."