Kararan Hayat

10.BÖLÜM

Ekin koper'den Devam

Gökyüzü bulutluydu,oda evrende'ki her şey gibi yastaydı.

Şehidimiz için her yer susmuştu,bizim
gibi dinlenme odasında karşıda televizyon vardı,iki tane karşılık kahverengi koltukta duman papatyayla oynuyordu, devrim yerdeki halıya bakıyordu ve demir'de telefonda oyun oynuyordu, karşılıklı oturuyordu.

Can bilgisayar'dan birşeylere bakıyordu.

Duman elinde olan papatyayı sehpaya
bırakıp kalktı ,masada oturan can,'a yaklaştı .

"Of yok mu bir şey can daha !"diye bağırmaya başladı duman .
Can'da ayağa kalkıp duman'a bağırıyordu.

"Yok işte abi ! Yok yok yok Allah kahretsin ya benim gibi beceriksiz askeri Allah kahretsin "dedi can.

"Sakin beyler ,sakin, herkes sinirli duman çık hava al gelirsin birazdan" dedi ekin komutanım.

Yaralamaktan çekinmeyiz biz ,acımızı
Başkasından çıkartırken rahatladıgımızı sanıyoruz,ama vicdanımız sıkıyor bizi başkasını canını emanet ettiğin arkadaşınla aranın kötü olması olmuyordu bizde .

Duman tekrar yaklaştı can'ın yanına

"Özür dilerim kardeşim"diyip sarıldı.

"Benim sinirim saman alevi gibi "diyip çıktı duman.

Telefonu ve iki saattir, sakinleşmek için uğraştığı papatya 'yı alıp kahverengi kapı'dan çıktı duman.

Hayat bizde çok garip kendi can'ın yok bizde başkalarının can'ı için feda edilen hayat var bizde .

Aldığımız nefes'te sayılı adımlarımız yaşamımız , mutluluğumuz'da sayılı .

Dumanın bana verdiği mektubu alıp dışarı çıkarken,can'a dönüp .

"Ben çıkıyorum"diyip vereceği cevabı beklemeden çıktım.

Alışmak koyuyordu insana celil olmamasına alışmakta zordu.

Bunları, düşünerek bahçeye çıkıp merdivenlere oturdum.
Etrafta gelip giden er'lere baktım .

Telefonu alıp saat baktım 16.14tü.
Celilsiz ilk gündü sonda olmayacaktı alışana kadar ama biz alışmayız kabulenir ve devam ederiz

Zeynep Durmaz'dan  Devam

Arya ile olan toplantıdan sonra odama geçip kapıyı açtım.

Benim odamda beyaz büyük bir cam
Dönen sandalye ve büyük beyaz bir masa vardı.

Bazı günler karakolda uyuyordum aşırı yoğun olduğumda.

Kapıyı kapatıp koltuğa oturacakken.

"Selam "diyip kapının arkasından çıktı duman.

"Napıyorsun odamda?"diye bağırdım.

Arkasında olan papatya tacını çıkartıp,bana baktı duman.

"Ama böyle olmaz" diyip ,topuz olan saçlarımdan toka mı çıkarttı.

"Nerede acaba ?"diye içeri girip kapıyı kapattı.

"Ne arıyorsun duman?"dedim ve Boğazımı temizleyip devam ettim.

"Ya sen gidip arkadaşlarına destek olsana"diye bitirdim konuşmamı.

"Tarak yok mu?"dedi duman bana bakıp ,dolapları kurcalamaya devam ederek.

Burada diyip çantamdan olan tarağı çıkartıp dumana uzattım.