Kararan Hayat

5.BÖLÜM

Arya Korkmaz (soyer)den devam

Dağılmıştım,ruhu yanmış insanlar acı hissetmez miş peki ruhu yara olanlar.

Ruhun acısı diner mi?aren'in yüzüne o kadar boş bakıyorum ki?

Bakışlarımla neden bunca zaman gelmedin ?diye anlatmaya çalışıyorum. Aren 'e ama nafile içimin acısını göremediği gibi bunun cevabını da veremiyor aren.

Ellerimle yüzümü sıvazlayip önüme gelene saçları kulağımın arkasına elimle yapıp yüzüme gelmesini engelledim .

Zihnimin düşüncelerini toparlanarak dile getiriyorum .

"Bunca zaman gelmedin Aren ! " Diye bağırmaya başladım.

"Bulamadım arya , yutkunarak sözlerine devam etti, aradım seni arya
Hayatta mı? Mutlu mu? Ama seninle
İlgili bir bilgi yok arya ?Bilsem bu kadar yakın olduğunu her gün arardım.

Kızıp saçları ,renkli gözlü yakışıklı bir erkekti Aren bana da çok benziyordu

Tartışmaktan ,inceleyemedigim yüzünü her detayını tekrar bakıyorum.

Aren, yüzündeki küçük sırıtışla .

"Yakışıklı bir gencim doğru ,bana hayran kaldın oda doğru , ama böyle incelersen ömür boyu evde başına kalırım ,ikizim izin ver sarılıp yapbozun eksik parçası tamamlansın."

Nerden biliyordu bu şekilde hissetigimi kelimeler bana oyun oynuyordu dudaklarım zihnimi ele veriyordu,şuan olduğu gibi döküldü kelimeler ağzımdan .
"Eksik parça benim çocukluğumda tamamlar mı ?"diye sordum Aren'e bakarak.

"7 yaşından beri bende eksiğim ikizim,izin ver tekrar çocuk olalım birlikte."dedi Aren .
konuşmaya devam edecekken duman araya girdi .

"Biz çıkalım, sizin konuşun ne zaman istersen bir telefon uzağındayım arya.
Zeynep'i, kolundan tutup çıkartı duman.

"Biraz zaman, o zamana kadar bende DNA testi yaptırmak istiyorum."dedim

"Tamam peki " dedi Aren yavaş adımlarla dışarı çıktı.

Odada tek kalınca ,mahkum ettiğim göz yaşları ,firar etti kendini .

İçler acısı ,bir geçmişe sahibim hangi oyunu oynayacağız diye düşünen çocukların yerine acaba bugün uyuyabilir miyim ?dayak yer miyim?
diye düşündüm ben .

Mahvolan,mahvedilmiş olan bir çocukluğum vardı.

Saate baktığımda,beşe doğru geliyordu .

Yavaşça kafamı yastığa koyup beyaz tavana baktım ,belki bu son uykum olacaktı.

Gözlerimi kapatıp kendimi rüya alemine bıraktım.

Zeynep Durmaz devam

Duman kolumdan tutup Arya'nın odasından çıkarttıktan sonra ona dönüp napıyon sen ya

"Naptığını sanıyorsun sen ya ."dedim
Bana dönüp tek kaşını kaldırarak.
"Sen değil siz diyeceksin Zeynep hanım."dedi

"Demeyeceğim tabikide ben senin emir erin değilim napacağımı söyleyeme siniz "dedim

"Bakın ben samimi olmayı da en az insanlar kadar sevmem "dedi

"Anlıyorum"dedim yüzüne bakmadan.

Asansör düğmesine basıp beklemeye başladık ,sesiz bir biçimde .

"Sustun noldu "dedi duman .

"Napmalıyım, konuş diye yalvaracak mıyım ?"