🫀
Тэр өдрөөс хойш нэлээдгүй хугацаа өнгөрч Тэхён болон Жисон нар улам дотноссоор байх ба Жонгүгийн сүүлийн үед гаргаж буй ааш авираас болж Мину тэр хоёр нэг бус удаа ам зөрцгөөсөн байв.
"Жонгүгаа би энийг чинь өмсчихөж болох уу" Жисоныг том нүдлэн асуухад Жонгүг зүгээрл толгой дохисон болчихоод угаалгын өрөө оров. тэр толинд хэсэг өөрийгөө сүүлийн үед яг яачихаад байгааг ойлгох гэж хичээн хэдэнтээ хана балбан доош суух бөгөөд шүршүүрт хэсэг хугацааг өнгөрөөн гарж ирэхэд Жисон хэдийн гарахад бэлдэн үүдний толинд хувцсаа янзлан зогсоно. Байнга л том нүдний шил сул томдсон хувцас өмсчихсөн явж байдаг Жисон энэ удаад арай өөрөөр хувцаслаж үсээ арай өөрөөр зассан нь түүнийг ер бусын үзэсгэлэнтэй харагдуулах агаад Жонгүгын цээжин дотор ямар нэг зүйл буцалж байх шигл санагдан Жисоны яриагч сонсолгүй зүгээрл түүнийг хоосон харцаар ширтэн зогсоно.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Удалгүй тэдний хооронд үүссэн эвгүй байдлыг таслан гэрийн хонх дугарах бөгөөд Жисон яаран хаалга нээвэл Тэхён инээмсэглэн "За бэлэн болчихсон уу"
"Тиймээ. За Жонгүгаа би явлаа шүү хоол бэлдээд тавьчихсан шүү хоолоо идээрэй би орой эргээд ирнэ ээ баяртай" гэсээр даллан гарж одоход хоосон гэрт ганцаар үлдсэн Жонгүг зүгээрл өрөөрүүгээ орон хаалгаа хүчтэй гэгч нь савж хаагаад орлуугаа нүүрээрээ тэрийн унаж удалгүй хоосон гэрийг цуурайтуулан түүний цурхиран уйлах дуу хадах нь тэр
"Яагаад очиж очиж Жисон юм бэ надад яг ямар новш нь болоод байгаа юм бол новш гэж" хэмээн амандаа харааж цурхирсаар энэ янзаар цаг хэртэй болсны дараа тэрээр унтчихсан байх бөгөөд тасралтгүй дуугарах утасны дуу түүнийг сэрээж тэр ярвайсаар утсаа авбал халамцуу Мину түүнийг гэрийнхээ үүдэнд гараад ирээч хэмээн уйлагнана. Тэр залхсан янзтай хөлөө чирсээр гарахад Мину түүнийг шуудл тэврэн авах бөгөөд тасралтгүй уучладт гуйн уйлах нь Жонгүгт залхмаар санагдаж түүнийг зөөлхөн түлхэхэд Мину түүний гарыг барин уучлалт гуйсаарл байв.
"Бүгд миний буруу болохоор намайг уучлаачдээ би дахиж чамруу уурлахгүй болохоор энэ удаал уучилчих" тэр өрөвдөдтэй нь аргагүй түүнийг ширтсээр байсанд Жонгүг залхсан янзтай санаа алдан гараа татаж аваад " Чи биш би л уучлалт гуйх ёстой хүн нь гэхдээ одоо дахиж эвлэрлээ гээд бид ямар хуучин шигээ байж яадах биш
"Би тэвчие би чаднаа тиймээс намайг битгий орхилдоо Жонгүг гуйж байна зүгээрл намайг битгий орхиочдэ"
"Мину одоо дуусгацгаая энэ бүхэнд намайг уучлаарай би чамд тохирох хүн биш чамафг жаргалтай байлгах чамайг хайрлаж чадах нэгнийг олоорой. Үнэндээ би өөр хүнп сайн юм шиг байна чамайг ингэж болохгүй гэдгээ мэднээ намайг битгий уучил зүгээрл үзэн ядах хэрэгтэй гуйя одоо намайг зүгээрл март" тэр эцсийн хүчээ шавхан нулимсаа залгиад түүнрүү эргэжч харалгүй гэрлүүгээ орж хаалга даган гулсан унаж өвдгөө тэврээд чангаар гэгчинэ цурхиран уйлж эхлэв.
Маргааш болж үс нь арзайж сэгсийсэн Жонгүг сургуулиар хэн нэгнийг хайн хэсүүчлэх бөгөөд эцэст нь хайсан хүнээ олсон бололтой шийдэмгий гэгчинэ очиж
"КИМ ТЭХЁН НАДАД ЧАМТАЙ ЯРИЛЦАХ ЧУХАЛ ХЭРЭГ БАЙНА!!" Түүнийг уурлан орилоход сурагчид гайхацгааж харин Тэхён нүдээ эргэлдүүлсээр " надад чамтай ярих юм байхгүй " гэсээр зөрөх гэхэд Жонгүг надад байна гээд гарыг нь угз татан хамгийн булангийн ангид чирж оруулаад дотор байх сурагчдийг зайл хэмээн бүгдийг нь хөөж гаргаад хаалгаа цоожлов
"Юун тухай ярилцах гэсэн юм өи яарч байна хурдал" түүний хэнэггүй хэдэн үгний араас Жонгүг түүнийг шууд шанаадаж унаган дээр нь суугаад хэд хэд цохитол тэвчиж ханасан Тэхён гарыг нь барин болиулаад өөрөө дээр нь гараад
" Яагаад байгаа юм галзуурчихсан юмуу өөрийн гэсэн ухаантай байгаач Жон Жонгүг юм хэлнэ гэж чирж авчирснаа үгийн зөрүүгүй цохидог чинь яаж байгаа юм" түүнийг бухимдан түүнрүү орилоход Жонгүгын нүдэнд нулимас цийлэгнэж
"Чи Жисонтой унтчихсан биздээ"
