မိုးထက္ယံနဲ႔ေအးခ်မ္းေစ ဒါဒါဝင့္ေက်ာ္တို႔အိမ္ကိုေရာက္သြားေတာ့ ဒါဒါဝင့္ေက်ာ္က ဆိုဖာေပၚမွာမွီေနသည္။ပံုစံက ထိုင္ေတာင္ထိုင္ႏိုင္တဲ့ပံုမေပၚ။မိုးထက္ယံကိုျမင္ေတာ့မ်က္လံုးမ်ားလက္ခနဲျဖစ္သြားၿပီး ေနာက္က ေအးခ်မ္းေစ ေရာပါလာတာကိုျမင္ေတာ့ မ်က္ႏွာေပၚက အၿပံဳးမ်ားေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
"အခု ဘယ္လိုေနေသးလဲ"
"ဗိုက္ကေအာင့္ေနေသးတယ္"
"အင္း အခန္းထဲလိုက္ပို႔ေပးရမလား ဆရာဝန္ကိုေတာ့ ငါဖုန္းဆက္ပီးေခၚထားတယ္"
"အင္း အေပၚထပ္ကို လိုက္ပို႔ေပး"
ေအးခ်မ္းေစက ထိုင္ေတာင္မထိုင္ရေသးပါ။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ေနသည္။
"အခ်စ္ အေပၚထပ္လိုက္ခဲ့မလား"
"ငါ"
"မိုးထက္ကလဲ ငါက ငါ့အခန္းထဲ သူစိမ္းဝင္တာမႀကိဳက္ဘူးေလ နင္သိရဲ့သားနဲ႔"
"ဒါဆို ဆရာဝန္ကလဲ မင္းနဲ႔သူစိမ္းပဲမဟုတ္ဘူးလား အခန္းထဲ သူစိမ္းေပးဝင္တာမႀကိဳက္ရင္ ဆိုဖာေပၚမွာပဲ ထိုင္ေစာင့္ၾကတာေပါ့"
ေအးခ်မ္းေစက ေျပာပီးမိုးထက္ယံေဘးတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ခနၾကာသည္ထိ ဘယ္သူမွလဲ စကားမေျပာၾကပါ။
"အိမ္ေရ႔ွက ကားသံၾကားတယ္ ဆရာဝန္လာပီထင္တယ္ ငါသြားႀကိဳလိုက္အုန္းမယ္"
မိုးထက္ယံအျပင္ထြက္သြားေတာ့ ေအးခ်မ္းေစက အရင္စကားစေျပာလိုက္သည္။
"လုပ္ကြက္အေဟာင္းႀကီးနဲ႔ ဒီထက္ဆန္းသစ္တာေလး မရိွေတာ့ဘူးလား ဒီအကြက္ႀကီးက ရိုးေနပီ"
"ရွင့္ေလာက္ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္တဲ့ ေယာက်ာ္းမ်ိဳး တစ္ခုမွ မေတြ့ဖူးဘူး"
"ငါ့လိုလူမ်ိဳး ေနာက္တစ္ေယာက္ လဲမရိွဘူးငါပဲရိွတယ္ ငါ့ေယာက်ာ္းကိုပိုင္တာလဲ ငါပဲရိွတယ္"
"ဇြတ္ေတြ အထင္ႀကီးမေနပါနဲ႔ ရွင္မသိေသးဘူးထင္တယ္ မိုးထက္မွာ "
"ဒါဒါ "
မိုးထက္ယံႏွင့္ဆရာဝန္က အိမ္ထဲဝင္လာသည္။ဆရာဝန္က စမ္းသပ္ေပးပီးေတာ့
