" Ebru kıpırda biraz! "
" Geliyorum, geliyorum."
" Neredesin ya?
Hadi geç kalıyoruz okula."
" Kusura bakma Ece. Saçlarıma biraz şekil vereyim dedim ama pek olmadı sanki."
Ece önce saçlarıma sonrada yukardan aşağı bana baktı.
" Aslında sadece saçın değil kıyafetlerinde olmamış ama neyse."
Dedi gülümseyerek.
" Sen böylede güzelsin arkadaşım."
O böyle söyleyince ister istemez yüzüm güldü.
" Teşekkür ederim Ece. Sende olmasan ne yapardım? "
" Başka bir arkadaş bulurdun ne yapacaksın."
" Hiç kimse senin yerini tutamaz."
Dedim siyah kısa botlarımı giyerken. Ardından hırkamı alıp giydim. Şemsiyemi ve büyük kol çantamı da alıp kapıdan çıkıp çektim ve anahtarı üç kere çevirerek kilitledim.
" Gidebiliriz." diyerek merdivenlere yöneldim. Birlikte hızlı hızlı indik merdivenleri.
" Beş dakikası var otobüsün koş! "
" Tamam.
Yetişiriz merak etme."
*****
Ece benim tek arkadaşım. Bir yıldır birlikte aynı evi paylaşıyoruz.
Ben kim miyim.
Ben Ebru Özkan. 22 yaşımdayım ve bu yıl üniversite de üçüncü yılım. 22 yaşımda nasıl üniversitede okuyorsun derseniz geç kazananlardanım derim. Ve şu an hukuk okuyorum. Boyum bir altmışiki. Daha kısasa çıkabilir.
Kilom ellibeş. Bakır kızılı düz uzun saçlarım, açık yeşil renkli gözlerimin üzerinde kocaman gözlüklerim ve saçımla aynı kızıllıkta çilleri olan bir yüzüm var.
Siyah saçları, berrak mavi renkte gözleri, süt beyazı teni ve bir yetmiş boyu ile manken kadar güzel olan arkadaşım Ece her zaman güzel olduğumu söyleyerek beni teselli etsede çirkin olduğunun bilincinde ve ders çalışmaktan başka hiç bir şeye yeteneği olmayan bir kızım.
Allah'ım benden almış ona vermiş işte ne yapalım. Ece hem güzel hem yeteneklidir zira.
Ailemi küçük yaşta kaybetmişim. Ben o zaman çok küçük olduğum için hatırlayamıyorum. O zamandan beride bu küçük semtte anneannemle birlikte üç katlı binanın birinci katında olan bu evde yaşıyordum.
Dum. Diyorum çünkü iki sene önce oda beni bırakıp gitti. Geçirdiği kalp krizi onu da aldı. Gece gündüz demeden çalışarak kazandığım bursla üniversiteye başlama mutluluğumda böylece kısa sürüp, anneannemin ölümünün acısıyla gölgelenmiş oldu. Sonunda da tamamen yalnız kaldım.
Anneannemden kalan bu evde bir süre tek başıma yaşadım. Taki Ece gelene kadar. Çünkü son zamanlarda korkmaya, bir de evin etrafında sesler, cama atılan taşlar duymaya başlayınca Ece'nin daha önceden ettiği teklifini kabul ettim.
Anneannem ölümünden bir kaç gün sonra istersem benimle kalabileceğini söylemiş bense düşüneceğimi söylemiştim. Aynı evde yabancı biriyle yaşamak kolay olmaz diye düşünerek sıcak bakmamıştım bu fikre ama yaşadığım korkulardan sonra ben ondan rica etmiştim bu kez. Hatta kaldığı oda için kira falan da istemiyordum. O günden beri de birlikte yaşıyoruz. Ece çoğunlukla dışarda oluyor zaten.
&
Koşarak geldiğimiz durakta duran otobüse son anda yetiştik.
" Ay yetiştik."
YOU ARE READING
BİR DİLEK ( TAMAMLANDI ✔️)
Fantasy( KISA HİKAYE ) Bir dilek dileme şansı yakalasaydınız ne dilerdiniz? Ebru yanan canıyla ölmeyi düşünerek bu dünyadan yok olmayı, kaybolmayı, kimsenin onu görmemesini diledi. Ve dileği gerçek oldu. Ama hiç ummadığı bir şekilde. Nasıl mı? Buyrun birl...
