Peter Jeremiah

Chapter 4

You can't stop yourself from comparing things but you can stop the negativity you feel about it.

Chapter 4.

Mayaman at Mahirap.

I don't know if I am just dreaming now but facing Jeremiah is slapping me that this is all real.

Everything here is beautiful.

The little lights that surrounds us makes it more beautiful.

Mabilis ang tibok ng puso ko pero nang kumalma ito ay tinitigan ko ang lalaking naghanda lahat ng surpresang hindi ko aakalain na masusurpresa talaga ako. He is unbelievable to prepare this for almost 2 months.

"Seriously, why are you doing this?" I asked.

He shrugged. "Kasi gusto kita,"

"You're too crazy to do this kind of thing. Sana nasa tamang lugar pa iyang turnilyo ng utak mo," that was sarcastic but in a worried way.

"Tawagin mo na akong baliw o kung ano pa pero seryuso ako, Kissy." seryusong sabi niya at hinarap ako. "Gusto kita... Pero bago kita maging akin, dapat magustohan mo muna ako."

"But that would be impossible,"

"Walang imposible para sa 'kin," prenteng aniya na nagpalaki sa mata ko. Ngumisi siya. "Don't worry, hindi naman kita minamadali."

Gusto ko pa sanang sumagot pero mas napili kong pagmasdan ang papalubog na araw. I slightly touch the flower in my ear and smiled a little. Tagal na no'ng makatanggap ako ng bulaklak. Last kong tanggap ay noong graduation ko sa college. Hindi ko na binilang ang mga bulaklak galing sa mga ex kong mga gago.

"Sana hindi mo pagsisihan 'to," sabi ko matapos ang ilang minuto na pagmamasid sa magandang tanawin. I caught his attention with that. "I hope I am worth the risk because once you regret, that would hurt me."

I heard him heaved a sigh. "Ayaw kong mangako pero hinding-hindi talaga kita pagsisisihan. Malaking challenge ka sa 'kin at iyon ang gusto ko."

"Tsk," that made me smirked.

We watched the sunset and after that, we dine together. Siyempre libre niya. Alangan namang magsasayang ako ng pera ngayong para sa sarili ko lamang ang dinala kong pera.

I bit my lower lip looking at the food in front. He ordered a lot though. Paniguradong mabubusog talaga ako nito.

"By the way, iniwan mo trabaho mo?"

"Pwede ko namang iwanan iyon kung kailan ko gusto," tugon niya.

Wow. Edi ikaw na, Sir.

"Sana all," naitugon ko nalang at tumawa siya. "For sure pagbalik ko sa trabaho, marami na naman akong aasikasuhin. Tatambakin na namam ang table ko ng mga papeles." tamad na sabi ko habang ngumunguya.

"Gusto mo tulongan kita?"

"Huwag na. Kaya ko naman,"

"Kaya kita gusto eh. Palaban at mahirap labanan," banat niya at tinaasan ko siya ng kilay.

Sa huli ay napangiti na lamang ako.

We finished our dinner quickly. Nag-aya pa siya na maglakad-lakad para patunawin ang kinain namin. I agreed and let him lead the way. 'Di ko mapigilang mapatitig sa katangkaran niya. Even his body built... He really looked good.