"Time shows true intention.."
Maka-ilang ulit nagpa-biling-biling sa higaan si Adeline pero hindi pa din talaga siya makatulog hanggang ngayon. Pasado alas dose na ng hatinggabi pero hindi man lang talaga siya dalawin ng antok. Sino ba naman kaseng makakatulog ng ganito? Dahil kanina niya pa iniisip ang sinabi sa kanya ni Father Simon. She's not only nervous until now but scared too in the same time. Rinig na rinig niya ang sinabi kanina ng pari at paulit-ulit 'yong umaalingawngaw sa tenga niya. Hindi niya na alam na nakikisalamuha pala siya sa isang pari na marumi din ang pag-iisip, she never thought that the priest can say all of that to her. But he did, on her face.
She stood up from her bed and sat down. She want to relax herself and have a peace of mind. Hindi dapat ganito na kung anu-ano ang iniisip niya, she should stop over thinking on the things she will not allow to happen. Dahil hindi siya papayag sa kung ano man ang gustong gawin ni Father Simon, hindi siya magpapa-linlang dito kahit ano pang mangyari. Inusig na siya ng konsensiya sa loob ng isang taon matapos ng mga nangyari sa Portugal kung saan alam niya sa sarili na pinag-sisihan niya 'yon ng lubos. Kaya hindi na siya papayag na maulit at maging makasalanan ulit para lamang sa kuryosidad at tawag ng laman na hindi din naman nararapat niyang maramdaman dahil nagbalik loob na siya sa Diyos. Kaya pagkatapos ng ilang minutong pag-upo ay lumuhod siya tabi ng kama para magdasal.
Lord,
Push me away from any sin surrounding me, and remove all my insecurity and relentless I felt. Seal may lips from aches and pain, I dare not ask grace enough to enjoy the tales of the pain I felt before. And help me not to be scared anymore in life Jesus Christ Amen.
Matapos niyang makapag-dasal ay humiga na ulit siya sa kama at pinikit na ang mata habang nakatingin sa puting kisame. She need to wake up at four in the morning because they will need to attend the five am mass. At may isa pa siyang dalangin, at 'yon ang hindi niya muna makita si Father Simon bukas.
Maraming tao sa loob ng simbahan, hindi man Linggo-Linggo na ganito pero mas marami ngayon ang umatend ng misa. Father Simon held the first mass, the seating capacity of church can accommodate atleast three hundreds person. And other attendees of the mass can also stand up during the mass. Mas maganda nga lang ngayon ang misa dahil kahit alas singko pa lang ng umaga ay puno ang loob ng simbahan at nandoon din ang dalawampung madre na nananatili sa monasteryo.
"Today, I call you to a truth that is hard to hear, a truth that many people simply don't want to face. But no statement is more important or necessary. We are all human and we are all capable to sin. Lahat tayo maski ako mismo na naglilingkod sa Diyos ay nakagawa naman na din ng kasalanan pero sa huli kailangan nating pag-sisihan 'yon at ipagdasal. And here is our starting point with God, we are all lost and need a savior, let God's word interpret your true condition, and point you to only one who can rescue you. Hindi pa huli ang lahat at kailangan lang natin ay magnilay-nilay sa ating mga kasalanan." Father Simon said on his sermon, napaka-tahimik sa buong simbahan na siyang gustong-gusto niya kapag nagmimisa siya. But after awhile he took a quick glanced to Sister Adeline who are sitting with other nuns on the third row of pew. Saglit pa ngang nagtama ang tingin nilang dalawa pero nauna itong iniwas 'yon mula sa kanya.
Hindi naman maawat ang pagkabog ng puso ko at sa halip ay sa ibang direksyon na lang ako tumingin. Hindi man lang dininig ng Diyos ang dasal ko kagabi bago ako matulog dahil nakalimutan ko na siya nga pala ang paring magmimisa ngayon. I saw Father Simon looked at me, and saw me also looking at him as well. Kung hindi lang talaga kami pinatawag ng Mother superior kanina ay hindi na sana ako aattend ng misa ngayon lalo pa at alam kong siya ang pari na magmimisa dahil 'yon ang sabi ng mga kasamahan kong madre habang nag-aalmusal kami. Pero wala na akong nagawa pa dahil kailangan pa din syempreng sumunod sa nakakataas para hindi mapagalitan.
Pagsapit ng alas syete ng umaga ay nag-umpisa ng humaba ang pila sa gagawing free medical check up ng monasteryo at ng simbahan. Katulong ang mga madre na nag-ayos ng mga gamot na ibibigay ng libre sa mga pupunta. Pati nga mga vitamins ay meroon din silang ipamimigay, pinag-handaan talaga ito ng monasteryo sa nakalipas na dalawang buwan. At kumalap sila ng mga donasyon sa iba't-ibang private group at lokal na gobyerno. At talagang umabot sa mahigit dalawang daan ang naserbisyuhan nila sa mag-hapong libreng konsultasyon.
"Sister Adeline.."
Agad akong napalingon mula sa aking likuran ng may tumawag sa akin, I saw Father Simon who are very calm at my back. Pero hindi ako dahil agad kmabog ang puso ko ng makita siya.
"A-Anong kailangan mo?" Tanong ko sa kanya, pabalik na ako sa aking silid dahil katatapos lang kaming kausapin ni Mother superior, nagpasalamat ito sa aming mga madre dahil sa pag-tulong namin kanina sa medical mission.
Lumapit ang pari kay Adeline, gabi naman na at alam niyang wala ng makakakita pa sa kanila sa gawi na ito ng monasteryo. Kanina pa siya naghihintay ng pagkakataon na makausap ito kaya naman dumating na ang oras.
"Bom dia Sister, voce parece assustado." The priest told her she looked scared in Portuguese, ganito din kase ang itsura nito kaninang umaga sa simbahan at magtama ang tingin nila.
"Eu nao seu Father Simon, why should I be scared?" Matapang kong sagot sa kanya, kahit parang sasabog na ang puso ko sa kaba.
"Realmente?" Father Simon held her hand while looking at her. Hindi siya maniniwala sa sagot nito dahil iba ang sinasabi ng itsura nito.
"Olho do cu!" I cursed him in Portuguese that means he's an asshole. Piniksi ko ang kamay ko na hinawakan niya sa takot na baka may makakita sa aming dalawa dito at pag-isipan pa na may ginagawa kaming masama o hindi maganda.
The priest only smirked while looking at her, ganito pa naman ang gusto niya sa isang babae 'yong bang palaban at hindi agad-agad bumibigay. "So a nun like you seems love to curse huh."
"Stop this nonsense Father Simon, tigilan mo ako." Mariin kong sabi na tiningnan siya mata sa mata. Kapag pinakita ko sa kanya na takot ako ay baka kung ano pang gawin niya sa akin. At hindi ako papayag doon.
"Why should I? Sinner don't judge sinner Sister Adeline and I'm not judging those things you confessed to me yesterday. I told you, you can be my sin mate if you want."
"Dahil n-nagbago na ako, at hindi mo ako madadala sa kakaganyan mo sa akin."
"Oh Linda, monster are real and they look like people. You can argue with me Adeline but I prefer you naked and If that's happen I will surely let you win against me." At walang pakundangan na hinila ni Simon ang madre at siniil ng halik ang labi nito.
#maribelatentastories
