The Wrong Mate

Hoofdstuk 5

Hoofdstuk 5 

" Als zoon van een Alfa had ik toch verwacht dat ik iets over je zou weten " pruil ik. Hij grinnikt zacht. " wat wil je dan zoal over me weten? " Hij legt zijn hoofd tegen het mijne en ik teken wat figuurtjes op zijn arm die om mijn middel ligt. Ik wil alles van hem weten! Laten we dan toch maar beginnen met het begin. " Je heet Luke hé? Ik hoorde het je vader zeggen. Of wacht, is James je vader niet? " Een kus beland op mijn kruin en ik voel een blos opkomen. " Ja, ik heet Luke en ja, James is mijn vader. Ik denk dat ik jouw vader al ken. Bij de vredesgesprekken is hij altijd diegene die het woord voert. " Ik zet me wat rechter. Is hij al bij de vredesgesprekken aanwezig geweest? Dan moet hij wel ouder zijn dan mij of doen ze dat soort dingen vroeger in zijn roedel? " Hoe oud ben je eigenlijk Luke? " Hij trekt zijn wenkbrauw omhoog. " Ik ben 21. Jij, 18 vermoed ik " Wow, hij is 3 jaar ouder dan mij. Tja, ik viel altijd al op oudere jongens. Dan pas moet ik nadenken over hetgene dat hij zei over mijn leeftijd. 18, vermoed ik. " hoe weet je dat ik 18 ben? " Hij haalt zijn armen van me af en draait zich wat, zodat hij naar mijn bureau kan wijzen. Een kroontje met 18 ligt erop. Slim Liv, slim ... Zijn armen belanden weer rond me en ik leg met terug tegen hem aan. Ik zou voor eeuwig zo blijven liggen.

Er klinkt wat gestommel in de gang en geschrokken ga ik wat rechter zitten. Luke merkt mijn angst op. Als mijn vader ziet dat Luke hier is dan raak ik in de problemen. Hij is er nog helemaal niet aan gewend dat Luke mijn mate is. Zeker niet de volgende alfa van de vijand! Luke drukt zijn lippen op die van mij, voor hij naar het raam gaat. Ik loop vlug achter hem aan. " Zie ik je morgen weer? " vraag ik hem zacht. Hij hangt al uit het raam, klaar om te springen. " Ik zal proberen, maar ik beloof niets. Ik heb nog dingen te regelen " Opnieuw belandt er een kus op mijn lippen. " Dag Liv " Hij springt uit het raam, nadat hij mijn bijnaam heeft gezegd. De meeste noemen me Liv, gewoon omdat ik dat een mooiere naam vind dan Olivia. " Dag Luke. Misschien tot morgen " fluister ik. Ik kan nog net zien hoe hij als wolf het bos in rent. Net dan vliegt mijn deur open. " waarom slaap je nog niet? " Mijn moeder staat in de deuropening. Ik probeer een leugen te bedenken, maar ze heeft meteen door wat er gebeurt is. " Hij is hier geweest hé? " Het is niet echt een vraag, maar een constatering. En ze heeft nog gelijk ook. " probeer de volgende keer stiller te zijn. Ik wil hier geen gevechten hebben. En daarbij, het is al midden in de nacht. Ga maar slapen " Ik loop terug naar mijn bed toe en laat me erop neerploffen. Na afscheid genomen te hebben gaat ze mijn kamer terug uit en probeer ik wat te slapen.