MECRÛH

18.BÖLÜM

HELLOOO...

Bölüm beğeni sayım ve yorumlar çok düşük bakın bu gidişle sınır koymak zorunda kalmim beğenin ve FİKİRLERİNİZİ paylaşın benimle.⁉️

❌❗BÖLÜMLERİMİ BEĞENİN.❗❌

KEYİFLİ OKUMALAR..

"İLK HATIRLAMALAR."

~

Hatırlıyorum.

Belli çok kısa bir andı ama hatırlıyorum.

Alparslan yanımda adımı ya da sesleniyordu başka şeyler diyor ama ona her hangi bir tepki veremiyordum. Sanki bedenim donmuştu. Karabasan gibi bir karanlık etrafımı sarmış gibiydi. Gözlerimin önü karanlıktı. Tek algıladığım  çok hızlı nefes alıp verdiğimdi bunu acıyan göğsümden anlıyorum. Bunları isteyerek yapmıyordum. Nefesim daralıyor, kalbim duracak kadar yavaş atıyordu. Ya da çoktan durmuş olabilirdi. Ben hatırlıyordum. Dudaklarımın arasından kaçan hıçkırık bana aitti. Gözlerimi açıp kapamaya çalıştım. Odağımı farklı bir yere çekmem gerekiyordu. Kriz geçirmek istemezdim. Yıllar sonra tekrar unutmak istemezdim.  

"Sevgilim bana bak..." Soğuk koca elleri yüzümdeydi. Sesi git gide net hale gelmeye başladı. " Mih sakın ol güzelim. nefes alıyorsun, kalbin normal hızda atıyor ve kriz eşliğinde sin." Krizler her zaman böyle mi oluyordu? Bu kadar canım acıyor muydu? " Güzel bebeğim şimdi benimle beraber nefes al ver bana odaklan..." Kafamın içindeki ses neden susmuyor. "Karanlık..." Bu fısıltı bana aitti. Duymuş muydu beni. "Değil karanlık bak evimizdeyiz. Ben yanındayım ve sen güvende 'sin, iyisin..." Gözlerim açıktı ama tek gördüğüm koca bir karanlıktı. Basım ağrıyordu hatta zonklama bile olabilirdi bu baş ağrısının yanında hafif kalırdı. Ellerimi yerden ayırdım ve sanki saçlarımı yolmak ister gibi çekiştirmeye başladım. Beni durduran şey ise  Dudaklarımın üstünde ıslak ve dolgun dudakları hissettim. Gözlerim kapandı ama bu sefer karanlık değildi. Aydınlıkta, karanlıkta kalmıştım. Elleri yüzümde hiç yerinde durmadan yavaş yavaş gerdanıma iniyordu. Kontrollü davranıyor. Beni kıskacı altına almıştı. Daha iyi hissediyorum, nefes alıyordum. Ellerinin odağı saçlarımdaki ellerim oldu onları aldı avuç içine hapsetti. 

Alparslan beni öpüyordu ve bu beni sakinleştirdi. Beni tutku ile öpüyordu. Dudakları, elleri rahat durmuyor. Ellerimin serbest kalması ile Daha fazla dayanamadım ve ata biner gibi kucağına oturup kontrollü ben aldım. Sıcak ve dolgun dudaklarını daha çok hissetmek için yüzünü ellerim arasına aldım ve kendime daha çok çektim. Soluksuz öpüyordum. Bana izin veriyordu. İstese saniyesinde beni nakarat ede bilirdi ama sakinleşmemi ve kontrolün elimde olduğunu anlatmaya çalışıyordu. Ellerim tişörtün 'ün uçlarına gitti ve sadece iki saniyede onu çıkarmak için ayrıldım. Nefes nefese tekrar öpmeye başladım. Ellerim üst vücudunun her yerinde gezinmeye başladı. Altımdaki sertliği çok net hissetmeye başladım. İster istemez kendimi o sertliğe daha çok bastırmaya başladım. Bu hareketim ikimizin de inlemesine sebep oldu.

Alp kendini geri çekti ve durdu. Veranda da ikimizin de nefes sesleri yankılanıyor. Kollarımı boynuna sardım başımı omuzuna koydum zira odağım dağılmış olsa  ve kriz eşliğinden dönsem bile başım hala zonkluyordu. Bu hareketim ile bacaklarımdan tuttu ve kucağında benimle beraber ayağa kalkıp veranda dan çıktık. Beni koltuklara bırakıp kendisi bir şey söylemeden gitmişti. Tek kalmam ile kendi yargımı kurdum. 

Ben hatırlıyorum. Çok kısa bir andı ama ben hatırlıyorum. Kendi anılarımı hatırlıyordum. Ellerim tekrar saçlarıma gitti ve onları sanki yolmak ister gibi çekiyordum. Başım zonkluyor. Karanlığım da Alpin gelişi ile küçük bir ışık yanmıştı şimdi o ışık git gide büyüyor. Bu  iyi hissettiriyor ama aynı zamanda çokta korkutuyor. Ben her zaman nasıl bir hayatım olduğunu ya da nasıl unuttuğumu merak ediyordum ama bir anda hatırlamak korkutuyordu beni ya her şey hatıralarım ile daha kötü olursa. En kısa zamanda tekrardan psikolog randevum gitmem gerekiyordu. Saçlarımda ki ellerin üstünde bir el hissettim. İrkilmem ile ellerini çekti. Alp tam yanıma oturmuş ve elinde bir krem vardı. Sehpada bir bardak su vardı. Sanırım oda benim içindi.  Ona soran gözler ile bakmama kayıtsız kalmamıştı.