Mr. Perfect

Chapter 45

Chapter 45

DUMATING na ang lunch na pinadala ni Al.

Kumatok si Lorenz sa office. Nakita niya na natutulog si Burn sa couch.

"Ms. nandito na po yung food for lunch niyo. Ms. bakit po natutulog dito si Sir Bernard?" Nilapag niya ang mga paper bag sa table ko.

"Nilalagnat kasi yan. Ehh walang mag hahatid ayusin ko na muna dito sa office tapos mag early out na lang ako. Nakapag send ka naman na for tomorrow's meeting di ba?"

"Yes, Miss, naka CC po kayo sa Email."

"Sige sa bahay na lang ako mag trabaho."

"Okay po. Advise na lang po if ever my kailangan pa."

"Okay salamat"

Lumabas na nang office si Lorenz. Lumapit ako kay Burn. Mainit pa rin siya gawa nang lagnat.

"Burn kumain ka na ba?"

"Hindi pa."

"May lunch ka ba?"

"May baon ako. Pinaghanda ako ni Mommy."

"Nasan? Sa office mo ba?"

"Oo."

"Laki laki na kasi nag kakasakit pa." Aalis na ko nang bigla niyang hinawakan ang kamay ko

"San ka pupunta?"

"Kukunin ang lunch mo. Hindi kasya satin ang dalawa lunch ko."

"Sige balik ka kaagad huh."

"Oo na"

Pumuta ako sa office niya. Ngayon lang ulit ako papasok sa office niya. Hinanap ko kung nasaan ang bag niya.

Kadalasan kasi nilalagay niya ang bag niya sa lapag malapit sa table niya. Katabi lagi nito ang lunch box niya. Gamit pa rin niya ang lunch box na regalo ko sakanya.

Kinuha ko na din ang susi sa kotse niya. Inayos ko na din ang gamit niya.

Dinala ko na lahat nang gamit ni Burn ihahatid ko na lang siya sa kanila. Ako na lang siguro bahala mag conduct nang meeting bukas.

Hinabilin ko na lang kay Loren na patayin ang desktop ni Burn bago siya umalis. Bumalik ako sa office dala ang gamit ni Burn.

Pag pasok ko sa office ay tulog pa rin si Burn. Tumawag si Kuya Jun sa cellphone ni Burn nasa baba na daw siya.

"Hello Kuya Jun."

"Ma'am nan dito na po kasi ako sa baba. Kunin ko na po sana yung kotse ni Sir Bernard."

"Sige Kuya bababa na ko."

Pag ka baba ko ay nag aantay na si Kuya Jun.

Iniabot ko sakanya ang susi nang kotse ni Burn.

"Ma'am san ko po ba dadalhin ang kotse ni Sir Bernard?"

"Ihatid mo na lang siguro sa bahay nila Mommy Rowena. Para hindi na din po kayo mahirapan bumalik."

"Sige po Ma'am, tuloy na po ako."

"Sige po Kuya, salamat."

Agad na kong umakyat. Tulog pa rin si Burn. Inihanda ko na ang lunch namin. Hinain ko na ang baon ni Burn. Rice and roasted chicken ang ulam niya. Siguro hinanda ito ng cook nila.

"Burn, mag lunch ka na muna. Tapos ay uminom ka nang gamot. Ihahatid na kita."

"Okay." Maikling sagot niya.

Hinain ko sakanya ang soup na kasama nang lunch ko. Para naman mas madali niyang makain ang lunch niya.

Kumain na din ako. Sa may couch na lang kami nag lunch. Inabot ko sa kanya ang gamot para mainom na niya. Maya maya ay tumunog ang Cellphone ko.

"Alfred Chua" calling

Sinagot ko ang tawag.

"Hello"

"How's the lunch?"

"It was good. Thank you! I owe you one."

"You're welcome. And talagang you owe me one. Can I have your famous chocolate crinkle overload?"

"Sure. I'll find sometime to bake those goodies. And i'm sorry i have to go already. But thanks for the lunch."

"Your welcome. I guess you have a lot to do today."

"Sort of. But thanks again. Bye!"

"Bye."

Binaba ko na ang tawag.

Nakatingin lang sakin si Burn. Mukhang hindi siya masaya. Before he could even say i word i interrupted.

"Don't ask"

"Okay. I just don't want to stay here. I wanted to go home already. Too much pain in one day."

"Burn, I already send your car home."

"It's okay. I can take a cab."

"I'll send you home. I already bring your things here in the office. Let me grab my bag and we're leaving at once."

"I can take the CAB!"

"Please don't use your hard headed habit on me. I'm simply not in the mood to deal with it."

"Fine. But I'll drive."

"Haayyy! Burn don't give me a hard time okay. I'm already having a bad time today. So please don't be an addition to it."

"I don't have energy to argue. I just wanted to go home."

"Fine. Grab your things and we'll hit the road."
Kinuha niya na ang mga gamit niya na nasa tabi nang couch. Ako naman ay inaayos na ang mga gamit ko para makauwi.

"Am I excused for the day?" Tanong niya habang inaayos ang gamit niya

"Well of course my dear. You are excused." Saad ko nag aayos parin nang mga gamit

"Will you be excused to leave?"

"Well yeah. I'm going to finish all my reports later."

"Will you take care of me?"

"Do I have a choice?"

Umiling lang siya.

"Haay pasalamat ka mahal kita." Saad ko habang palabas nang pinto. Kasunod ko na siya

"Ano?"

"Wala!"

"I love you too."
Napalingon ako sakanya. Pero inunahan niya lang ako sa pag lalakad.