19.Bölüm

266 27 0
                                    

Uyandığımda, başımda Alexanderı görmeyi beklemiyordum.
Ben en son kanepeye uzanmıştım ama anlaşılan uyuya kalmıştım. Şaşırdığım şey başımın Alexanderın dizlerine yaslı olmasıydı.

Bu farkındalık kafama dank edince hemen yerimden fırlayıp ayağa kalktım.

"Alexander Üzgünüm uyuya kalmışım"

"Neden üzgünsün ki sonuçta ben başını bacaklarıma yasladım. Bunda senin bir suçun yok." Dedi

"Ah Pekala o zaman teşekkür ederim." Dedim

Saate baktığımda neredeyse akşam olmak üzere olduğunu fark ettim.
Mutfağa gidip yemek hazırlamaya karar verdim. Rahatça yürümeme bakılırsa krem işe yaramıştı.

Benim mutfağa yönelmemle Alexanderın bilgisayardan başını kaldırıp bana bakması bir olmuştu.

"Nereye gidiyorsun Michael" deyişiyle arkamı dönüp onu cevapladım

"Mutfağa gidiyorum sabah kahvaltıyı sen hazırlamıştın. Bende akşam yemeğini hazırliycam"

Bilgisayarını bırakıp. Tamamen bana odaklandı.

"Birşey hazırlama dışarı çıkıcaz orda yersin."

"Neden peki evde duralım işte napıcaz dışarıda"
Benim bunu diyişimle derin bir nefes verip.

"Önemli bir toplantı yemeği var ona katılıcaz. Üzgünüm evde durmak istediğini biliyorum ama önemli ve sende benim yardımcım olduğun için benimle gelmelisin."

Oflayıp.

"Tamam ama benim burda kıyafetim yok nasıl yapıcaz kıyafet işini"

" Dolabımda bana küçük gelen takımlarım var onlardan veririm sana" Dedi

Ayağa kalkıp beni takip et dermiş gibi eliyle işaret verip odasına gitmeye başladı.

Odasına gittiğimizde hemen dolaptan bir takım çıkarıp vermişti.

"Hadi gidip giyin çıkalım."

Kıyafeti elime alıp lavaboya girdim. Kıyafeti giydiğinde takımın tam üstüme göre olduğunu fark ettim. Doğrusu bir insanın Kıyafeti küçülse bile bu kadar küçülemezdi. Buna çok fazla kafa yormak istemedim muhtemelen kardeşi için alıp koymuştu.

Lavabodan çıkıp Alexanderın yanına gittim. Ona baktığında benim gibi hazır olduğunu gördüm. Çok yakışıklı gözüküyordu. Aklımdan geçen şeyle yüzüme varmamak için kendimi zor tuttum ben nasıl böyle birşey düşünürdüm.

Birlikte evden çıkıp arabaya bindik.

Yarım saat sonra buluşucağımız restauranta gelmiştik.

Alexander belime elini dolayınca çok şaşırmıştım. Bizi cam kenarında bir yere götürüp. Oturtmuştu bizim gelişimizle birlikte garsonlar sürekli bizimle ilgilenmeye başladı. Alexanderın onlar için önemli bir müşteri olduğu çok belliydi.

Birlikte yan yana oturmuştuk. 5dk sonra karşımıza Alexanderın boylarında sarışın bir adam oturmuştu.

"Merhaba Üzgünüm biraz geç kaldım" Dedi

Alexander "Sorun değil Bay Oscar bizde yeni gelmiştik" deyişiyle bay oscarın bakışları bana kaymıştı yüzüne bir gülümseme yerleştirip.

"Merhaba ben oscar"

"Merhaba bende Michael tanıştığımıza memnun oldum bay oscar"

Tanışma faslından sonra yemeklerimizi yemiş, iş hakkında konuşmuştuk. Daha sonra nasıl olduysa Bay oscar bana özel hayatım hakkında sorular sormaya başlamıştı.

Anlaşmalı Sevgililik (Boy×Boy)Where stories live. Discover now