Alter The Game

Chapter 22

Chapter 22

Tama talaga iyong naging desisyon ko na hintayin na matapos iyong midterms exam ko. Simula nung hinalikan ako ni Atty. Marroquin, iyon na lang ang laman ng utak ko. Wala na atang space para sa ibang bagay! Mabuti na lang at may ilang araw pa ako bago bumalik sa school kasi kung nasa school na ako ngayon? Sobrang delikado. Imbes na provisions ang nasa utak ko e rehash ng mga kaganapan sa condo niya ang naiisip ko.

Tsk.

Ang lala ko pala magka-gusto. Buti 'di ako maaga lumandi kagaya ni Mauve dahil kung hindi ay baka hindi ako naka-tapos ng high school.

Nasa kusina ako at naghihintay na kumulo iyong nilalaga ko na baboy. Sabi kasi ni Atty. Marroquin ay subukan ko naman daw kumain ng hindi cup noodles. Tinukso ko siya na worried siya sa akin. And in true AVM fashion, sinabihan niya ako na hindi lang daw talaga healthy iyong eating habits ko.

Masunurin pala ako.

Ang dami kong self-discoveries.

Kausap ko si Atty. Marroquin ngayon sa text. Nasa court siya ngayon at may hinihintay na document kaya kausap niya ako. Alam ko na anytime ay hindi na naman siya magtetext. Kapag ganon, iniisip ko na lang na busy siya. Magtetext naman kasi talaga 'yon kapag wala siyang ginagawa. Kaya kahit kating-kati iyong daliri ko na mag-double text ay nagtitiktok na lang ako.

"Mauro."

Halos mapa-talon ako sa kinauupuan ko nang marinig ko iyong boses ni Papa. Napa-tingin ako sa kanya at napa-kunot ang noo.

"Wala kayong pasok?" tanong ko sa kanya dahil kalagitnaan ng Tuesday ngayon. Wala bang krimen na kailangang ma-solve ngayon? Sobrang na-e-enjoy ko pa naman iyong peace and silence dito sa bahay dahil ako lang mag-isa.

"Naka-leave ako," sabi niya.

Tumango na lang ako kahit na na-weirduhan ako. Hindi kasi pala-leave si Papa. Tipong kahit may sakit kami nila Mauve ay papasok pa rin siya sa trabaho dahil ang reason niya ay hindi naman siya doctor at wala naman sa kanya ang gamot. I mean... may point naman siya.

"May kailangan ka po ba?" tanong ko sa kanya dahil nandon lang siya sa kusina imbes na pumunta sa kwarto o sa kung saan man basta 'wag dito sa kusina.

Napa-tingin si Papa sa phone ko. Agad akong nakaramdam ng panic dahil ka-text ko si Atty. Marroquin doon. Mabilis kong inabot iyong cellphone ko at saka tinaob iyon para hindi niya kita iyong screen. Then I looked at him and tried to act as normal as I could possibly be.

"May lakad ka ba ngayong weekend?"

"Bakit po?"

"May pupuntahan tayo."

"Kasama ako?" Tumango siya. "Okay... Saturday o Sunday?"

"Aalis tayo ng Friday night tapos ay uuwi ng Sunday afternoon. Dalhin mo na lang iyong libro mo para doon ka na mag-aral," diretsong sabi niya sa akin na naging dahilan ng paglalim ng kunot ng noo ko.

"San tayo pupunta, Pa?" I asked kasi plano ko talaga na makipagkita kay Atty. Marroquin ngayong weekend. Gustuhin ko mang magdemand ng atensyon niya ngayong weekdays, gusto kong maging understanding dahil may trabaho naman iyong tao. 'Di ko talaga akalain na taxpayers ang magiging kalaban ko sa atensyon.

"Subic."

"Okay... bakit?"

Sobrang out of the blue lang kasi. Bakit kami magpupunta sa Subic? Also, kasama naman siguro si Mauve?

"Work-related."

"Kasama kami ni Mauve?" I asked kasi usually si Mama lang naman ang kasama niya sa mga ganyan. Buti nga 'di na nila kami sinasama sa mga gathering kasama church friends nila. Naaawa na lang ako kay Mauve kasi harap-harapan talaga sila na tinitignan siya nang masama.