Palyaço

4. Bölüm "Yağmurlu Bir Gece"

Brittney, Vladimir ve Bayan Ford’un hemen karşısındaki boş bir sandalyeye oturduktan sonra Bayan Ford’a bakıp yalnız buluşacağımızı sanıyordum dercesine gözlerinin içine baktı, kesinlikle Vladimir’i tekrardan görmeyi beklemiyordu hatta Bayan Ford’un bulunduğu masada görmeyi beklemenin imkanı bile yoktu. Bayan Ford ellerini birleştirdikten sonra masanın üzerine koyup önce Brittney daha sonra da Vladimir’e dönüp bir baktı.

“Seni buraya çağırmamın asıl nedeni beni iyi bir şekilde tanıman gerekir Brittney...Benim kim olduğumu bugün bu masada daha iyi anlayacaksın. Kendimi sana kanıtlamamın tek yolu budur. Sana geçmişimden başlayıp günümüze kadar kendimi anlatacağım. Benim yanımda yer alıp almamak sana kalmış bir şey”

Vladimir boş viski bardağına tekrardan viski doldurup bir yudum aldıktan sonra tekrardan önüne bıraktı. “Tabi sen gelmeden önce eski dostumla senin hakkında birazcık olsa da sohbet ettik. Çok yetenekli bir gazeteci olacağına inanıyor sevgili dostum.”

Vladimir “gazeteci” kelimesini öyle bir vurgulu söyledi ki Brittney daha bu sabah Vladimir’e karşı geçiştirdiği an aklına gelmişti, o saat kamerasını fark etse de Brittney gazeteci olduğunu söylememişti ona bu yüzden de onun karşısında biraz kendisini gergin hissetti.

“Eski ile şimdiki arasındaki fark nedir diye sorarsan eskiler dediğimiz şey masumdur, insanları neşelendiren şeydir fakat şimdiki ise kötüdür ve kötülük üzerine çalışır. Şimdiki’nin amacı eskiyi silip ortadan kaldırmaktır.”

Vladimir’in yüzünden aniden bir gülümseme belirdi “Bazen şimdiki dediğimiz şey haklı sebeplerden ötürü eskiyi silmek ister niye biliyor musun ? Eskiler, şimdinin canını çok yaktığından ötürü o lekeyi hayatından silmek için uğraşır.”

Brittney aralarına girmemenin mantıklı bir hamle olacağını düşünerek sesini çıkarmayarak her ikisinin karşısında oturuo onlara bir yandan bakarken pür dikkat dinliyordu aynı zamanda. Bayan Ford güldükten sonra önündeki viski bardağında kalan viskiyi bitirdikten sonra önüne bıraktı.

“Hatırlar mısın Vlad ?” dedi Bayan Ford yavaşça sağ tarafına dönüp onun yüzüne bakarak “Çocukken en severek oynadığımız oyun saklambaçtı...Hatırlıyorsun değil mi ? Seni en kolay ben bulurdum, nereye saklanırsan saklan seni hep ben bulurdum niye biliyor musun ? Çünkü seni çok iyi biliyordum nerede ve ne yapacağını iyi kestirebiliyordum şimdi de öyleyim her ikimizde yaşlandık ama benim ruhum halen taze tıpkı eskisi gibi.”

Vladimir onun konuşması sırasında jest ve mimikleriyle hatta sinsi tebessümüyle hak veriyordu sanki... “Başka ne oynardık Aria ?” dedi Vladimir tereddüt etmeden.

“Başka...Başka...Evet hatırladığım kadarıyla grup halinde doğruluk mu yoksa cesaret mi oyunu oynardık, toplamda on kişi bir araya gelip grup halinde bir arada oynardık oyunu. Ben senin hangisini bile seçeceğini ve ne tür cevaplar ya da hamleler yapacağını çoktan tahmin edebilirdim çünkü seni tıpkı bir matematikte bir problemi çözer gibi seni çözdüm.”

“Senden başka beni bu kadar iyi çözen bir kişi daha çıkmadı Aria...Senin dersine bile çalışmana gerek yok ne güzel...Ama ben değiştim Aria sen eski Vladimir’i avucunun içi kadar iyi biliyorsun peki ya yeni Vladimir’i bilecek misin ? Bana geçmişteki anılarımızdan bahsederek bir yerlere varamazsın, onların hepsi tarih olup gittiler sadece geriye anılar kaldı.”

Aria viskisini içtikten sonra aniden kısa bir süreliğine güldü, kendisini toparlayıp kafasını kaldırarak tamamen ona doğru odaklandı. “Ben de değiştim Vlad...O zaman sen de yeni Aria’yı çözmen gerekecek gerçi sen eski Aria’yı bile çözmeyi bile beceremedin. Anılarımızdan bahsederek bazı insanlara ilk başta neydik şimdi ise neyiz diye bir göstermek istedim. Hamlelerini yapmadan önce sana neler yapabileceğimi bir düşün Vladimir..."