Elysium Krallığı-Prenses ve Karanlık

1.Bölüm

9 yıl önce;

Minik kız Odasında tahtadan yapılmış oyuncak bebek evinde,yine tahtadan yapılmış ve oyulmuş oyuncak bebekleri ile oynuyordu

Minik kız daha 3 yaşındaydı ve çok fazla konuşmazdı sadece anne veya babasının yanında konuşurdu

Kızın kısa saçları tıpkı derisi gibi kar beyazıydı.Gözleri ise kan kırmızı renginde derin bir koyuluğa sahipti.Doğduğunda,kıza albino teşhisi konulmuştu ve bu sebepten dolayı bembeyazdı

Annesinin saçları da bembeyazdı ancak derisi normal buğday rengi olduğundan şüphe uyandırmamıştı

Elinde tuttuğu,Kral ve Kraliçe oyma bebeklerine baktı.Aklına anne ve babası geldi.Onlarla oynamak istiyordu

Ayaklarında pembe renkli patikleri,üzerinde ise beyaz renkli tüllü bir elbise ile ayağa doğru kalktı ve paytak paytak yürüyerek,hafiften aralık olan kapıyı açtı sonrasında ise yeniden paytak paytak yürüyerek anne ve babasının odasına gitmeye başladı

Anne ve Babasının odasına yaklaştığında neşesi artmıştı daha hızlı koşarak odanın kapısının önüne geçti

"Daha kehanetin onunla ilgili olup olmadığını bile bilmiyoruz! Belki başka bir Işık çocuğu olamaz mı?"diye bağırdı annesi

Annesinin endişeli sesi ile olduğu yerde durdu

"Sybilla,lütfen.Bir sürü Kehanet habercisi çıktı ortaya.Yıldızsız geceler,solmuş ağaçlar,Kül atan kapkara bulutlar...Daha başka ne olsun? Kehanet yaklaşıyor!"dedi babası

Çok kısa bir sessizlik oldu

"Eirwen,O daha çok küçük...Onu gönderemem.O benim kızım,bizim kızımız"

"Tabii ki de bizim kızımız ve onu göndermeyeceğiz elbette"

"O zaman bu konuyu neden ısrar ettin?"

Derken yeniden bir sessizlik oldu.Küçük kız ellerinde oyma bebeklere sarılırken,Mor renkli mermerden yapılmış olan kapıya dik dik bakıyordu

"Hayır..."

"Üzgünüm Sybilla"

"Hayır! Eirwen! Oraya sende gitmiyorsun! Orabelle Büyükanne dışında hayatımdaki herkesi kaybettim! Seni de kaybedemem!"

"Başka seçeneğimiz yok Sybilla,ya oraya gidip bunu durdururum ya da İblisin uyanmasına izin verip bu Krallığın yok olmasını sağlarız!"

Yeniden derin bir sessizlik oldu sonrasında babası yeniden konuşmaya başladı

"Kızımı oraya göndererek onu kaybetmeyi bende istemiyorum Bella...O yüzden bir Işık Çocuğu olarak ben gideyim.Kızımızın ölmesini istemiyorum"

Minik kız dediklerinden hiçbir şey anlamıyordu.Bu durumdan sıkıldığını fark edince elini hafiften açık olan kapıya doğru uzattı ve kapıyı hafif bir gürültü ile açtı

Kapı açılınca,yataklarının yanında olan anne ve babasını gördü.Babasının arkası dönüktü ve Annesinin çenesini nazikçe tutmuş ve kendine doğru kaldırmıştı

Fazlasıyla bulanık bir anı olduğundan yüzleri seçemiyordu ama Annesinin mavi renkli bir elbise,babasının ise beyaz renkli bir kıyafet giydiğini biliyordu

Aniden odaya girmesi ile babası arkasına doğru döndü ve annesi ise ona doğru bakmaya başladı

"Aurore?"