I promise to change your destiny / tokyo revengers x Y/N

3

[Sprawdzony]

Nie trwało to długo gdy rozumiałam że to senju oraz Haruchiyo. Czy w mandze też byli tak bardzo słodcy?pomyślałam, a na moich policzkach zagościł mały rumieniec.

Opuściłam dwóch kłócących się ze sobą chłopców i zaczęłam iść w kierunku rodzeństwa.

- cześć, jesteś cię braćmi Akashi, prawda? - przywitałam się miłym głosem, nie chcąc wystraszyć ich na samym początku znajomości

Dziewczynka niepewnie skinęła głową, a chłopiec odwrócił wzrok, nie od razu zauważyłam czerwień na jego policzkach. Ale gdy już to zrobiłam miałam chęć naciagac jego policzki, Haru jest taki słodki!

- miło mi was poznać, jestem Y/N  - podałam rękę na początku senju która niepewnie ją przyjęła, a po chwili sanzu który przyją ją od razu.

" Czy oni muszą się tak kłócić " pomyślałam zdenerwowana patrząc na kłócących się chłopców. Straszą niepotrzebnie Senju i Haru.

Poprostu nie wytrzymam, czy oni zawsze na każdym muszą robić takie źłe wrażenie?

- czy moglibyście przestać się kłócić i przynieść tutaj swoje szanowne cztery litery - powiedziałam patrząc na nich groźnym wzrokiem.

Chłopcy odrazu zrozumieli o co chodzi, po chwili stali już obok senju i Haruchiyo spokojnie rozmawiając

Tak, może czasami trochę przesadzam i zachowuję się jak ich matka ale w niektórych przypadkach przesadzają i straszą ludzi wokół nich.

[...]

- a więc znacie się od dzieciństwa? - Zapytała zaciekawiona senju z iskierkami w oczach

Popatrzyłam na Mikeya i pokiwałam głową. Po chwili zapadła niezręczna cisza której nikt nie potrafił przerwać, dla mnie ta cisza była wręcz nie do wytrzymania. Dlatego postanowiłam ją przerwać i zacząć rozmowę.

- więc może...- Zaczęłam się rozglądać

Nie dokończyłam bo mikey mi przerwał

- pokarze wam mój nowy samolot który kupił mi nii-san - powiedział z zachwytem

Moja twarz stała się blada jak kartka papieru " cholera to nie może się powtórzyć" pomyślałam. Odrazu do głowy wpadł mi inny pomysł

- mam lepszy pomysł, pobawmy się w chowanego - zaproponowałam

Mikey miał już coś powiedzieć lecz stanęłam na jego nogę niezbyt silno, po prostu zeby zrozumiał ze to nie odpowiedni moment. Chlopiec sykną z bólu i złapał się za nogę. Keisuke nic nie mówiąc kiwną głową.

Patrzę na Haruchiyo i się uśmiecham a chłopiec się rumieni i odwraca szybko wzrok. Naprawdę czy ten chlopiec od zawsze był tak słodki?

[...]

Emma także przyłącza się do zabawy. Po tym gdy znudziła mi się zabawa w chowanego, powiedziałam że ide odpocząć, Sanzu nie chcąc żebym został że pójdzie ze mną, zgodziłam się i razem usiedliśmy na drewnej podłodze.

Reszta dzieci zaczęła bawić się w berka, a my się tylko przyglądaliśmy ich zabawie.

Oczywiście wzrok sanzu na mnie nie uciekł mojej uwadze. Gdy popatrzyłam na niego on tylko się zarumienił i odwrócił wzrok.

- wiesz Haruchiyo- powiedziałam patrząc dalej na bawiące się dzieci, a chłopak jak na zawołanie odwrócił się twarzą w moją stronę - nie mieliśmy czasu żeby na spokojnie porozmawiać- wydajesz się naprawdę miłą osobą- chłopiec rozszerzył oczy że zdziwienia, ale po chwili się uśmiechną.

- ty też nie jesteś zła- powiedział bez zastanowienia lecz po chwili się zaczerwienili i zaczą się poprawiać- z-znaczy nie chodziło mi o to że jesteś zła, jesteś naprawdę fajna, miła i słodka - zaczą się jąkać, gdy zrozumiał co powiedział zaczerwienił się jeszcze bardziej a ja zaczęłam chichotać.

Haruchiyo popatrzył na mnie i się uśmiechną, a po chwili powiedział

- jesteś najmilsza osobą jaką kiedykolwiek spotkałem , nie wykluczyłaś mnie na samym początku. Dziękuję- powiedział odwracając wzrok do pozostałych I się uśmiechną

[ Przepraszam ale nie znalazłam żadnego zdjęcia Haruchiyo bez blizn. Udawajmy że nie ma tutaj tych opatrunków ]

To roztopiło moje serce, dlaczego dziękuję za coś co powinien otrzymać każdy? Świat nie zasługuję na Haruchiyo.