I promise to change your destiny / tokyo revengers x Y/N

8

[Sprawdzony]

- Więc jak, pomożesz nam czy nie - zapytał chłopiec o czarnych włosach stojąc pod twoim domem

- Kazutora nie ukradnę niczego - powiedziałam patrząc na niego

- czyli zostawiasz mnie - zapytał zirytowany - nigdy nie spodziewałbym się tego po tobie- powiedział i zaczą wychodzić

- KAZUTORA!- krzyknęłam stojac w progu drzwi - proszę nie rób tego - powiedziałam że łzami w oczach - to nie jest dobre

- a co ty wiesz - powiedział siadając na motocykl

- proszę- powiedziałam cicho lecz chłopak to zignorował i odjechał

Jak on mógłbym to zrobić? Muszę szybko wymyślić inny plan, nie pozwolę aby Shinowi coś się stało- powiedziałam zaciskając ręce w pieści a z moich oczu zaczęły płynąć niekontrolowane łzy.

- uratuję wszystkich

Zamknęłam drzwi i zaczęłam wchodzić do salonu, usłyszałam grający telewizor

- nadal nie mogę zrozumieć jak moi rodzice zgodzili się abyś z nami zamieszkał- powiedziałam przecierając łzy

- nie na długo, opuszczę wasz dom po prostu szukam miejsca gdzie mógłbym zamieszkać - powiedział siwowłosa chłopiec siedząc na kanapie z maska na twarzy i paczką chipsów obok

- Sanzu, moi rodzice mówili ci ze możesz zostać ile chcesz - powiedziałam, chłopiec odrazu wyczuł że coś jest nie tak podszedł do mnie i spojrzał prosto w moje oczy

- płakałaś - zapytał patrząc na moje czerwone oczy - kto, powiedz kto to zrobił a nie ujrzy już nigdy światła dziennego - powiedział zdenerwowany z widoczną żyłką na twarzy

Wyciągnęłam rękę i pogłaskałam po teraz trochę dłuższych włosach.

- Twoje włosy urósły- powiedziałam dalej głaszcząc go po głowie

- nie proboj zmieniać tematu - zdjęłam rękę z jego głowy w wzdechnełam

- to nic poważnego- chłopiec popatrzył na mnie nie byl pewny mojej odpowiedzi- naprawdę, nie kłamię - chłopiec nie był zadowolony z twojej wypowiedzi ale nic chciał abyś się na niego denerwowała więc nie kontynuował rozmowy, cmokną językiem i usiadł na kanapie

Powiedziałaś chłopcu że musisz wyjść, zgodził się i kazał ci wrócić o wyznaczonej porze. Zachowywał się jak starszy brat troszczący się o młodsze rodzeństwo

Szłam obecnie chodnikiem, to co powiedziałam sanzu było prawdą muszę się z kimś spotkać.

Dawno się z nimi nie widziałaś, dawno nie widziałaś się że swoimi kuzynami. Dawno nie widziałam anabel, chciałabym znów zaplatać mu warkoczyki, tak jak robiliśmy to za dziecka.