Until We Comeback

06: Confession

"So, why did you invite me in this date?" i asked him as i raised my brow.

"Just because." he said while eating.

"O baka naman, you're guilty from what you've said earlier?" tanong ko ulit sa kaniya.

"Sinabi ko na sa'yo Iris, wala akong babaeng na-ikama." paninigurado niya sa'kin.

"Okay, sabi mo e." saad ko sa kaniya at itinuon ang sarili sa pagkain.

After we finished eating, Owen drove me in a familiar way. Ng huminto na kami sa  lugar ay agad akong ngumiti. We were in our Villa that was near at the sea. Alam na alam niya talaga ang paborito kong lugar. 

Pumunta kami sa tabing-dagat at umupo sa buhangin. This place is very peaceful and fresh. Kaya gustong-gusto ko dito para makapagmuni-muni.

"Love." tawag sa'kin ni Owen.

Napasimangot na naman ako sakaniya. Sabing 'wag akong tawagin na 'love' kulit e.

"Ano!?" naiinis na saad ko sakaniya.

He didn't say anything but he move closer to me. I flinched when our arms touched. Inilapit niya pa ang sarili hanggang sa maglapat ang aming noo.

"I love you." he whispered and looked into my eyes.

I was shocked. He.....loves me? Hindi ako nakapagsalita. Anong sasabihin ko sakaniya? Answer him 'I love you too?' Pa'no kung pinaglalaruan lang ako ng kumag na'to?

"You don't need to ans—" pinutol ko ang kaniyang pagsasalita.

"I-i love you too." i stuttered. Iniwas ko ang tingin sa kaniya ngunit hinawakan niya ang aking baba ay iniharap sa kaniya upang mapatingin ako ulit sakaniya.

"I don't accept 'I love you too.' it means coming back from what i've said. Gusto ko yung nanggaling sa'yo." saad niya.

I don't understand. However, i repeated what i said earlier without 'too'.

"I love you." i said.

Tinanggal niya ang pagkakalapat ng aming noo. He now kissed my forehead.

I felt his care and love for me. Pero pa'no kapag pinaglalaruan niya lang ako? Telling those words na hindi pala totoo?

Umiling nalang ako at sinandal ang aking ulo sakan'yang balikat. How i wish we could stay like this forever.

"Owen." i called him.

"Iris?" sagot niya.

I was going to ask him if we were really meant for each other but i think he can't answer it too. Kaya ayoko nalang magtanong.

After that night ay nagiging busy na kami. It's school days kaya minsan lang kaming magkita. I did get myself a dorm at Quantum to avoid being late. Nakakapagod na kaseng magmadali para lamang maiwasan ang pagiging huli sa klase.

Kasalukuyan akong naglalakad papuntang room namin ng may aksidente akong nabunggo.

"Hey, i'm sorry." Agad kong paumanhin at tinutulungan siyang kunin ang mga libro na nalaglag sa pagkakabunggo ko.

Ibinigay ko sakan'ya yung mga pinulot kong libro at tiningala siya. This man was very tall, ka-height niya siguro si Owen. Owen and this boy had almost the same features. Siguro mapagkakamalan itong kapatid ni Owen. His eyes we're very similar to Owen's.

"It's okay." sagot niya sa'kin.

Kulay maroon ang suot niyang necktie kaya sigurado akong senior din siya. Dali-dali siyang umalis kaya pinagpatuloy ko nalang ang aking paglalakad patungo sa aming room.

Magkasabay pa kaming pumasok ng aming professor kaya binati ko siya. He just smiled at me and walked inside the room. Umupo ako sa upuan na katabi ng upuan ni Ada. Hindi ko siya mahagilap sa'king mata kaya baka na late lang. Lumipas ang oras at hindi talaga siya pumasok, isinawalang bahala ko nalang kase baka nagkasakit lang 'yon.

"Hello, Ada?" i called her through my phone pagkatapos ng klase.

"H-hello Dov." paos niyang sabi.

"Are you okay? Bakit paos ka? Are you sick?" sunod-sunod ko sakan'ya.

Hindi siya sumagot ngunit may narinig akong kumausap sakaniya.

"Is it still sore?" aniya ni Jace sa kabilang linya.

What the heck?! Sore?! Paos?! Are they having—

"Adaline!" sigaw ko sa kabilang linya.

"D-dov, don't tell mom and dad about this." nanginginig niyang sabi.

"Let's meet later Adaline." seryoso kong saad.

Natapos ang klase at dali-dali akong pumunta sa lugar na pinagkasunduan namin ni Adaline. I saw her sitting while sipping a coffee. Nakita niya ako na papalapit sa kaniya kaya itinigil niya ang pag-inom.

"Dovina." kinakabahang saad niya.

"What the heck are you thinking, Ada?!" sigaw ko sakaniya.

Tanging nagawa niya lang ay ang pagyuko. I'm not her mom to scold her pero gagawin ko 'to para maisip niya kung ano ang ginawa niya.

"You lost your virginity at this young age Ada! Nawala mo yung hindi na maibabalik pa! Pa'no pag nabuntis ka ng Jace na 'yon?! Papanagutan ka?!" i whispered her.

Nakayuko lamang siya habang nakikinig sa'king sinasabi.

"God, Ada! I'm not perfect to scold you like this pero sana naman naisip mo na you and Jace were still dependent at your parents. Pa'no kapag nabuntis ka nga at malalaman nina tito at tita?!"

"We used protection, Dov." saad niya at nanatiling nakayuko.

"Pa'no 'pag butas yung protection niyo?! Jusko naman Ada!" saad ko sakaniya.

I was just trying to lighten the mood, kawawa na kase itong babaeng 'to.

Itinaas niya na ang tingin sa'kin at nakitang unti-unti siyang ngumiti. Agad akong pumunta sa kaniya at niyakap siya. Humagulhol siya dahil sa ginawa ko habang tumatawa din.

"Nandito lang ako palagi, Ada. I'm sorry for scolding you earlier but i hope that serves you a lesson." saad ko habang hinahaplos-haplos ang kaniyang likuran.

"I'm sorry din Dov, you really are a great friend." aniya habang sumisinghot dala ng kaniyang pag-iyak.

We parted our ways, umuwi na kami sa aming uuwian.  Napagdesisyunan ko na umuwi sa bahay namin ni Owen.

Pumasok nalang ako kaagad sa pintuan dahil hindi naman naka lock. I headed my way to our room. Natagpuan ko do'n si Owen na natutulog.

I gently lie down to our bed, however, Owen was now awake.

"Sa'n ka galing?" he asked.

"I'm with Ada, nagbonding lang kami." aniya ko sakaniya.

I know, i lied. Pero parang ang cringe naman kung pati 'yon ay ikukuwento ko sa kaniya.

"Okay." he said.

"Let's sleep na love." dagdag niya pang sabi tsaka niyakap ako.

pls vote po thankssss.