Until We Comeback

07: Band

"Owen! Gising!" saad ko sa lalakeng natutulog pa sa tabi ko.

Wala siyang plano na gumising kaya mas lalo ko pa siyang niyugyog. Agad naman siyang napabalikwas ng bangon at tinignan ako na nakasimangot.

"Sinisimangot mo diyan?" i asked him as i raised my brows.

"Wala naman love." saad niya habang sumisiksik sa'kin.

"Nasa 'baba ang mga magulang natin Owen, kaya bumaba na tayo." saad ko sakaniya habang umiirap.

Bumaba kami at nakita namin ang aming magulang nakikipag-kuwentuhan sa isa't-isa.

"They're here." saad ni Tito Morren, Owen's dad.

Agad napagawi ang nagkukuwentuhang magulang sa'ming dalawa. Umupo kami sa harap nila.

"How are you ija, ijo?" Tita Ellea asked.

"We're fine here mom." saad ni Owen.

"Wala ba kayong gustong gawin? Like to tour around the world?" saad ng aking ina.

"We didn't talk about that thing pa naman ma, pero sige we'll talk about that soon."

My mom nod as she heard my answer.

"After a month ay maghahanda na tayo sa magaganap na kasal." Tito Morren said with full authority.

Ano nalang kaya ang sasabihin ng mga tao kung ikakasal na ako ng biglaan? Gusto ko sana 'pag naging twenty na ako but what can i do? Planado na ang lahat.

Kalaunan ay umalis na ang mga magulang namin. It's evening when they leave, i immidiately head towards the kitchen and prepare a food for our dinner.

Habang nagluluto ako ay agad akong napaisip kung ano ang mangyayari sa'min ni Owen pagkatapos ng kasal. Are we going to be okay? Masyado pa kaming bata para pumasok sa ganitong bagay but somehow, i love Owen that's why nagustuhan ko na din abg plano ng aming mga magulang.

What i cooked is menudong manok, kahapon ko lang alam kung pa'no ito lutuin kaya hindi ko alam kung ano ang kinalalabasan nito.

After cooking, inilapag ko na ang mga pagkain sa mesa.

"Owen! Kain na!" sigaw na pagtawag ko sakaniya, he must be upstairs dahil hindi ko siya makita sa baba.

Agad naman siyang bumaba sa hagdanan at pumunta sa hapag-kainan.

We ate together, ba't hindi nagsasalita 'tong lalakeng 'to? Ang alam ko lang ay grabe ang kadaldalan nito ah.

"What's wrong, Wen?" i asked him.

Inilipat niya ang tingin sa'kin at agad na yumuko.

"Hindi ko alam kung pa'no ito sasabihin, Iris." he said.

"There was an offer for me to be a part of the band Vortex, this is my dream, Iris. Ngunit ang alam ko lang ay hindi ako papayagan ng aking mga magulang, lalo na...ikaw." he said at tumingin na sa'kin.

-
"You know what Iris, gustong-gusto kong maging part ng banda. Well, alam mo naman na magaling akong kumanta." saad niya habang pumupogi sign.

"Pero pa'no kapag napabayaan mo na lahat dahil sa banda na 'yan?" tanong ko sakan'ya habang nilalaro ang buhangin.

"Noooo, hindi 'yan. Trust me." saad niya habang nagsi-sign na x sa kaniyang kamay.

"Bahala ka na diyan Owen, buhay mo 'yan e." saad ko sakaniya habang ginuguhit ang aming pangalan sa buhangin.

Siguro nga'y natatandaan niya pa yung pinag-uusapan namin noon. Hindi sa ayaw kong pumasok siya sa banda but, if that's what he wants, then i'll support him.

"Susuportahan kita." saad ko sakaniya.

Nagtataka ang kaniyang matang tumingin sa'kin.

"Ako na bahala sa mga magulang mo. I know you really love playing and singing, kaya i'll support you." i said to him.

Agad siya tumayo at pumunta sa harapan ko para yakapin ako.

"I love you, Iris." well, i think this is his 'thankyou'.

"I love you, Wen. Just take care of your self. Alam mo na kung ano ang tama't mali." saad ko sakaniya.

Pagkatapos namin kumain ay tinulungan ako ni Owen sa pagliligpit. After cleaning, we immidiately go to our bed and sleep.

Bago pa man ako nakatulog ay may naramdaman akong halik sa aking noo.

Sumapit na ang umaga kaya nagluto na ako, i just love cooking. Siguro sa ibang tao, nakakatamad ang pagluluto but for me, it's not. This is my passion.

As usual, kumain na kami pagkatapos kong magluto. It's now christmas break kaya walang nang pasok.

"Where are you going?" i asked him.

I know he's going somewhere, he's dressed in gray polo opening the first and second button which screams acttractive look. He also paired it with black slacks.

"I'm going to talk about the band to my mom." he said.

"Can i go too?" i asked him.

"If that's what you want." Owen.

Nagbihis ako ng simpleng bodycon dress at sumabay na sakaniya papuntang kotse. He open the door for me.

"Thankyou." saad ko sakaniya.

Instead of saying 'You're welcome' he kissed my forehead. Umikot siya papuntang driver seat and opened the door.

When we reach our destination ay ako na ang nagbukas ng pinto dahil nagbabalak siya na siya ang magbubukas.

He held my hand as we walk through the door of their house. They really have a charming home. We entered their house, it was big. Maids were bowing their heads to Owen. They're so respectful.

May mga katulong na ngumingiti sa'kin at meron ding umiirap. Hindi ko nalang 'yon pinansin at itinuon ko nalang ang pansin sa paglalakad.

We found Owen's mom in the living room together with his dad. I did a cheek-to-cheek in his parents as a form of greeting. They smiled after i did that.

"What are you doing here Owen?" tanong ng kaniyang ina.

"I'm going to be a part of the band." he said frankly.

"How about the business?" mahinahong saad ng kaniyang ina.

"Ayoko sa business mom. Give it to Zane." saad niya.

"But Zane don't know what business is!" aniya

"Pabayaan mo na Ellea, he wants that kaya pagbigyan nalang natin." his dad said.

Nanatili akong nakatayo sa gilid, i admit it's very awkward to hear this kind of conversation.

"Okay, pero 'pag hindi makayanan ni Zane ang pagpapatakbo ng kampanya ay babalik ka." his mom said.

I know Owen is happy about what happened while ago, sana nga maganda ang magiging takbo ng kampanya nila kung si Zane ang maghahandle nun. Zane is his long lost but found brother. May kumuha raw do'n kaya they do their best to find him.

*sorry for the late update, please don't forget to vote. thankyou!