"I missed you, love." he kissed me on my forehead.
Kanina niya pa inuulit-ulit ang salitang 'yan. Kanina ko na rin siya sinasagot ng paulit-ulit.
"I missed you more, Wen." saad ko.
"Hindi mo sinagot yung last message ko." saad niya habang nakasimangot.
"Para intense kase 'yon, ano kaba." tukso ko sakaniya.
"Intense daw, tapos ngayon hindi mo na ako tinatawag na love." saad niya at umirap pa.
Lalakeng 'to umiirap na!
"Stop being maharot guys, nandito ako sa harapan niyo. Haler?" it was Zane.
Siya ang sumundo ni Owen sa Batangas.
"Edi, umalis ka." taboy sakaniya ni Owen.
He point his index finger towards Owen at tsaka humarap sa'kin.
"See? Gan'yan kabastos yang magiging asawa mo, Dovina. Kaya naman hiwalayan mo na!" saad niya at inirapan si Owen.
Napatawa nalang ako sakaniya. Maya-maya ay umalis na siya dahil meron daw siyang kikitain na baby boys.
"So, how's your week in Batangas?" i asked.
Marami na ang umiidolo sakanila.
"It's fine, nakakapagod lang talaga." he said at isinandal ang ulo sa'king balikat.
I caress his hair. I missed our moments like this. Parang ayaw kong umalis ulit siya, but he really have to, in the sake of his career.
Nag-uusap kami ni Owen nang may kumatok.
He offered to open the door kaya't hinayaan ko nalang siya. It was his parents.
"Anong ginagawa niyo dito mom?" Owen asked.
Umupo muna ang kaniyang mga magulang sa couch bago sagutin ang tanong ni Owen.
"Nandito kami para mapag-usapan na yung kasal. You're parents will be here soon, may inaasikaso lang." saad ng kaniyang ina.
Ngumiti nalang ako sakaniya. They started the plan about the wedding.
"So, anong gusto mong venue ija?" his mom asked.
I was shy to answer, baka hindi nila gusto ang desisyon ko. But for me, beach wedding hits the best. Gustong-gusto ko ang katahimikan ng karagatan.
"She wants a beach wedding, mom." i was shocked at Owen's answer. He really knows me.
"Oh, i see." saad ng kaniyang ina habang tumatango.
"We should invite less people since this is an arrange marriage, Iris is still eighteen people might bring wrong rumor to others." saad ng kaniyang ama.
Well, his dad has a point too. 'Yan ang kinakatakutan ko, ang sabihan ng mga maling salita na hindi naman totoo.
Our marriage will be at 3 more months. I was thankful na hindi nagmamadali ang pamilyang Dixon.
Napagplanuhan na din kung ano ang aking isusuot na gown, it'll be shown in next week.
"We're now going." saad ng kaniyang ina at tumayo.
We cheek to cheek each other, pagkatapos nun ay umalis na ang dalawang magulang ni Owen.
"Owen." i held his hand.
Tumingin sa sa'kin at hinawakan rin ang aking kamay.
"I am not ready." saad ko sakaniya habang nakayuko.
He knew what i meant. Iniangat niya ang aking ulo at tumingin ng diretso sa'king mga mata.
"Hindi rin ako gano'n ka handa, but you know, i love you kaya magiging handa ako." he said and smiled.
He then kissed my forehead and hugged me tight.
Nag-usap pa kami before we drifter to sleep. Sumapit ang umaga ng hindi ko maramdaman si Owen sa'king tabi. Later on, i found a note at the table beside our bed. Tinignan ko 'yon at ibinasa ang laman ng sulat. It was Owen's handwriting.
To: love
Love, i'm sorry if you woke without me beside in bed. I forgot that we will be having a shooting together with the Vortex band. Don't forget to eat breakfast, Iloveyou.
Oh, kaya pala wala na siya sa tabi ko. Humiga ako ulit at napatingin sa kisame. What if, we'll never end together as husband and wife? What if he'll find another woman? Umiling ako sa sariling iniisip.
Napagdesisyunan kong umalis at bumili ng mga groceries. I stopped at my tracks ng may nakabunggo sa'kin.
"I'm sorry." the man looked at me and sincerly apologized.
Agad ko din siyang tinignan at napalaki ang aking mata ng makita kung sino ang tao na 'yon.
"Dexter?!" i asked at sinuri ang kaniyang mukha.
He looks different now, pero mahahalata parin na siya si Dexter. Dexter is my neighbor when i was 4 years old. Siya ang kalaro ko ng umalis si Owen.
"Iris?" he asked.
Tumango ako at ngumiti. What a small world, akalain mong lumipat na nga kami ay magkikita parin kami.
"What are you doing here? Diba sabi mo noon na aalis ka at pupunta sa Baguio?" i asked.
"Bibili sana ako ng groceries. Yes, i did go to Baguio at bumalik din naman agad. Hinanap pa nga kita but then sabi ng katulong niyo na lumipat na kayo ng bahay."
"And you? What are you doing here?" balik niyang tanong sa'kin.
"I am planning to buy groceries too, but looked at us now, nakabunggo." saad ko at tumawa.
Napagdesisyunan namin na sumabay nalang sa pagr-grocerie. Bumili ako ng mga ingredients para sa mga lulutuin ko. I was wrong about buying more, ang bigat!
"Need help?" Dexter offered kaya ibinigay ko nalang sakaniya ang aking binili kanina.
Walang-wala sa kaniya ang kabigatan ng aking binili. His muscle flexed more. Napaiwas ako ng tingin do'n at sumabay nalang sa kaniyang paglalakad.
"Your family lived here? Ang ganda ah." he said, amazed.
"I and my fiance lived here." saad ko sakaniya kaya he was left on shock. Hindi niya siguro inaakala na sa aking edad ay magkakaasawa na ako. Agad niya irn namang binawi ang kaniyang reaksyon at sumunod sa'kin sa loob ng bahay upang mailapag ang aking ibinili na kaniyang binitbit.
"Arrange marriage?" he suddenly asked.
I nodded at his question, well, ganun din ang kaniyang mga magulang.
"Alis na'ko Dov, ginugutom na ako e."saad niya habang humihimas-himas sa kaniyang tiyan.
"No, dito kana kumain. I'll cook some foods." i offered him kaya umupo nalang siya at kinuha ang remote ng tv upang mag-on ito.
Maya-maya ay naluto na ang aking niluluto kaya't inimbitahan ko ng kumain si Dexter.
"You're really good at cooking, Dov." puna niya sa'kin.
I thanked him on what he say. Malaking bagay na icocomplement ka dahil sa bagay na ginawa mo.Sa kalagitnaan ng aming pagkain ay may tumawag sa'kin. Marami kaming nakakatawang pinag-usapan kaya panay din ang ami vpag
"Iris." napatingin ako sa tumawag.
"What's happening on here?" he then asked.
"Oy Owen, ikaw pala itong mapapangasawa ni Dovina?" sulpot ni Dexter.
He didn't paid attention to Dexter and just walked away heading upstairs. Nakita ko siyang pumasok sa kuwarto.
"Alis na din ako, Dov." saad ni Dexter.
Tumango ako sa kaniya at kaagad na sinundan si Owen sa kuwarto.
I knocked the door before entering.
Nakaharap si Owen sa kaniyang laptop at hindi ako pinansin.
"What's wrong Wen?" i asked him.
Hindi niya parin ako pinapansin hanggang sa binaba niya ang laptop at inilagay sa mesa.
"I'm jealous, Iris." he seriously said.
AN: hi pooooo, thanks for the support! Don't forget to vote!
YOU ARE READING
Until We Comeback
RandomDovina carved out a life of quiet contentment. Her days were woven with threads of kindness and resilience, and her spirit echoed the melodies of the serene landscape that cradled her home. Dovina was a fierce young lady, known for her unwavering de...
