Loss in time

Yeni başlangıç

Kerolayn nın  gözlerini açmasını tüm gece beklemiştim yatağın bir ucunda başımı yatağa koyup yorgunluktan öylece uyumuşum.

Gözlerimi açtığımda odada tek başımaydım, yatak boştu kızın nereye gitmiş ola bilicegini düşünmüştüm.
Balkonda rüzgarda savrulan  saçlarını gördüğümde balkona yöneldim.

"İyi misin se"lafını bitiremeden

"İyim" derken sesi buz gibi çıkmıştı .

"Bana kızgın sın biliyorum üz..."yine sözünü kesmişti

"Hiç gerek yok,ben kimseye kızgın değilim sadece kendime kızgınım bu kadar zayıf ve kırılgan olduğum için."

Ona üzülmüştüm ama yüzünde ki ifade farklıydı sanki karşımdaki başka biriydi.

                         *******

Kerolayn 'nin ağzından.....

   Kendini toparlamalı sın bu sen değilsin sen ne ara bukadar aciz bir kız oldun.

Böyle gitmez bu duruma bir dur demeliyim,kendime çeki düzen vermem gerekiyor öyle biri olmalıyım ki kimse benden faydalana masin ezemesin.

Uyandığımda Nik'i yatağın ucunda uyuduğunu gördüm etrafına baktım kimse ler yoktu ayağa kalktım balkona doğru yürüdüm daha önce balkona çıkamamış tım.

Koca deniz sanki ayaklarımın altına serilmiş ti masmavi ucu bucağı olmayan denize baka kalmıştım nekadar geçti bilmiyorum, rüzgari yüzümde hissediyordum denizin kokusunu içime çektiğim de kendimi uzun zamandır böyle his etmediğimi fark etim onca zaman bu karmaşanın içinde özgürlüğümün tadını bir anlığına yeniden almıştım.

Rüzgar saçımı savururken gözlerimi kapatıp dün gece uzun zamandan sonra annemi gördüğümü düşündüm beni sarıp sarmalamıştı,sanki beni kaybetmemisti sanki hep ordaymışım gibi,onun ben olduğumu anlamamışlardı, kardeslerim çok mutluydu,ben onları bukadar ozlerken onlar beni unutmuşlardı sanki.

Derin nefesler aldım birşeyler duyduğumu hatirladim bir daha geri dönmeyeceğini söylemişti Mara ben birdaha donemiyecektim.

Gözlerimi açıp"eğer burda kapana kısıldıysam yeni bir başlangıç yapicağım kimsenin esareti altinda kalmayacağım" dedim kendi kendime.

Niki'n yanıma gelip bana nasil oldugumu  sorduğunda buz gibi cevaplarım balkonda soğuk rüzgarlar estirdi.

Uzun süre ikimizde denizin dalgalarini izlemiştik.

"Yeni iyileştin hasta olacaksın yine hadi içeri gidelim."ona dönüp .

"Herkes nerede."

"Rahat rahat dinlenmen için yolladım onları."

"Sen neden burda sın peki."

"Benim yüzümden böyle bitkin düştün, beni korkutun."

"Umurunda olduğumu sanmiyorum, senin tek derdin Mara." Sonderece cidi bir tavırla konuştum.

"Ha,hayır  tabiki umurumdasın sadece...
Onun neden gittiğini öğrenmem gerekiyordu özür dilerim,buna mecburdummm."

"Tabi anlıyorum sende haklısın,gerçekleri öğrendiğine göre benle işin biti diye düşünüyorum."

"O ne demek.gidicek misin,onca yolu gerimi gidiceksi." Kızın yüzündeki ciddiyet dudaginin kenarında hafif gülümsemeye dönüştü.

"Hayır ölü olduğumu bildikleri için oraya dönmeyeceğim özgür biri olarak hayatıma yeniden başlıyacağım,kimsenin emrine girmek yok artık,ne Mara olarak nede Kerolayn  olarak yaşamayacağım."prensin şaşkınlığı yüzünden okunuyordu.