Son yirmi yedi saniye.
Zaman gelmişti, kulaklıktaki ses son kez konuşacaktı.
"Sonuna geldik, küçük hanım,"
Alacağı canları düşündükce duyduğu memnuniyet, gözlerini daha da büyütüyor, gülüşü dudaklarını aşmaya çalışıyordu.
"Cana can!"
Sesi sert, anc...
[DİKKAT❗️Kitapta başka kurgulardan (kitap,film,dize ve s.) hiçbir şekilde bahsedilmemesini rica ederim.
Yılın son günü bugün ve ben (belki yazdığım bir şey değildir ama) yıla sizinle veda etmek istedim. Umarım tüm kötü anılarınız, acılarınız, üzüntüleriniz (umarım yoktur, ama varsa) 2023'te kalsın. Yeni yıla yeni, temiz bir sayfa açarak başlamanızı diliyorum.2024 hepinize bol bol mutluluk,sevinç ve sevgi getirsin,yıldızlarım✨
{{{Açıklama; yazım yanlışlarımın çok olduğunun farkındayım ve özel bir sebebi var, (elimden geldiği kadar dikkat etmeye çalışıyorum) rahatsız olanlar okumaya bilir.}}}
Oy vermeyi ve yorum yapmayı da unutmazsanız çok, ama çok mutlu olurum.<<<3
Keyifli okumalar dilerim!
Ups! Tento obrázek porušuje naše pokyny k obsahu. Před publikováním ho, prosím, buď odstraň, nebo nahraď jiným.
~Geçmişin izinden~
~6 sene öncesi~
Yaprakların üzerine toplanan narin yağmur damlaları, yavaşça yere düşerken ufak sesler çıkarıyordu. Ancak o sesleri bastıran, başka bir tını ulaşıyordu küçük kızın kulaklarına.
"Hayat," diye sesleniyordu birisi ve mülayimce devam ediyordu. "Buradayız."
Gece, karanlık ve orman.
Ama şu an onu hiçbiri korkutmuyordu, çünkü gideceği yer belliydi. Sesin geldiği yöne doğru ilerliyordu.
Gülücükler birbirine karışmışken, dudakları kıvrılıyor, ayaklarının çıplak olmasına aldırmadan yere basıyordu.
Bir adım, kırılan küçük bir dal; ikinci adım, yağmurun oluşturduğu su birikintisi; bir adım daha ve ucu sivri taş. Acıyla yüzünü buruşturup yere doğru bakarken aynı ses bir kez daha yükseldi.
"Kızım."
Tekrardan gülümsedi, fakat bilmiyordu, bu yaşına kadar kimse onu 'kızım' diye yanına çağırmamıştı.
Başını hızla kaldırdığında gözleri mutlulukla büyürken, dallara dolaşmasın diye eliyle beyaz giysisinin eteğinden tuttu ve daha hızlı adımlamaya başladı.
"Gel," dedi ormanın derinliklerinde yankılanan ses. Ardından gülücükler bir kez daha yükseldi. Aslında gülücük sesleri kendine, geçmişine aitti fakat diğer sese o kadar çok odaklanmıştı ki, anlamıyordu bile.
O sesde de geçmişi vardı, gülümsediği, bilincinin üzerinde olduğu, müziklerin hiç susmadığı, boyaların renklerini kaybetmediği günler,silinmeyecek izler saklıydı.Küçük kız aslında her adımda geçmişine doğru ilerliyordu. Ama bilmiyordu ki varacağı yer geçmişi değil, en büyük korkularından birini kazanacağı yerdi.
