ဆိုးးလ်မြို့ရဲ့ လမ်းးမထက်မှာ ကားးအနီလေးးတစ်စီးးက ပုံမှန်အရှိန်နှုန်းးနဲ့ ပြေးးလွှားးနေသည်။ မှောင်စပျိုးးနေပြီဖြစ်၍ မီးးရောင်စုံတို့က နေရာအနှံ့မှာ ပြန့်ကျဲလျက် တည်ရှိနေ၏။
ကားးနီရဲရဲလေးးထဲမှာ ရှိနေတဲ့ နှစ်ယောက်ကတော့ တာဝန်ကိုယ်စီ ကွဲပြားးလျက် အိမ်ကိုအမြန်ပြန်ရောက်ဖို့အရေးး အရှိန်တင်၍ မောင်းးနှင်ချင်ပေမယ့် ဘေးးမှာရှိနေတဲ့ ကောင်ငယ်လေးး သက်တောင့်သက်သာ မဖြစ်မှာ စိုးးရိမ်နေသည့်အတွက် ပုံမှန်သာ မောင်းးနှင်နေရသည်။
ဂယူဗင်းး ဘေးမှာအိပ်ပျော်နေတဲ့ ကလေးးလေးးကိုကြည့်ပြီးး ပြုံးးနေမိသည်။ ကိုယ်ကတော့ စကားးလုံးးလှလှလေးးတေနဲ့ ဖွင့်ပြောနေမိခဲ့ပေမယ့် ရင်ခွင်ထဲရောက်နေသည့်ကလေးးက တုံ့ပြန့်သံမကြားးလို့ ရင်ဘတ်နဲ့အပ်နေသော မျက်နှာလေးးကို ယူကြည့်တော့မှ အိပ်ပျော်နေမှန်းးသိရခြင်းး
ဂယူဗင်းး ခနတာတော့ အိုးတိုးအန့်တန့်ဖြစ်သွားးရသေးးသည်။
အိမ်ပြန်ရောက်လာတဲ့အချိန်ထိ ဘေးက ကလေးးကမနိုးးသေးပါ ။ ပုံမှန်ဆို ကျောင်းးပိတ်ရက်တေမှာ နေ့တစ်ဝက်လောက်က အိပ်နေတက်တာကြောင့် ဒီနေ့ခေါ်သွားမိတာတောင် မှားးပြီထင်ပါရဲ့။ စဉ်းးစားကြည့်တော့လည်းး အဲ့လိုတော့ မထင်တော့ပါ ဒီနေ့ဒီကောင်လးးရဲ့ စိတ်သဘောထားး ဂယူဗင်းးသေချာသိခဲ့ရတယ်မလားး။ မနက်မိုးးလင်းးလို့ ဘာမှမမှတ်မိဘူးးလို့တော့ မပြောပါစေနဲ့လို့ ဆုတောင်းးမိနေလျက်။
"ယူဂျင်းး ယူဂျင်းးးနားးး"
"အင်းးးးးးးးးး"
အသံရှည်တစ်ခုသာ ထွက်လာခဲ့ပြီးး မျကိလုံးးလေးကတော့ ပွင့်မလာခဲ့ပေ။ ဂယူဗင်းး ထပ်မနိုးးတော့ပဲ ကားတံခါးးဖွင့်ဆင်းလိုက်ပြီးး ထိုကလေးးကို ပွေ့ချီခဲ့လိုက်တော့သည်။
"အင့်"
ဒီတစ်ခါတော့ တကယ်အပီအပြင်ကို အိပ်နေတာပါ ။
ဂယူဗင်းးချီလိုက်တော့ လက်ကလေးက လည်ပင်းးတေကို တွယ်ချိတ်လာခြင်းးမရှိခဲ့။ ဂယူဗင်းး မွေးးကင်းစကလေးးချီသလို သေချာပွေ့ပိုက်လာလိုက်ရ၏
______________
