PROLOGUE
Mabilis ko sinilip ang isang mensahe na natanggap ko sa gitna ng pangongolekta ko ng mga exam papers sa mga estudyante.
“Uy! May ka-textmate si sir!”
Napailing agad ako at binaba ang cellphone bago ko dinismiss sila at pinaaalahanan saglit sa susunod na pagsusulit. I blinked twice and checked the phone again.
Enitha sent you a message.
Tinignan ko pa ’yon ng maigi bago napag-isipan na mag-tipa nang isasagot ko sa mensahe.
From: Enitha
hello, are you free this evening? I heard na day off mo na :) come here and have dinner with us, please? the kids already miss you.
To: Enitha
K.
To: Enitha
I hope there’s no bad news
Minutes later I received a reply from her.
From: Enitha
no worries! no bad news haha!
Binaba ko nalang ’yon at niligpit ang mga gamit sa mesa ko bago ko napag-isipan na tumayo at mag-simulang mag lakad palabas. Most of the students here in this school always stop and give their manners to me by simply do the mano po, medyo natagalan din ako dahil may naka-salubong din akong mga co-teachers na kung hindi chismis ang sasabihin sa akin ay mga problema sa school.
Nung naka-dating ako sa mismong gate ay napatigil ako at napalingon pabalik sa mga buildings sa eskwelahan. Nothings new, it’s just the atmosphere, but overall, the memories still there.
“You want to be a famous model?” I trailed off. I saw her tiny smirk, she immediately showed me her photoshoot pictures when she still a kid. I rolled my eyes, binaba ko ang mga pictures na ’yon. “Akala ko ba ayaw mo maging model dahil sa mommy mo?”
“Change plans! Totoo ang sabi nila Amira na bagay sa’kin maging model!” niligpit niya agad ’yong mga pictures na ’yon at binalik sa photo album, she smiled at me cheeky. “Ano kaba, Eros! Bawal ba ako mangarap ha?”
I closed my eyes, tinakpan ko agad ang mukha ko sa libro na hawak ko dahil sa sinag ng araw. “I thought we both want to be a teacher?” I pouted.
She immediately fixed her uniform as she stood up, “Mas bagay ’yon sa’yo.”
Napabuntong hininga ako habang dala-dala ang isang bouquet na bulaklak, napalunok ako bago ako kumatok sa pintuan, i’m a bit late because i’m searching all over the town for this sunflower that I bought, her favourite.
Bumungad sa akin ang isang batang babae na nakahawak ng ipad. When she saw me, she immediately jumped and hugged me, as if we haven’t met yesterday in a convenience store called chams.
“I miss you Tito Eros! What took you so long to visit!” sigaw niya habang yakap ako.
“What — Tito Eros is here?!” Rinig ko ang sigaw galing sala, napatawa nalang ako at nakita ko nga ang excited niyang mukha habang sinalubong ako ng yakap.
“The world is not cruel anymore because you’re here!” Jemimah said as she hugged me tightly. Napatawa nalang ako at yinakap nalang sila pabalik.
“Where’s your mom—” my mouth immediately shut when I saw Enitha in the side looking at us smiling. Tumikhim ako bago ko inabot sa kanya ang isang bouquet, kita ko agad ang abot langit na ngiti niya nung nakita niya ang paborito niya.
“Sweet mo talaga ’no?” she chuckled.
Napakamot ako sa batok at umiling nalang ako sakanya. “Where’s Roylan?” I asked.
“He’s cooking for dinner,” Enitha shrugged her shoulders, “You should be grateful, he’s cooking for you,” she winked.
I scoffed. “Maniniwala na ba ako sa d’yos niyan?” I joked. And Enitha being an Enitha laughed so hard and made me think she didn’t changed at all.
