“Bro, ano kinaiinsan mo d’yan? Kanina kapa galit.” pag usisa ni Ronald sa akin. Hindi ko siya pinansin at binaling nalang ang atensyon ko kay Jiro — isa sa ka football team ko na kumain ngayon na tahimik. Kinuha ko ’yong kinain niya at hindi naman siya nag reklamo dahil siguro ay ang atensyon niya nasa ibang mesa.
Binaling ko ang sinilip niya at mas lalo akong napasimangot nung si Enitha ang tinitignan niya kanina palang habang kumain kasama ng mga kaibigan niya, at kasama si Roylan.
“She’s pretty but i’m looking at him—” he said pointing at Roylan, “He looks familiar.”
I rolled my eyes. Hindi ko na ’yon pinansin, of course, lahat nalang ’ata familiar kay Jiro, pati nga nanay ko sasabihin ni Jiro na nagkita na raw sila.
“Don’t tell me — you’re jealous?” Jiro smirked. Umiling agad ako.
“Ako?” I scoffed, “Bakit ako magseselos? Mas gwapo pa ako no’n!”
Ronald sighed while chuckling, “Check the label first kuya!”
I hissed. “Pwede ba manahimik nalang kayo? Badtrip ang tao oh, ginugulo niyo pa.”
Jiro just chuckled and pat my shoulders to assure me with something I don't know, I just rolled my eyes and glared at him. It feels like a torture when it’s already in the last period of our class when Enitha still don’t talk to me and seeing right now that she’s laughing with her friends while talking with Roylan — as if na sobrang nakakatawa pinagsasabi niya?
Tumikhim ako at nakuha nga ’yon ang atensyon ni Enitha pero bumalik lang ’yong atensyon niya kay Roylan. Inis ko kinuha ang cellphone ko at nagtipa ng mensahe.
To: Enitha
beh utang mo pala, nakalimutan mo
I saw that she immediately checked her phone and when she saw that it’s me she immediately glared at me and not bother to send a reply, o hindi kaya kausapin man lang ako?
With that, hindi na ako nag-abala na kausapin siya. She looked happy, or maybe crush niya na ’yong Roylan na ’yon, who cares anyway? Marami kaya akong kaibigan! Hindi lang siya!
Nung dismissal na ay dumiretso na ako palabas, rinig ko na nag aayaan sila na mag fishball at sumang-ayon naman si Roylan, at alam na alam ko na sasama ’yong bruha na ’yon, hindi ’yon magpapahuli.
Nung nasa waiting shed na ako ay nilabas ko nalang ang cellphone ko para hindi mabagot, maaga pa kaya sobrang ingay ng buong school dahil labasan ngayon, lalo na dito sa waiting shed kung saan ang mga estudyante naghihintay ng masasakyan. When I heard the familiar voice I immediately looked up and saw Enitha with her friends, when she saw me she immediately grin and showed me her teasing face. I looked at her boredly and rolled my eyes, halatang iniinis ako pero hinayaan ko nalang ’yon. Magpakasaya kang bruha ka, bukas wala ka ng kaibigan!
As expected, sumama talaga siya dahil nga naroon crush niya. Lumapit siya kung saan ako umupo pagkatapos niyang bumili siguro ay umuwi na si Roylan. She immediately smiled and offered me a siomai pero I refused.
“Badtrip ka ngayon ah?” she said still eating.
Tahimik lang ako habang ang atensyon nasa cellphone habang tinignan ang mga pictures ko dati. Kinuha niya ang cellphone ko at nakikitawa pa, akala mo naman kaibigan kami?
“Naalala ko ’to! Ito ’yong 10th birthday mo na binigyan kita ng barbie doll na gift?” tawang-tawa siya. Tinignan ko lang siya na nandidiri. Binawi ko ang cellphone ko, paninindigan ko na hindi kami mag-kaibigan na. She immediately stopped laughing when she realized what I did. “May ginawa ba ako?” tanong niya.
Kinuha ko ang bag ko at tumayo na, tumayo rin siya at sinundan ako. Nakapikit ako ng mariin at tinignan siya.
“Miss, pwede ’wag kang sunod nang sunod?” usal ko.
