Le / Yarı Texting GxG

60 / Özel bölüm 4

Söz verilen son özel bölüm size yılbaşı hediyesi olsun.

Elçinin soyadını hatırlamıyorum, hatırlayan da çıkmadı cok sorun etmeyin.🐻

Çok fazla şey yaşamış gibiydim, hislerim boyumu aşmış haldeydi. İçimde tutamıyor, kendimden uzaklaştığımı hissediyordum. Dayanamıyor, daha fazla saklayamıyordum. Saklamak istemiyordum. Zaman akmaya devam ediyordu, günler geçiyordu. Ben iyileşiyordum iyileşmesine lakin kalbim bozuluyordu, ritmini bozan birisi vardı.

Çekingendim, korkaktım elim ayağım birbirine dolaşıyordu. Yaşanan onca şeyden sonra soruyordum, onca şeyden sonra bile tekrar sevebilir misin? Akıllanmaz mısın? Kırar mısın yoksa kırılır mısın? Onu incitir misin? Peki ya seni incitmesine izin verir misin? O seni incitir mi? Zihnim bana oyun oynuyordu, susuyordum ona.

Gözlerimi bir an olsun üzerinden çekemiyordum. Açtım, susuyordum ona. Tereddütle kaldırdığım ellerim teninde dinlensin istiyordum, iki arkadaştan fazlası olmak istiyordum. Hayatımı onunla doldurmak, ondan fazlası olmasın istiyordum. Karşımda her şeyden habersiz, sessizce yemek yiyen kadına susuyordum ben.

"Yemek yiyelim demiştin... Aç değil misin?" Gözlerini kaldırmadı, bana bakmadı. Ses tonu her zamanki gibi değildi, korkuyla kasıldı yüreğim. Boğazımı temizlediğimde nihsyet beni bulmuştu mavileri, nefes alsamda içim titredi. Gözlerini kaçırmıyor, yanakları kızarmıyor, kekelemiyordu. Elçin heyecanlanmıyordu, tutkum... Tutkusundan vazgeçmişti.

"Elçin." Diye başladım söze, ellerim soğukla donuyordu. Onun soğukluğuna, ulaşılmazlığı ile kahroluyordum. Farkındalık geldi çattı, o hâlâ... Seviyor mudur ki beni?

"Gece?" Duraklamam sebebiyetiyle andı ismimi, o kadar soğuktu ki. "Elçin nasılsın?" Diye başladım söze. Uzun zamandır görüşmüyorduk, yaptığım kazadan sonra kaçmıştım adeta. Gecesini gündüzüne katmış, yemeden içmefrn kesilmiş bir şekilde benimle ilgilense dahi kaçmıştım ondan. Her şeyden kaçmıştım, beni ben yapan şeylerden kaçmıştım.

Bir manyak gibi yalnızca kariyerime odaklanmıştım, robottan farksızdım. "İyiyim, sen nasılsın?" İlgisizce konuşması kalbimi kırıyordu, tekrar sevemez miydi beni? "Emin değilim." Diye yanıtladım.

"Bu sefer ne oldu? Ah, burası dertleşmek için pek iyi bir yer değil gibi." Etrafa bakındığında ona şaşkınca baktım. "Hayır, öyle değil! Elçin, lütfen şuna bir son ver." Omuzlarımı düşürdüm, pişmanlık içerisinde kavruluyordum. "Neye son vermemi istiyorsun?"

"Tavrın... Elçin biz birbirimiz olmadan yapamayız. Bu en yakın ark-"

"En yakın arkadaş değiliz Gece, en azından artık değiliz." Kestirip attı, önündeki yemeğe baktı. Tadı kaçmış gibi duruyordu, çatal bıçağı bıraktı ve arkasına yaslandı. "Sorunun varsa dinlerim, aksi halde görüşmemize pek bi gerek yok. Kendini suçlu mu hissediyorsun? Ya da ne eski sevgiline geri mi dönmek istersin? Endişelenme, her türlü desteği görmesini sağlıyorum." Dudakları iki yana kıvrıldı.

"Hâlâ eski sevgilinle ilgileniyorum."

"Umurumda değil, istersen her şeyi geri al ondan. Elçin, konuşamaz mıyız? Gece Kara ve Elçin Demirci olarak değilde... Sadece Gece ve Elçin olamaz mıyız? Seni özledim, gerçekten çok özledim."

"Bazen özlemek yetmiyor Gece, benimde zor zamanlarım oldu. Atlatmam gereken dönemler vardı, ben... Seni seviyordum, seni kaybetme korkusunu yaşamamın ardından bur anda uzaklaştın. Senden haber alamamamı sağladın." Maskesi gittikçe kırılıyordu, sessiz sesi fırtına öncesi sessizliğiydi.

"Eve gidelim, uzun ve rahatça konuşalim olur mu? Benim sana söylemek istediklerim var." Ayağa kalktım ve yanına ilerledim. "Benimde vardı Gece." Sandalyeden hâlâ kalkmazken yanında dikildim öylece, gözlerim üzüntüyle kapanırken diz çöktüm. "Lütfen gel benimle, içinde biraz bile olsun bana karşı bir şeyler kaldıysa." Elini tuttum, başımı eline yasladım. "Bunca zamandır sıkıca tutunduysan hislerine, yalvarırım şimdi de tutun."