Loving The Unexpectedly

Prologue

I was back for a long time, after a lot of things happened at this school. Dinala ko si Dalia dito kasi dito kami nakilala ng daddy niya na hanggang ngayon hindi pa niya nakikita.

Gustohin ko man sabihin kay Sebastian tungkol sa nangyari sa 'min na may nabunga. Hindi ko magawa kasi alam kung may bago na siya ngayon na mas masaya pa kaysa sa dating kami.

Ginagawa man nila ang dating gawi namin. Atleast mas masaya pa sa 'min. Ilang taon na din nakalipas ng huling punta ko dito. Hindi ko aakalain na may lakas na loob pa talaga ako bumalik dito sa lahat nang pinagdaanan ko dito.

"Hello kuya guard!" bati ko kay kuya guard na kaibigan namin ni Joreen.

Nakaibigan namin siya kasi minsan may isip ako na mapapagod lang ako pumasok sa room. Kaya lalabas ulit ako kasama si Joreen. Dapat kasi kasama siya. Damay damay na this.

"Iha, Celestia, Anak mo?" tanong niya sa 'kin pagkatapos bumati sa 'kin.

"Oo po!" Magalang na sabi ko.

Nag mano po naman ang anak ko sa kanya. Nag smile pa siya. Ang anak ko ay mala kaibigan. Masayahin pero may attitude talaga siya na katulad ng Ama niya. Tatahimik nalang kapag galit.

May naalala pa ako. May isang beses na nakalimutan ko siya dalhan ng dunkin donut. Akala ko okay na kami kasi hindi naman siya nagsalita pero naalala ko. Ama niya pala 'yong gago. Kaya 'yon. Binilhan ko nalang ng bago.

"Cute na cute naman batang 'to!" Sabi ni manong habang nilalaro ang buhok ng anak ko.

"Thank you po!" sabi ko.

"Tank you!" sabi ng anak ko at nag bowed pa.

"Sige! Tingin-tingin ka lang d'yan." sabi ni Manong.

Pumasok na kami ng anak ko habang hawak ko siya sa isang kamay ko. Unang tiningnan ko ay kung saan ako unang pumasok. Ang hallway.

Na unang nakita ko ay ang tito niya na si Kiel. Ang daming ala-ala na flashback dito. Hanggang napunta ako sa lugar kung saan una kami nag kita ni Sebastian. Sa may gilid sa canteen.

"Mommy! Balloon!" Sabi ng anak ko. Binitawan niya ang kamay ko at tumakbo kung saan papunta ang balloon.

"Anak!" I shouted. Nag echo-echo pa ang boses ko dito.

I run as I can para mahabol ang anak ko nang may nakita akong lalaki na kinuha ang balloon at binigay kay Dalia, napatigil ako. Hindi kalayuan. Alam ko na sino siya.

"Tank you!" Dalia said and bowed.

"You're welcome sweetie," the man said.

The voice. I heard a familiar voice. The voice that I've been longing for. The voice that I've been waiting for the past 8 years.

"Mommy!"

My daughter ran towards me just like the eyes of Sebastian looking at me, shocked.

"Mommy! Look! Balloon! He gave it to me!" my daughter said and pointed to her dad.

"That's nice, love!" I knelt and moved her hair that covered her face and tucked it behind her ears.

"Let's go, Mommy!" wika ng anak ko.

"Okay! We will go!" I said with a wide smile from my lips but it vanished when Sebastian called my name.

"Celestia," he called my name.