Loving The Unexpectedly

Chapter Eight

Sa curious ko ay tinanong ko si Joreen kung ba't parang lumalayo siya sa 'min, it's been two days na kasi siya ng ganyan, kahit inaya ni Alisha kahit sandali lang; ay hindi talaga siya papayag.

"Why are you distancing yourself lately?" I seriously asked.

She looked away and pretended there's someone calling her so I got her phone.

"Joreen naman! Sagutin mo 'ko!"

"Look, they're looking for me! Love please!" She tried to get her phone from my hand but I stepped backwards.

"Fuck that! Answer me first! Naguguluhan na kami sa 'yo, hindi ka naman ganyan dati eh! Ba't ganyan kana?! You're distancing yourself lately! You said, we won't hide a secrets from each other, then what the fuck are you doing now?!"

She took me by surprise by crying. "I'm sorry but I'm not ready yet, never will be." She said and covered her face using her palm and ran away. Leaving me hanging, confusing.

Subukan kung i-open ang phone niya but she changed the password na hindi ko na alam. Nakita ko sa screen niya ang chat ni Aniya at Caitleen sakanya. Gusto ko basahin pero hindi ko magawa.

Malungkot ako naglalakad, nang may humawak sa 'kin sa balikat ko, si Ravin lang pala.

"Ravin." I smiled painfully.

"May nangyari ba?" nag aalala niyang tanong.

"Joreen kasi eh." Hindi ko mapigilan ang luha tumulo sa mga mata ko at siniksik ang sarili sa dibdib niya.

Sinabi ko lahat, kaya mas lalong hinigpitan niya ang pag yakap sa 'kin na parang hindi na ako makawala pa sa mga bisig niya.

"Hush now, Celes, maybe may reason siya kaya she's distant." pag patahan niya sa 'kin.

I looked at him, he smiled and wiped my tears using his fingers. "Tahan na, Celes." Sabi niya at hindi ko inaasahan ang pag halik niya sa noo ko.

Niyakap ko nalang siya ulit at binabalewala ang pag halik niya sa noo ko, para ko na kasi siyang kuya.

I buried my head into his chest more, while his chin was on top of my head. He whispered something that made me laugh.

"You're here, Ravin." Sebastian's voice was behind me. Kaya agad ako lumingon sakanya.

He looked at me confused about what's happening here. Posisyon kasi namin ay – nakahalik sa buhok ko si Ravin at ako naman ay nakayakap sa kanya sa bewang, while him, holding my waist using his two arms.

"Yeah." Binitawan ako ni ravin sa pag hawak sa bewang ko.

"Let's talk, Celes." Sebastian said.

Sumunod naman ako sakanya at nag paalam kay Ravin, tumango naman ang tugon niya.

Habang naglalakad ako, para akong hindi makahinga at 'yong tenga ko parang may sound na ang sobrang talinis. Hindi ko alam ano 'yun.

"Are you free these days, Joreen?" He suddenly asked. Napatigil naman ako.

I'm not Joreen.

"Huh?"

"I mean, sorry my bad, Are you free these days, Celes?" Tanong niya sa 'kin, umiling naman ako.

"Why?"

"May gagawin kami ni Ravin." pagdadahilan ko kahit wala naman.

Umalis ako at iniwan siya doon. Pinuntahan ko si Ravin. Nagtaka naman siya na tumayo ako sa harapan niya.