Şok Haber! ; Gerçek Aile Klişesi / DÜZENLENDİ

19. Bölüm: Sesler

Bir anda benden uzaklaştı. "Dolapta kıyafetler var giy ve aşağı in." dedi. İlk defa ondan ürkmüştüm.

Dolabı açtığımda erkek kıyafetleri vardı. Galiba Barlas'ındı. Bir kot şort ve bana elbise gibi olan tişört giydim ve odadan çıktım.

Karşıda merdivenler vardı. Aşağı indiğimde birisi vardı. "Beni takip edin hanımefendi." Beni salon tarzı bir yere getirmişti.

Barlas l koltukta uzanmış telefonuyla ilgileniyordu. Önünde durdum. Kafasını kaldırıp bana baktı ve yanındaki yeri gözüyle gösterdi.

Oturduğumda konuşmaya başladı. "Benimle evleneceksin." Hızla ayağa kalktım. "NE?!" Gözlerini bana dikti. Ürkütücü gözüküyordu.

"Seninle bir anlaşma yapacağız. 2 sene evli kalacağız." dediğinde çıkıştım. "Bu benim ne işime yarayacak. Abilerim, annem, babam, üçüzlerim, kardeşim, arkadaşım. Hiç biri yanımda yok."

Elini uzattı. "Kimliğini ver." dediğinde ofladım. "Oflama. Zaten evliyiz şu anda sadece kimliğini, pasaportunu falan değiştirmemiz lazım." dediğinde gözlerimi pörtlettim.

"Ben imza atmadım ki." diye itiraz ettim. "Ama eski okul seçimleri için attığın imza var. Ve eski okulunun hissedarlarından biriyim." dedi.

Gözümden bir yaş süzüldü. Barlas, ayağa kalktı ve beni kucağına aldı. "Ağlama güzelim." dedi fakat bu göz yaşlarımı kesmedi.

"Neden shlimazl bir insanım ki? *hıkh* Neden hayatım bu kadar kötü ilerliyor ki?" dedim ağlarken. Barlar koltuğa oturmuş ve beni de bacağının üstüne oturtmuş sarılıyordu.

Beni kendinden uzaklaştırdı ve eliyle göz yaşlarımı sildi; tekrar sarıldı. Ağlamayı kestiğimde beni kendiden tekrar uzaklaştırdı ve eliyle saçımı okşamaya başladı.

"Hadi yukarıya çıkıp güzel bir şeyler giyinelim sonra ise dışarıya çıkıp sana kıyafet alalım." derken hala saçımı okşuyordu.

Başımla onayladım. Beni kucağına aldı ve yukarı çıkmaya başladı. Uyandığım odayı es geçip farklı bir odaya girmiştik.

Pembe ağırlıklı bir odaydı. Kafamı Barlas'a çevirdiğimde o zaten bana bakıyordu. "Beğendin mi?" Sordu. "Beğenmedim!" dedim. Yüzü düşmüştü.Sadece onunla oyun oynamak istiyordum. "BAYILDIM! Mükemmel ötesi!" diye bağırdım.

Beni yatağın üzerine bıraktı ve odanın içindeki bir odaya girdi. Geri çıktığında elinde kazak ve kargo pantolon vardı. Kıyafetleri elime verdi. "Bunları az önce girdiğim odada giy gel. Ben buradayım." dedi. Kafamı salladım.

Hızla kalktım ve odaya girdim. "Beni burada bekle giyinip geliyorum." dedi. Yerimden kıpırdamadan beklemeye başladım.

O sırada bir silah sesi koptu. Hızla giyinme odasına girdim ve kapıyı kilitledim. Sonra ise odanın en ücra köşesindeki dolaba girip kapağını kapattım.

Dolabın içinde yere çöktüğünde elime bir şey çarpmıştı. Ne olduğuna baktığımda telefonum olduğunu görmüştüm. Telefonu açtım ve rehbere girdim. Tüm numaralar silinmişti ve sadece bir numara vardı ve o kişi de "Müstakbel Kocam" diye kayıtlıydı.

Bunu büyük ihtimalle Barlas yapmıştı ve bu da Barlas'ın numarasıydı. Arama tuşuna bastım ve telefonu kulağıma götürdüm.

Kapıyı zorlamaya başlamışlardı. Korkudan gözümden yaş geldi. Telefon açıldığında konuştum. "Barlas -hıçkırık sesi- kapıyı zorluyorlar. Korkuyorum."

O sırada yine silah sesi geldi. Kapının kilidini kırmışlardı. "Bekle geliyorum. Sakın korkma. Sil o göz yaşlarını." dedi ve telefon kapandı.

Birisi konuştu "Nerede bakalım Mutenaoğlu ailesinin tek kız varisi?" derken bana sesleniyordu.

Tekrar bir silah sesi geldi. Yere düşen bir şeyin sesi geldi ardından. O sırada Barlas'ın sesini duydum. "Sidelya, neredesin?"

Hızla dolabın kapağını açtım ve Barlas'a koşarak sarıldım.

*Shlımazl sürekli şanssız olan kişi anlamına gelmektedir*