İLKE

7. Bölüm

Merhaba canlarım lütfen okuyanlar oy ve yorum yapmayı unutmasın kocaman muck 🖤🖤🖤

' gözler yalan söylermi ?'

5 saat öncee....

Kafamı İpek'in omuzundan kaldırıp karşımda duran Keremin arabasına bakıyordum.
Kereme okadar öfkeliydimki elimde olsa onu parçalayacaktım.
Ama şuanda Keremden, daha çok değerli birşey karşımda duruyordu.
Evet şeytanlar napıcağımı kulağıma fısıldamıştı bile .
Kesinlikle yapıcaktım. Hem kavgayı ilk başlatan oydu. Üstüme kahve döktürtü. Madem öyle bizde savaşa savaş ...

Kafamdaki sinsi planları İpek'e tabikide söylemeyi düşünmüyordum yoksa buna engell olurdu . Bu yüzden İpek'e çaktırmadan bu işi, hatta kimseye belli etmeden halletmeliydim.
Birden oturduğum yerden ayağa kalktım.
İpekte kafasını kaldırıp bana dönerek

" Nereye" diye sordu. Bende aklımdaki ilk şeyi dedim.

" Şu arabada yüzüme falan bakıcam. Üstüm çok kötümü diye " diyerek İpek'e yalan atmıştım.

" İyi beraber gidelim. Ordanda sınıfa gideriz"

Hemen telaşlı bir şekilde,

" Hayır. Yani ben gidip gelicem. sonra burdan gideriz"

İpekte anlam veremeyen bir yüz ifadesiyle sadece

" Tamam " diyebilmişti .

Hemen İpek'i orda yalnız bırakıp arabaya doğru ilerledim . İpek görmesin diye de arabanın diyer tarafına geçtim.
Ardından en zevkli kısma geldik çantamdan evin anahtarını çıkardım.
Daha sonra kimse varmı diye kontrol ettim. Ve ardından o cızırtı sesi ..
Çok zevkliydi. Resmen içimdeki bütün öfke, siniri attmıştım. Sanki şuan keremi dövüyormuşum gibi hissediyordum. İçimi baya rahatlatıp bütün öfkemi kusmuştum. anahtarla iyice arabayı çizdikten sonra daha fazla vakit kaybetmeden hemen üstümü düzeltip İpek'in yanına gittim.

ŞİMDİ....

Hassiktir lan onu unutum ben ....

Şimdi sıçtın İlke. İyide bu nerden gördü ki benim yaptığımı. Okadar etrafıma baktım. Kimse yoktu. Şimdi ne bok yiyicem hiç bir fikrim yok.
Yalan söyleyemiyicem içimde büyük bir korku başlıyordu. Bu korkuyu parmak uçlarımda hissedebiliyordum.
Keremin bana attığı her bakış kalbime bir ok misali saplanıyor ve orda öylece kalıyordu. Bende Kereme sadece bakıp yutkunuyordum. Artık korkunun ecele faydası yoktu bu yüzden Kereme doğru aklıma ilk gelen şey ağzımdan dökülü vermişti.

" Bunu kanıtlayabilirmisin "

Ne! İlkee. Ah şu çocuğu taklit etmeyi bırak. Ya çocukta delil varsa. o
Ozaman yılın göt ödülünü alabilirsin İlke'cim.

Söylediğim şey Keremi nekadar sinirlendirdiyse, çenesinden tut anlının yanındaki damarları ortaya öyle bir çıkarmıştı ki ,resmen damarlar yerlerinden fırlayacaktı.
Derin bir nefes dışarıya bırakıp,

" İlkee bak sabrımı zorluyorsun"

Hah! ne güzel, acaba daha fazla zorlasam napabilirsin. Öldürücek halin yokya. Dimi ? öldürmezdi yani. Umarım.

" Kameralardan baktım. çok güzel çizmişsin Ama bunun bedelini ödeyeceksin bittin sen kızım"

Teşekürler, evet baya güzel çizmiştim

Demesiyle gözlerim fal taşı gibi açılmıştı. Şimdi napıcaksın diye beynim habire anons veriyordu.
Gerçekten ileri gittim galiba. Bittin ilke bittin. Bu çocuk beni öldürüp gömücekti.