24 Gün "Kış bitene Kadar!"

*7 Gün Baba vanilyalı dondurma*

"şimdi yanımda mert var sana güvendiğim kadar biriydi..."

Olesa

(7 Gün Türkiyeye gidiş)

-Alo baba...!

-Kızım ben çok hastayım...lütfen beni bırakma kızım lütfen gel artık

-Özür dilerim baba!

-Neden özür diliyorsun kızım asıl özür dileyecek benim seni bırakmamalıydım...özür dilerim olesam

-Babaa...seni çok özledim!

Telefonu kapattım sanki bu duyguyu daha önce yaşamıştım bu tam olarak neydi kalbim neden sızlıyordu ayaklarımdan bacaklarıma kadar gelen bu duyum neydi gözlerimden akan yaşları annem sillince dahada çok ağlamaya başladım bakışlarımı anneme çevirdiğimde onunda benim gibi ağladığını fark ettim annem babamı sevmiyordu ama bizim aramızdaki bu konuşma eminim onuda çok etkilemiştir annem duygusallığı sevmiyordu sadece bana dayanamıyor mert ayağı kalkıp yavaş adımlarla bana yaklaştı yere bakıyordum ayaklarını gördüğümda bakışlarımı yüzüne çevirdim gözleri dolmuştu dokunsan ağlicaktı yere diz çöktü elini yüzme deydirdi saçlarımın kıvrımlarını eliyle nazik bir şekilde arkaya attı titrek bir sesle;

-Bizide ağlattın be olesam

Merte gülümsedim bugün babamı görmeye gidicektik bakışlarımı çevirdim

-Eee sende beni ağlattıyon

Annem kikirdendi yerinden kalkıp saçlarımı karıştırdı hiç sevmediğin hareketi yapmıştı elimi sıktım birde gülümsüyordu uyuz ayağı kalktım mertin kıvırcık saçlarını bir güzel karıştırdım çok komikti saçları darmadağındı yüz ifadesini görünce kahkaha patlattım

-Of olesa

-Neyy...sen bana yapıyon

-Saçlarımı daha yeni yaptım

Mertle birbirimize yaptığımız şakaya gülüyorduk...

"Baksana ne mutlular elizabeht"

"Gördüm oğlum bu kızı çok seviyor"

"Vee buda seni çok mutlu ediyor"

elizabehtin ruhu camdan olesa ve mertin mutluluğunu izliyordu mertle gurur duyuyordu onu kurtaran bir kadınla olmasına dahada çok seviniyordu bir gün çok iyi eş olucaklarını söylüyor ve geldiği yere geri dönüyor...

-Yaa içimde bir duygu var anlamadım gitti

-Babanı görücen ya o yüzden heycanlısındır

-Anne neden öyle diyorsun senide çok seviyorum hem sen benim yanımdasın merak etme babamı getirmicem nefretini anliyorum

Yerimden kalktım uçağın kalkmasına 1 saat vardı banyoya girdim bakışlarım aynaya kaydı dün gece gördüğün o korkunç rüyayı unutamıyordum umarım bu rüyayı bir daha görmem aklıma gelince bile tüğlerim diken diken oluyor üzerimdeki çamaşırları çıkarttıp kirli sepetine fırlattım duşa girdim kabustan uyanınca ter içindeydim çok kötü kokuyordum ılık suyu açtım önce saçımı sabunla köpürttüm suyu açtığımda kalbim durdu sandım

"çok soğğukk..soğğukk"

buz gibi suyu açmıştım şoku atlattıktan sonra ılık suyu açıp saçımı güzelce yıkadım soğuk suyla asla yıkanamazdım çocukken de çok korkardım ani şok yaşardım boğuluyorum sanmıştım şampuana uzanıp saçımı tekrar köpürterek yıkadım çok güzel keskin bir kokusu vardı şampuanı açtığımda gül kokusu her yere yayılıyordu en sevdiğim şampuandı yavaş bir şekilde kapıya doğru ilerledim havluma uzanıp yavaşça kapıyı araladım kafamı dışarı çıkartıp beni gören varmı diye baktım mertle annemin konuşma sesleri yükseldi hızla yan taraftaki odama geçip ardından kapıyı kilitledim giysi dolabıma yöneldim üzerim için kırmızı kazak altıma siyah kalın bir paltolon hızla kazağı ve paltolonu giydim kapıya tıklama sesiyle bakışlarımı kapıya çevirdim o sırada paltolonumu giyiyordum mert "kahvaltı olesa" diyince "tamam...geliyorum" diye cevap verdim